KUREYŞ SURESİNDEN BİR ÇIKARIM

Kureyş suresinde “o halde açlıklarını gideren ve korkularından emin kılan Ka’be’nin rabbine boyun eğsinler/itaat etsinler” ayeti şu evrensel gerçeğe işaret eder:

 

“İnsanlar karınları doyunca ve güven ortamına erince itaat ederler/edebilirler”…

 

Zira insanların karınları doymadan, güvenlikleri sağlanmadan huzur bulmazlar/huzur vermezler…

 

Geçim sıkıntısı çeken ve kendilerini güvende hissetmeyen insanlardan “kayıtsız şartsız itaat” beklemek doğru değildir…

 

Bu durumda olan bir topluma ilk yapılması gereken şey din anlatmak değil karınlarını doyurmak ve güvenliklerini sağlamak olmalıdır…

 

Dinin temel amacı da bu iki şeyi garanti altına almak değil midir? Unutmayın! Toplumları tarih sahnesinden silen, devletleri yıkan hep şu iki afet olmuştur: “Açlık” ve “Kaos/Güvensiz Ortam”…