Nilüfer Altunkaya kimdir? Nilüfer Altunkaya kitapları ve sözleri
Yazar Nilüfer Altunkaya hayatı araştırılıyor. Peki Nilüfer Altunkaya kimdir? Nilüfer Altunkaya aslen nerelidir? Nilüfer Altunkaya ne zaman, nerede doğdu? Nilüfer Altunkaya hayatta mı? İşte Nilüfer Altunkaya hayatı...
Doğum Tarihi: 1975
Doğum Yeri:
Nilüfer Altunkaya kimdir?
1975’te doğdu. İlkokul dördüncü sınıfa kadar Kütahya’nın Tunçbilek ilçesinde öğrenim gördü. Babasının ölümü nedeniyle annesinin ailesinin yanına, İzmir’e göç etti ve öğrenimini İzmir’de tamamladı. Dokuz Eylül Üniversitesi Fizik Öğretmenliği’nden 1999 yılında mezun oldu. Aynı yıl Tokat’ın Turhal ilçesine bağlı bir köy okuluna atandı. Üç yıla yakın burada görev yaptıktan sonra Eskişehir’e yerleşti. Halen Eskişehir’de fizik öğretmenliği yapmaktadır. Evli ve iki çocuk annesidir.
İlk yayımlanan şiiri ortaokul yıllarında yerel bir madenci dergisinde madenciler hakkında yazılmış bir şiirdi. Daha sonra İzmir’de Hasan Hüseyin Yalvaç’ın çıkardığı kısa ömürlü bir dergi olan Minerva’da “Mavi Deli” adlı öyküsü yayımlandı. Beşparmak, Damar, Yazın, Kıyı, Aydınca gibi dergilerde yer aldı. 2004 yılında, Sone Yayınları’ndan Sokak Düşleri adlı öykü kitabını çıkaran Altunkaya, 2007 yılında, Hasan Hüseyin Yalvaç’ın desteğiyle yine Sone Yayınları’ndan Şiir ve Kız adlı şiir kitabını yayımladı. Bu dönemden sonraki süreçte Akatalpa, Kurşunkalem, Sözcükler (bir şiir), Berfin Bahar, Eliz, Dize, Kurgu, Varlık (bir şiir), Yeniyazı, Hece Öykü gibi oldukça geniş bir dergi yelpazesinde şiir, öykü ve yazıları yer aldı. 2011 yılında Komşu-‐Yasakmeyve Yayınları’ndan Sanki Sonsuz adlı şiir kitabım çıktı. 98-99 yıllarında dergilerin düzenlediği çeşitli yarışmalarda ve İzmir’de düzenlenen Nektar Bar, Şiir Kafe gibi mekânlardaki yarışmalarda ödüller aldı. 2009 Cemal Süreya Şiir Ödülleri Yarışması'nda özendirme ödülüne layık bulundu.
Yapıtları:
Sokak Düşleri (öykü, Sone, 2004)
Şiir ve Kız (şiir, Sone, 2007)
Sanki Sonsuz (şiir, Komşu-Yasakmeyve, 2011)
Nilüfer Altunkaya Kitapları - Eserleri
- Orhan Kemal Bir Türkü Gibi
- Katı Olmayan Şeyler
- Sevgili Yalnızlık
- Sen Buralarda Yokken
- Şiir ve Kız
- Sokak Düşleri
- Sanki Sonsuz
Nilüfer Altunkaya Alıntıları - Sözleri
- Acının şiiriyim. (Şiir ve Kız)
- Kendi hayatında bir misafirdi herkes... (Sevgili Yalnızlık)
- Aldırma suçsuz olmamıza şiirle asacaklar bizi (Şiir ve Kız)
- Sizde yazar olmak için iyi bir yetenek var. Yalnız çok okumalı, çok çalışmalısınız . Bana bu öğüdü veren büyük şairimiz Nazım Hikmet i bütün kalbimle seviyorum. (Orhan Kemal Bir Türkü Gibi)
- Kaldım ortasında bitmez yangının. (Şiir ve Kız)
- Geçmiş denilen neydi ki ? Şu nereye gitse peşinden gelen korkulardan başka . (Sen Buralarda Yokken)
- Urfada balıklardan açtı çocuklar Sinek ısırıklarıyla dolu kara tenleri Gülüşlerinde uyuttum yorgunluğumu Yerim yurdum sürgün. (Şiir ve Kız)
- Ayrılırken yakama taktığı karanfil kurudu. Kokusu avuçlarımda saplandı , kaldı. (Sokak Düşleri)
- O kızı görüyoruz. Gülizar ' ın yerinde olmak istediği kızı. Uzun, dalgalı açık kumral saçları var. Uçuk pembe bir elbise, oldukça beyaz sıkı çoraplar giymiş. Pembe bir toka tepeden toplanmış saçlarının bir kısmını. Huzurla salınan bir çiçeğe benziyor. (Sevgili Yalnızlık)
- "Hiçbir şey olmamış gibi kaldığı yerden devam ederdi. Kaldığı yerden devam etmeye o kadar alışıktı ki..." (Katı Olmayan Şeyler)
- Kimler vurulmadı ki yüreği yangın Kurşun tüküren bir gecede korkmadan. (Şiir ve Kız)
- Düşünüyorum da kavga , sadece annemle babamın arasında olup bitmiyor. Herkesin herkesle sürüp giden bir kavgası var. Bakımsız çilli tavuklarımız, Bir kulağı kesik şapşal kedimiz boncuk , bahçeyi sarmış dikenler , yabani otlar arasında boy vermiş papatyalar bile bunun parçası. (Katı Olmayan Şeyler)
- Limon kolonyası bana , annemin sevmediğim misafirlerini anımsattı. Ve de zorunlu bayramlarını çocukluğumun. (Sokak Düşleri)
- Bakışlarında biriken hüznü , iki elinden tutup gün ışığına savurdum. O yüzden boş bulduğum dükkanın önündeki kaldırıma oturup, bir sigara içimlik yaşadım yokluğunu. Hep iyi davrandım ayakkabılarıma. Sen ne dersen de , bıraktığın kadar kaldı bu sokak... (Sokak Düşleri)
- Acıyı, bir elbise gibi geçirmişti bedenine... (Sevgili Yalnızlık)
- Tek bacağın da kalsa sen bu yuvanın diregisin dese. Ya daha kötüsü olsaydı , n'apardım bi başıma dört çocukla? Sağsın ya başımızdasın ya. Üzülme artık. Geçer. Bu günler de geçer. Güzel Günler görürüz elbet. Neler neler atlattık biz. Kararmadık hiç. Yine dururuz ayakta. Hani Adile Naşit le Münir Özkul un filmleri var ya... Gözlerimiz hep aynı sahnelerde doluverir. Namusuyla çalışıp didinen yoksulların kazandığı (Sen Buralarda Yokken)
- Beklemek, insanın yalnızlığıdır. (Sen Buralarda Yokken)
- Soğuk kış günlerinin yoğun karanlıklarını kovalayan yağmurlu bir gün.Yağmur sesini, okşayışını bırakmış, kendisi çekip gitmiş. Yabani otların diz boyu saçıldığı, Nisan'ın bulutların ardında gülümseyen güneşe kucak açtığı bir gün. Çiçekler ve renklerin kokusu... Huzurla sevdalı bir gelin gibi uyanıyor doğa. Belki de çoktan uyanmıştır. (Sevgili Yalnızlık)
- Çok uzaklarda kalan bir varoş evine hapsedilmiş çocukluğun. Yıllar geçtikçe içinde bir azalma , yarım kalmışlık. Söylenmemiş bir türkü ezikliğiyle çal o kapıyı... Anan açsın sevinçle... ' Islanmışsın oğlum ' desin. Sıcak çorbaya dalsın kaşıklar. Tarhana olsun , yanında kuru soğan , pul biber... Sönsün içinin yangını... Çiçek yağsın varoş ağaçlarına. Ağaçlardan beter, bahara yakışır cilveleriyle, ne de güzel çiçeklenir varoş kadınları... Erkeklerine inat , çiçeklenip dursunlar... (Sokak Düşleri)
- Sevtap Abla' mın elinde torbalarla umursamaz bir edayla taksiden inişine , iri topuklu ayakkabılarıyla daracık deri pantolonuyla kalçalarını hoplata hoplata, saçlarını savura savura yürüyüşüne bakakalıyoruz. Her zamanki gibi yüreğimin derinliklerinde canımı yakan bir çaresizliğe dönüşüyor gelişi. (Sen Buralarda Yokken)
