Ramazan dı Önceleri

Sahurda komşunun kapısı çalınırdı önceleri,

Şimdiyse  sıkıca kapalıdır sokağın sayılı ışıklı pencereleri.

Sahurda huşu içinde davulla uyanılırdı önceleri,

Şimdiyse davulcu kovalamacası  yaşanıyor ramazan geceleri.

Sahurda saat kurmazdı kimse önceleri,

Şimdiyse herkesin  yanıbaşındadır  cepleri.

Sahur bir komşuda, iftar başkasında yapılırdı önceleri,

Şimdiyse misafirdir en büyük işkenceleri.

Sahurda bırak kahvaltılıkları, yemek bile pişerdi önceleri,

Şimdiyse “sahursuz  da  tutarım” dır çoğunluğun düşünceleri.

İftarda cümleten oyalanarak eve yaya gelirdi dedelerle babalar,

Şimdiyse trafikle boğuşarak gidiyor benzine susamış  sıfır arabalar.

İftarda sofrada hazır bekler di   tüm aile bireyleri,

Şimdiyse mutlaka eksik kalıyor kelimelerin heceleri.

İftar sofrasında mutlaka bir yabancı yerdi aynı tabaktan önceleri,

Şimdiyse ayrıdır neredeyse aile fertlerinin bile yemekleri.

İftar topu ve ezan sesi beklenirdi önceleri,

Şimdiyse kulaklar radyo  izlemiyor ,televizyonları  dinliyor gözleri.

Çocuklar biriktirdiklerini  iftarda paylaşırdı arkadaşlarıyla önceleri,

Şimdiyse , facebook  ve  twitter’ daki arkadaşlıklarıdır öncelikleri.

İftardan sonra Karagöz oyunu olurdu önceleri,

Şimdiyse oruçlu iken bile sürüyor çoğunluğun Hacivat likleri!

Eskiden bir kere alınır, çok defa kullanılırdı bayramlıklar,

Delirdi mi yoksa acaba günümüzdeki tüm müsrif insancıklar.