İnsanlık Tarihinde İlahi Haberler ve Peygamberlerin Rolü

Sezai Karakoç'un "İslam" adlı eserinde, her insanın ve her doğan çocuğun bir haber niteliği taşıdığı vurgulanıyor. Karakoç, insan varlığının anlamını ve amacını sorgularken, en büyük haberin Allah'ın varlığı olduğunu belirtiyor. Bu haberin, üstün insanlar ve şartlar tarafından insanlığa iletileceğini ifade ediyor.
Karakoç, toplumun farklı kesimlerinden insanların çeşitli roller üstlendiğini ve farklı fikirler getirdiğini kabul ederken, varoluşun anlamını ve bu anlamın ahlakını getiren üstün kişilerin varlığını anlamakta zorluk çekildiğini dile getiriyor. Ona göre, insanlık çizgisinde Mutlak Varlık'ın etkisiyle ortaya çıkan çıkıntılar ve sivri noktalar, Mutlak Gerçeği bilmenin tek yoludur.
Peygamberlerin, Allah ile insan arasındaki ilişkiyi kurmada oynadığı kritik rolü vurgulayan Karakoç, Hz. Adem'den Hz. İbrahim'e kadar olan dönemi insanlığın çocukluk dönemi olarak nitelendiriyor. Bu dönemde insanlık, söylenene kulak vermemekteydi. Ancak Hz. İbrahim ile birlikte insanlık, loş bir inançtan koparılıp, açık ve seçik bir inanışa çağrılmıştır.
Karakoç, Hz. Musa'nın getirdiği temel üzerine oturan bu ilanın, insanlık üzerinde büyük ve unutulmaz bir etki yarattığını belirtir. Hz. İsa ile birlikte, kişide Allah inancının derinleşmesi denenmiş ve son peygamberle birlikte Allah yolunun ebedi bir şekil aldığı ifade edilmiştir.
Bu görüşler, Karakoç'un insanlık tarihine ve peygamberlerin rolüne dair derinlemesine bir bakış sunduğunu gösteriyor. Peygamberlerin, insanlık için ilahi haberleri getiren ve Allah ile insan arasındaki bağı kuran üstün kişiler olarak konumlandırılması, eserin ana temasını oluşturuyor.