Yarım Kalan Bir Hayat: Neriman Ahmet Kamışlo-4

Şam’a gidemedim.
Bunun sonucu ise, içimde yıllarca beslediğim umutlarımın canımı acıtarak erimesi oldu. Şam Üniversitesi umutları tükenmişti ama Halep Üniversitesi de vardı. Halep’te inşaat mühendisliği vardı ve ben ona da razıydım. Ancak Halep’e de gidemiyorduk. Umutlarımın tükenmek üzere olduğu sıralarda Halep Üniversitesi’ne yapılacak kayıtların Haseki’de de olabileceğini duyunca soluğu Haseki’de alıp üniversiteye kaydımı yaptım. Kamışlo’ya dönüşüm, istediğim bölümden farklı bir bölüm de olsa, yapmış olduğum üniversite kaydının verdiği bir huzur içinde oldu.
Biraz buruk bile olsa sevinçliydim. Ümit ettiğim sükûnetin sağlanmasıyla beraber üniversitenin açılacağı tarihi beklemeye koyuldum. İşte bu bekleyiş içinde geçen günlerde yaşanan olaylar, her geçen gün daha büyüyor ve her geçen gün yaşamakta olduğumuz yöne biraz daha yaklaşıyordu. Ümit ettiğim huzur ortamı gün geçtikçe biraz daha uzaklaşıyordu.
Kayıt yaptığım üniversite ekim ayında açılacak ve ben bu ay içinde Halep’e gidecektim.
Olmadı…
Ülkeyi sarmalayan savaşın seyri üniversiteli olmama izin vermedi. Üzerinde yabancıdır yazısı olmayan kimliğimle sevince boğularak kazanmış olduğum bu hak, bu kez de lanet olası savaş sebebiyle elimden alınmıştı yine.
Şam Üniversite’sinin mimarlık bölümünü kaçırmış ve buna çok üzülmüştüm. Bu üzüntümün adeta tesellisi olan Halep Üniversitesi kaydı göz pınarımı dindirmişti ama şimdi de bu okula gidemiyordum.
Okul hayallerimi tamamen öldüren gelişmelerin bizleri yerimizden yurdumuzdan da edebileceğini düşünecek durumda değildim.