Senin anan-baban Kürtçe bilmiyor mu?

Yazının ekran görüntüsüne buraya tıklayarak ulaşabilirsiniz:

Twitter: Xurcik

-Memleketinize uğradım. Anan-babanla  Kürtçe konuşmaya çalıştım ama bir türlü anlaşamadık, sanki ayrı dillerden konuşuyorduk.

-Niye anlaşamadın? Hani ‘anadilimi bilmediğim için kendimden utanıyorum’ deyip bir Kürtçe kursuna başlamıştın…

-Evet, başladım ama... Ya senin anan-baban Kürtçe bilmiyor mu?

-Ne demek bu şimdi? Benim anam-babam Kürtçenin dışında başka dil bilmez.

-Ya Kürtçeleri bir garipti. Akademik Kürtçe bilmedikleri için anlaşamadık demek ki.

-Akademik Kürtçe nasıl oluyor? Mesela hangi konuda anlaşamadınız?

-Gidişte adres defterimde evinizin adresini bulamadım. Neyse ki sora sora buldum. 

Evin kapısında “roj baş” dedim, garipsediler. “Dem baş” dedim, yine garipsediler.

Adresinizi kaydetmek için defterimi açtığımda zaten var olduğunu görüm. Babana “navê te ji ber çavê min revîyaye” dedim. Bana alaylı alaylı “Ma tiştek nema ku ji ber te bireve?” dedi.

-“Navê te bi ber çavê min neketiye” diyecektin. Daha sonra?

-Çok yorgun ve susamıştım, tansiyonum da düşmüştü. “Serê min dizîvire, gêj dibe” dedim. Yine bana garip garip baktıktan sonra “Wa serî te li cîhê xwe sekinandîye, nazîvire” dedi.

-“Ez gêj dibim” demen lazımdı.” Sonra?

-Evinizi bulduğumu sana haber vermek için telefona uzandım. Onlara seni kastederek “Ez ê jê re têlefonê vekim” dedim. Baban çekmeceden bir tornavida getirip bana uzattı. Ne için getirdiğini anlayamadım.

-Telefonu açacağını söylemişsin, o da birinin sende bir telefonu olduğunu ve bozuk olduğunu, onu tamir etmek istediğini sanmışlar. “Ez ê têlefon bikim”, “Ez ê jê re têl bikim”  ya da “Ez ê têlekî bidimê” demen gerekiyordu.

-Babana ‘Heval! Tu baş î?’ deyince niye kızdı peki? Bana ‘Lawo ma ez hevalê te me? Ez hevalê kalê te me!’ dedi.

-Çok ayıp etmişsin! Bir kere Kürtçe’de ‘heval’ kelimesinin hitapta kullanıldığını hiç duymadım. Ayrıca babam senin yaşıtın değil ki!. Ayıp ayıp…

-Anamın-babamın hâlini hatırını sordular. Ben de onlara “Jîyan kirin, paşê jîyana xwe wenda kirin û çûn ser dilovanîya xwe” dedim. Baban bana ‘çawa jîyan kirin û çawa wenda kirin?!’ dedi.

-“Jîyan, jîyana xwe ji dest dan û çûn ser dilovanîya Xwedê” demen lazımdı.

-Bir ara seni babana seni biraz şikayet etmek istedim. “Ez ê lawê te rexne bikim” dedim. Baban bana “Tu ê çi bikî çi bikîîî? Tu ê tiştekî nebaş pê bikî?!” dedi.

Duymazlıktan gelip sözlerime devam ettim: “Lawê te dibêje ez ê zanîngehê biqedînim û hesin biavêjim welatê xwe.”

Bana “na welle lawê min tişt-miştên wilo ‘eletewşî nabêje, ez kurê xwe nas dikim” dedi. 

Öyle söylediğine yemin ettim, yine de inanmadı, okulu bitirdikten sonra köye demir atacağına.

Ayrılırken babana “Li xwe baş binihêre” dedim. Baban aynaya yöneldi, yüzüne baktı, sonra kendi kendini baştan aşağıya süzdü. Sonra bana seslenip “Ma bes e ku min li xwe nihêrt an ez hinekî din jî binihêrim?” dedi. Tekrar bana doğru geldi. Niye öyle yaptığını anlayamadım. Biraz kızgın gibiydi…

-Sen öyle deyince kendinde bir gariplik olduğunu sanarak aynada kendine bakmış. Bir gariplik olmadığını görünce de sana çok kızmış. “Hay ji xwe hebe” ya da “Emanetî Xwedê be” demen lazımdı. Dua et ki misafirmişsin, yoksa dışarıda olsan babamdan temiz bir sopa yerdin. Anlaşılan onu çok sinirlendirmişsin.

-Ha, bir de evden uzaklaşınca bana alaylı alaylı şekilde şöyle sesleniyordu: 

“Kuro tu li ser rêya xwu tu banqe-manqeyan tazî mekî! Lez bike, tu tirênê  merevînî! Wê malbata te paşê li kûpan siwar bibe ha!”

Ya galiba senin anan-baban Kürtçe bilmiyor. E benim mamostemden daha iyi bilecek değiller ya!