Yamaç - İvan Gonçarov Kitap özeti, konusu ve incelemesi

Yamaç kimin eseri? Yamaç kitabının yazarı kimdir? Yamaç konusu ve anafikri nedir? Yamaç kitabı ne anlatıyor? Yamaç kitabının yazarı İvan Gonçarov kimdir? İşte Yamaç kitabı özeti, sözleri, yorumları ve incelemesi...

Kitap Künyesi

Yazar: İvan Gonçarov

Çevirmen: Ergin Altay

Orijinal Adı: Обрыв

Yayın Evi: İletişim Yayınevi

İSBN: 9789750508486

Sayfa Sayısı: 904

Yamaç Ne Anlatıyor? Konusu, Ana Fikri, Özeti

"Rayski'de çoğu zaman, 1840-1850'lerde dostum olan birçok insanı görür gibi oluyordum. Onlar da sistemli çalışmaktan hoşlanmıyorlardı."

Gonçarov

19. yüzyıl Rus ve dünya edebiyatının en önemli yazarlarından Gonçarov, ölmeden önce tamamladığı son kitabı Yamaç'ta, Oblomov'da olduğu gibi yine kahramanıyla öne çıkıyor. Gonçarov, kahramanı Rayski'nin ahbabı İvan İvanoviç'le ve kadınlarla ilişkisini anlattığı Yamaç'ta, 19. yüzyıl Rus toplumunun resmini çizerken, eleştiri ve tespitlerini de başkarakteri üzerinden dile getiriyor.

Gonçarov'u yalnızca Oblomov ile hatırlayan okurlar için Yamaç, yazarı yeniden keşfetme imkânı sunuyor.

"Gonçarov, Rayski'nin kişiliğinde 'sanatsal Oblomovculuğu', 'boş yere heba olan Rus yeteneğini' okura anlatmaktadır. Öte yandan, kahramanını sert bir dille eleştirirken, onun yaşam, sanat, aşk üzerine gereksiz heyecanını da yermektedir."

ERGİN ALTAY

Yamaç Alıntıları - Sözleri

• Ben tuhaf bir insanım... ne biçim bir şey olduğumu kendim de bilmiyorum, kimse de bilmiyor.
• Zamanında çok söyledim sana: Evlenme, diye, ama sen bildiğini okudun, sözümü dinlemedin, şimdi de görüyorsun!
• Okuyorum... ama anlatamıyorum bir türlü.
• Tarağımla şapkamı ver süsleneceğim biraz. Yoksa... böyle... çirkinim diye soğursun benden!..
• Zehirli güzelliğin öldürdü beni. Hiç böyle olmamıştım ömrümde...
• Bana cahil demekte yerden göğe haklısın.
• Neden evlenecekmişim? Karım beni bırakıp kaçsın diye mi?
• Evlenmek niyetinde değilsen peşinde koşmanın da bir anlamı yok.
• Yalnız bir dileğim olacak, evlendirmeyin beni.
• Ruhuna kötülük tohumunu atmak isteyecek insana lanet olsun!
• Yaşam roman, roman da yaşamdır.
• Ne zaman insan olacağız biz?
• Kırlarda, çiçeklerin, kuşların arasında çok hafif hissediyorum kendimi!
• Bu bilgisizliğimi sizin o tehlikeli bilgeliğinizle değiştirmek niyetinde de değilim.
• Koruyun beni... Kendi kendimden koruyun!..

Yamaç İncelemesi - Şahsi Yorumlar

bu kitabı doğru düzgün inceleyen hatta okuyan olmaması beni üzdü ve bu garip yazıyı yazmaya karar verdim, eleştirel bir yazı değil, kendi fikirlerimi ve internette bulabildiğim bilgileri derlediğim öylesine bir şey olacak. yamaç, çok kalın bir roman, hani "gerekli kitap" diye tabir vardır bazıları için, benim için yok öyle bir şey ama sizin için varsa söyleyeyim: bu kitabı okumak çok gerekli mi, rus edebiyatı seviyorsanız size müthiş bir dönem portresi sunar ve bir sürü çıkarım yaparsınız, ama sadece "ben oblomov'u çok sevdim bunu da okuyayım" demek yeter mi sanmıyorum, sıkabilir kitap. çünkü oblomov'daki heyecan yok bunda, bu hem daha uzun hem daha durağan bir roman, ayrıca karakter yelpazesi daha geniş. yani okurken yordu beni. gonçarov'un dediğine göre asıl konusu tutkunun etkilerini anlatmakmış: ulaşılmaz olanın çekiciliği, kavuşulan şeyin önemini kaybetmesi gibi... bir yandan da dönemin sanatçı olmaya hevesli insanlarını ve en önemlisi, siyasi çatışmalarını özetliyor bize. gonçarov kendini yazar değil ressam olarak tanımlar, karakterleri kelimelerle çizdiğini söyler, bunu bu romanda daha net anladım çünkü görsellik oblomov'da bu kadar önde değildi. romanda da rayski'nin "benim işim biçimler, dış görünüş..." ile başlayan cümlesi ile bu düşüncemi doğruladım. bolca tasvir bulabilirsiniz romanda, sırf çevre tasviri değil insanların dış görünüşü de çok. zaten kendisi çok severmiş insanları gözlemlemeyi, bu özelliğini de aynen Rayski'ye aktarmış. Malinovka, romanın ağırlıklı olarak geçtiği yer. büyükanne Tatyana Markovna, iki kız kardeş: Marfenka ve Vera, hizmetçiler... dönemi özetliyor bize, siyasi çatışmalar da burada anlatılıyor: otorite büyükanne, ona boyun eğen Marfenka, ona karşı gelen Vera... ayrıca gonçarov bu kız kardeşleri yazarken puşkin'den (olga ve tatyana) ilham almış, yevgeni onegin çok etkilemiş onu. "yamaç", "köprü" ve "karşı ev" metaforlarını çok başarılı buldum, Gonçarov'un radikal rusya-geleneksel rusya arasındaki orta yolu bulmak istemesinin simgesi bunlar. karakterler: Rayski, "iyi niyetli liberal". bu adama tam olarak hayalperest diyebiliriz ama bu durum oblomov'unkinden farklı, "ray" cennet demekmiş meğer ve Rayski de resmen imkansız bir cennetin peşinde koşuyor. kendine tutkular yaratıp onların peşinden gitmesi, ilgilerinin hep değişmesi de bu yüzden. gonçarov kendisi söylemiş Rayski'yi yazarken birçok hayalperest dostundan ilham aldığını. ayrıca onu yazarken üzerine tam uyan bir ropdöşambır giymiş gibi hissedermiş. Mark Volohov, "hiçbir şey yapmayan adam", nihilist. turgenyev'i eleştirmek için yaratmış onu gonçarov. başlı başına bir düzen eleştirisi. doğru yolu da sevmiyor. Rayski onu analiz ederken onun düzenin kurbanı olduğunu söyler. Rayski'nin büyükannesi Tatyana: otoritenin, "toplum ne der?" düşüncesinin ve bu hakimiyetin simgesi ve sanırım "gelenek-modern" çatışmasını anlatmak için oluşturulmuş. ve bu çatışma üzerinden yine bir bürokrasi eleştirisi geliyor önümüze çünkü kötü insanların sırf rütbeleri sebebiyle saygı görmesini çok anlamsız buluyor Rayski ve bunu farklı şekillerde dile getiriyor. Tuşin ise oblomov'daki Ştolts ile aynı işlevi görüyor romanda. eleştirmenlere göre gonçarov'un kadın karakterleri eşsizdir ve hiçbiri birbirini tekrar etmez. Sofiya üzerinden bir avrupai sosyete eleştirisi görebiliriz. Vera tutkuların yoğunlaştığı gizemli, özgürlükçü, kendine has kadındır. Marfenka biraz daha yobaz ve sığ, gelenekçi olan kadındır. Ulinka cinsel arzuların simgesidir. Polina Karpovna'nın dedikoducu kadınlardan farkı yoktur, dedikoducu toplumun simgesi o da. uzun lafın kısası, bu romanda çok fazla karakter var ve hepsinin bir işlevi var, hepsi dönemin bir kısmını özetlemek için oluşturulmuş ve bu roman neredeyse 1000 sayfa, yani yoracaktır okurken. ama okuduğuma pişman mıyım? değilim, üniversitede ilk haftalarımda arkadaş oldu bana Rayski. ayrıca gonçarov=oblomov=tembellik demek çok sinir bozucu bence, adamın kenarda köşede kalmış daha neleri vardır neleri, anlatmak istediği neler var daha... bulabildiğimi okuyup burada böyle yazarım ben. teşekkürler. (ceren güneş)

Rus edebiyatının önemli isimlerinden İvan Aleksandroviç Gonçarov'un üçlüsünün birinci kitabı Olağan Bir Öykü'de Aleksandr Aduyev' in; ikinci kitabı Oblomov'da Oblomov'un; üçüncü kitabı Yamaç'ta da Rayski' nin kişiliğinde Rusya'nın tarihsel gelişiminin belli bir devresini anlatmış. Üçlünün son kitabı Yamaç'ta Gonçarov, Kahramanı Rayski' nin kişiliğinde "sanatsal Oblomovculuğu", "boş yere heba olan Rus yeteneğini" biz okurlarına anlatmaktadır. Gonçarov eserinde Rayski'nin ağzından kendi düşüncesini, dünya görüşünü, olaylarla ve insanlarla ilgili görüşlerini anlatmakta, öte yandan, kahramanını sert bir dille de eleştirmekte, onun yaşam, sanat, aşk üzerine gereksiz heyecanını yermektedir. Rayski için sanat özentiden başka bir şey değildir. "Benim tek ülküm görev, düşünce ve güzelliktir", "Benim işim biçimidir," der, çeşitli sanat kollarında bir süre çalışır (şiirden heykele kadar :)) yeteneği de vardır fakat çalıştığı dalda gereken sabrı göstermez, bir an önce çalışmadan başarılı olmayı gözetir, hal böyle olunca da başarısız olur ve başka bir dalda çalışmaya başlar ve yine orada da aynı şey gerçekleşir. Kahramanımız Rayski'nin tek istediği, kendini hiç zorlamadan büyük bir sanatçı olmaktır. Gonçarov bu eserini bitirdikten sonra sağlığı çok kötüleşir, kendini çok yalnız hisseder, ruhsal yönde bir çöküntü içindedir ama bu haline rağmen bir yandan da yazmayı hayal eder. Bu durumu P. V Annekov'a şöyle belirtmiş:"Yaşlılık iyice büktü belimi, güçsüz düştüm, yoksa bir roman daha yazardım." Ama yazamadı. Son günlerinde iyice yalnızlığa gömülen Gonçarov 12 Eylül 1891 günü hastalanır, hastalığı iyice ilerler ve ciğerlerini iltihaplanması sonucu 15 Eylül 1981 günü seksen yaşında ölür. Herkese hayırlı, sağlık ve huzur dolu günler diliyorum. (Dide.berah)

Kitap Rusya'nın bir mini panaroması diyebiliriz. Her karakter özenle seçilmiş ve bir toplumsal sınıfı temsil ediyor. En büyük iki karakter Rayski ve Vera. Ayrıca daha pek çok karakter var kitapta. Bir büyükanne karakteri var ki olağanüstü. Betimlemeler ve karakter analizleri uzun uzun anlatılıyor. Hikâyenin büyük kısmı Volga nehri kıyısında bir köyde geçiyor ve kitabın adıda Volga'ya inen yamaçtan geliyor. Tam bir Rus klasiği. Tam bir kış kitabı. Volga gibi derin ve ağır. Severek okudum. (yasin özen)

Kitabın Yazarı İvan Gonçarov Kimdir?

Simbirsk, şimdiki adıyla Ulyanovsk'ta doğmuştur. Zengin bir tüccar ailesinin çocuğu olan Gonçarov, Oblomov'unkine benzeyen bir çocukluk geçirmiş, asilzadelerle geleceğin Oblomov'larıyla birlikte özel bir pansiyonda okumuştur. Moskova Üniversitesi'ni bitirdikten sonra, Petersburg'ta otuz üç yıl sürecek ve kendisini yüksek bir göreve kadar getirecek memurluk hayatına başladı. 1847'de ilk eserini, Alelade Bir Hikâye'yi çıkardı.1849'da da Oblomov'un Rüyası bir dergide basıldı. Ama Oblomov son şeklini ancak 1857'de, Marienbad'da bir aylık sürekli bir çalışma süresinden sonra aldı. Bu büyük romanın bir ay içinde yazılması belki de imkânsız görünmektedir, ama unutmamak gerekir ki, "bu eseri yıllarca kafamda taşıdım ve geriye onu ancak kâğıda geçirmek kalmıştı," demiştir yazar.

Roman Rusya'da bir bomba gibi patladı. Zaten zaman da pek elverişliydi. Köleliğin kaldırılmasına üç yıl kalmış, bütün edebiyat dünyasında, uyuşukluğa, hareketsizliğe, şaşkınlığa karşı bir savaş açılmıştı. Bunun içindir ki, bir çağdaşın yazdığı gibi "Bütün okuma yazma bilenler Oblomov'u heyecanla okuyorlar. Hiç mübalağa etmeden denilebilir ki bu anda Rusya'da en küçük, en kenarda kalmış bir kasaba yoktur ki orada Oblomov okunmasın, üzerinde tartışılmasın. Oblomov ve Oblomovluk kelimeleri bütün Rusya'ya yayılmış, ebedi olarak dilimize girmiştir."

Bu eserden başka, Gonçarov'un 1856'da çıkan ve üç yıllık bir dünya yolculuğunu anlatan "Fregal Pallada" isimli bir eseriyle birkaç eleştirisi ve hikâyesi vardır. Oblomov'dan sonra yazdığı "Uçurum" adlı büyük romanı 1869'da çıkmış ve Gonçarov onunla on yıl uğraştırmıştır.

İvan Gonçarov Kitapları - Eserleri

• Oblomov (Ciltli)
• Yamaç
• Hayırlı Bir Hata
• Adi Əhvalat
• The Frigate Pallada

İvan Gonçarov Alıntıları - Sözleri

• Zarafet, en kaba ruhları bile etkiler.. (Hayırlı Bir Hata)
• Başımı göğsüme eğip sustum, hem zaten itirazlar ne işe yarardı ki? Tek başına kalabalıklarla dövüşmek mümkün mü? (Hayırlı Bir Hata)
• Yaşam roman, roman da yaşamdır. (Yamaç)
• Tarağımla şapkamı ver süsleneceğim biraz. Yoksa... böyle... çirkinim diye soğursun benden!.. (Yamaç)
• Genç adam yalnızlığını daha güçlü hissediyordu, çünkü ruhu kaygısız sevinçlere, hiçbir amacı olmayan anlamsız mutluluklara yabancıydı.. (Hayırlı Bir Hata)
• Kırlarda, çiçeklerin, kuşların arasında çok hafif hissediyorum kendimi! (Yamaç)

• Yalnız bir dileğim olacak, evlendirmeyin beni. (Yamaç)
• Zehirli güzelliğin öldürdü beni. Hiç böyle olmamıştım ömrümde... (Yamaç)
• Hayat konusunda şairim, çünkü hayat bir şiirdir. (Oblomov (Ciltli))
• Yiyorum, içiyorum, uyuyorum, gezmeye çıkıyorum. Ama birden keyfim kaçıyor, bir boşluk duyuyorum... (Oblomov (Ciltli))
• "Başımı göğsüme eğip sustum, hem zaten itirazlar ne işe yarardı ki ? Tek başına kalabalıklarla dövüşmek mümkün mü ?" (Hayırlı Bir Hata)
• Ne zaman insan olacağız biz? (Yamaç)
• Hiçbir şeyden umudu kesmemeli. İnsan kendini bir bıraktı mı yandı! (Oblomov (Ciltli))

• Ya ben yaşadığım hayatı anlayamadım ya da bu hayatın hiçbir değeri yoktu. (Oblomov (Ciltli))
• Evlenmek niyetinde değilsen peşinde koşmanın da bir anlamı yok. (Yamaç)
• Ve nice saadetli umutlar ve ürperen beklentiler gün batımının örtüsü altında gizlidir! (Hayırlı Bir Hata)
• Birbirinin iyi yanlarından zevk alıp kötü yanlarına kızmamak için büyük bir yaşama deneyi akıl olgunluğu ve insan sevgisi gereklidir. (Oblomov (Ciltli))
• Sən də başqaları kimi sevəcəksən, ondan nə dərin,nə də qüvvətli;habelə sirrlərin örtüyünü də açacaqsan...ancaq sən sevginin əbədi və sabit olduğuna inanacaqsan və belə də düşünəcəksən,bax axmaqlıq da burasındadır,çünki özün, özün üçün gözləndiyindən daha artıq dərd törədirsən... (Adi Əhvalat)
• Kədərə böyüdücü şüşə ilə baxmaq lazımdır, münki kədəri olduğundan iki dəfə artıq təsəvvürə gətirdikdə ona dözmək daha asan olur. (Adi Əhvalat)
• Hayatın çiçekleri döküldü, sade dikenleri kaldı. (Oblomov (Ciltli))