Louise Penny kimdir? Louise Penny kitapları ve sözleri

Kanadalı yazar Louise Penny hayatı araştırılıyor. Peki Louise Penny kimdir? Louise Penny aslen nerelidir? Louise Penny ne zaman, nerede doğdu? Louise Penny hayatta mı? İşte Louise Penny hayatı...

Kanadalı yazar Louise Penny edebi kişiliği, hayat hikayesi ve eserleri merak ediliyor. Kitap severler arama motorlarında Louise Penny hakkında bilgi edinmeye çalışıyor. Louise Penny hayatını, kitaplarını, sözlerini ve alıntılarını sizler için hazırladık. İşte Louise Penny hayatı, eserleri, sözleri ve alıntıları...

Doğum Tarihi: 1 Temmuz 1958

Doğum Yeri: Toronto, Ontario, Kanada

Louise Penny kimdir?

LOUISE PENNY, New York Times ve Globe and Mail'in Baş Müfettişlik Armand Gamache romanlarının en çok satan yazarı olan # 1. CWA Hançeri ve Agatha Ödülü'nü (beş kez) içeren çok sayıda ödül kazandı ve Edgar En İyi Romanı ödülü için finalist oldu. O, Montréal'ın güneyinde küçük bir köyde yaşıyor.

Louise Penny Kitapları - Eserleri

• Acımasız Hikaye
• Cennette Bir Yılan
• Sessiz Karanlıkta Bir Çığlık
• Soğuk Bir Dokunuş
• Siyaha Çalan Bahar
• Sessiz Kalan

Louise Penny Alıntıları - Sözleri

• Her şeyi açıklamak zorunda kalmadığın biriyle konuşmak çok rahatlatıcıydı. (Acımasız Hikaye)
• Hayatımızı yalnızca kendimiz değiştirebilir, yalnızca kendimiz sorunlarımızdan kurtulabiliriz. Birilerini bekleyerek geçen onca yıl boşa harcanıyor. (Cennette Bir Yılan)
• Ölüm bizi ayırdığında O zaman affedilen ve affeden yeniden buluşacak Ya da her zaman olduğu gibi çok geç mi olacak? (Soğuk Bir Dokunuş)
• Kozadan çıkmaları için savaşmaları gerekir. Böylece kanatlarını geliştirirler. Onları bu mücadele kurtarır. Bu mücadele olmazsa sakat kalırlar. Eğer bir kral kelebeğine yardım edersen onu öldürürsün. (Siyaha Çalan Bahar)
• Ruhunu paylaşan adamın, hayal gücünü de paylaşmasını istemişti. En azından bir kere. Sadece bir kere. (Siyaha Çalan Bahar)
• Duygular. İnsanlar ne kadar akla uygun hale getirmeye, adil kılmaya, açıklamaya çalışsalar da her şey sonunda duygulara dayanıyordu. (Sessiz Kalan)
• Hiçbir şey göründüğü gibi değildir. Gamache da buna inanmaya başlıyordu. (Sessiz Karanlıkta Bir Çığlık)
• Cinayet asla bir silah, bir bıçak veya başa vurulan bir darbeden ibaret değildi, o vuruşu yaptıran güçtü. (Sessiz Kalan)
• "Şeytan gösterişsizdir ve genelde insan kılığına bürünür; yatağımızı paylaşır, masamızda yemek yer." (Cennette Bir Yılan)
• Ölüleri yalnız bırakmazlar mıydı? Neden generali büyük merasimle birkaç yüz metre öteye kocaman bir anıt direk dikerek altına yeniden gömmüşlerdi? Bu hangi amaca hizmet etmişti? Ama Gamache, amacın ne olduğunu biliyordu. Herkes bilirdi. Yapılan fedakârlığın ve ölümlerin unutulmamasını sağlamak içindi. Ölenler ve savaşanlar. Bu şehir inanç ve kürkle, deri ve kemikle kurulmuş olsa da sembollerle tutuşturulmuştu. Ve anılar... (Sessiz Kalan)
• Katiller sadece insandılar ve her cinayetin kökünde bir duygu yatardı. Kuşkusuz, sapkın bir duygu. Çarpık ve çirkin. Ama yine de bir duygu, bir insanı hayalete çevirecek kadar güçlü bir duygu. (Soğuk Bir Dokunuş)
• Sevginin olduğu yerde cesaret vardır, cesaretin olduğu yerde huzur. (Acımasız Hikaye)
• Ne güzel mezar taşı yazısı olurdu, diye düşündü Gamache. "Kendine iyi bakıyordu." (Acımasız Hikaye)
• Onların el sürdüğü tamamen farklı bir şeydi. Hayır, bu adamlar o kocaman asırlık ormanları katlettirmek için Zoetique, Telesphore ve Honore gibi isimleri olan adamları işe aldılar. Quebec’liler başta direndi. Yaşamları o ormanlarda geç­mişti. Böylesine muazzam bir güzelliği yok etmek konusunda tereddütlüydüler. Hatta sezgileri biraz daha kuvvetli olanlar bu işin sonunda nereye varacağının farkındaydı. Fakat bütün bu sorunlar parayla çözüldü ve dev orman yavaş yavaş yok olurken görkemli malikâne yükselmeye başladı. Aylar süren kesme, soyma, çevirme ve kurutma işlemlerinden sonra o dev kütükler nihayet üst üste yerleştirilmeye başlandı. Bu ağaç evlerin inşası başlı başına bir sanattı. Fakat bu adamların keskin gözleriyle kaba ellerini yö­neten estetik değil, kütükleri doğru seçmedikleri takdirde evlerin içinde kalanların kış soğuğuna dayanamayıp öleceğine emin olmalarıydı. (Sessiz Karanlıkta Bir Çığlık)
• Hiç konuşmayan, seslerini hiç çıkarmayan insanlara ne olurdu? Her şeyi içine atan? Gamache ne olduğunu bilirdi. Yuttukları her şey, her kelime, her düşünce ve his içeride titreşir, adamın içini oyardı. O deliğin içini kelimelerini ve öfkelerini doldururlardı. (Sessiz Kalan)
• İnsanların tercihleri daima karakterlerine dair ipucu verir. (Acımasız Hikaye)
• İhtiyar adam, elindeki karikatür ekini indirerek, “Endişeli görünüyorsun, Bean,” dedi. “Ölen insanların sayısının doğanlardan daha fazla olduğunu fark etmiş miydin?”diye sordu Bean, gazetenin o bölümünü Finney’ye uzatarak, Adam gazeteyi eline alıp düşünceli bir ifadeyle başını salladı. "Bu da demek oluyor ki, hâlâ dünyada olan bizler için yapı­lacak daha bir sürü şey var.” (Sessiz Karanlıkta Bir Çığlık)
• "Hepimiz .." dedi Gamache gülümseyerek. "Hepimiz toplum önünde bir maske takıyoruz ." (Cennette Bir Yılan)
• Onları karşılayan şey Gamache'ın hayal ettiğinden çok daha korkunçtu.Kendisini cehennemdeki bir hacı gibi hissediyordu. (Soğuk Bir Dokunuş)
• Kim olduğunu ve ne yapması gerekti­ ğini biliyordu: başkalarının içini rahatlatmak. Üzerindekileri çıkarırken gün içinde yaşananları düşündü. İncitmiş olabileceği bütün insanların, sözleri, imaları ya da tavırları yüzünden ondan haz etmemiş olabilecek herkesin bir listesini yaptı. (Sessiz Karanlıkta Bir Çığlık)