Sol Ayağım - Christy Brown Kitap özeti, konusu ve incelemesi

Sol Ayağım kimin eseri? Sol Ayağım kitabının yazarı kimdir? Sol Ayağım konusu ve anafikri nedir? Sol Ayağım kitabı ne anlatıyor? Sol Ayağım kitabının yazarı Christy Brown kimdir? İşte Sol Ayağım kitabı özeti, sözleri, yorumları ve incelemesi...

Kitap Künyesi

Yazar: Christy Brown

Çevirmen: Filiz Kahraman

Orijinal Adı: My Left Foot

Yayın Evi: Nemesis Kitap

İSBN: 9786055913229

Sayfa Sayısı: 192

Sol Ayağım Ne Anlatıyor? Konusu, Ana Fikri, Özeti

Christy Brown, beyin felcinin bir kurbanı olarak dünyaya geldi. Buna rağmen, yardıma muhtaç bu küçük bebek, İrlanda edebiyatının devleri arasında yerini alacak bir yazarın muhteşem hayal gücünü ve duyarlı zekâsını barındırmaktaydı. Bu, Christy Brown'ın kendi hikâyesidir. Yazarın, sol ayak parmaklarıyla yazmayı, resim yapmayı ve daktilo kullanmayı öğrenmek için çocukluğunda gösterdiği mücadeleyi anlatmaktadır. Bu tarzda yazdığı diğer bir kitabı "Down All The Days" en çok satan kitaplar arasına girmiştir. Sol Ayağım; Christy Brown'ı Daniel Day-Lewis'in canlandırdığı, çok başarılı bir filme konu edinilmiştir.

"Sürükleyici, eğlenceli ve ilham verici"

- Irish Times-

"Erdemli ve hiçbir şekilde yozlaştırılmamış bir cesaret öyküsü"

- Sunday Times-

"Modern zamanın edebi başyapıtlarından biri"

- Irish Times-

Sol Ayağım Alıntıları - Sözleri

• "Her şeyin yoluna girmesini bekliyorum."
• "Hayallerim gerçekleştiremeyeceğim kadar büyüktü."
• "Ona Acıyorum."
• Daha önce pek fazla okumuyordum. Kitaplar evimizde pek sık görülmezdi. Ekmeğin daha önemli olduğu düşünülürdü. Karnımızı doyurmak zihinlerimizi doyurmaktan daha önemli bir işti.
• "..Çok geçmeden aynadan da nefret etmeye ve korkmaya başladım. Bana çok fazla şey anlatıyordu.."
• "Yalnızca mutlu olmak istiyorum..."
• "Onu çok özlüyordum..."
• "Sürekli meteliksiz olmamın sebebi bu işte!"
• fark etmek acıydı ama gerekliydi.
• Kitaplar evimizde pek sık görülmezdi. Ekmeğin daha önemli olduğu düşünülürdü. Karnımızı doyurmak zihinlerimizi doyurmaktan daha önemli bir işti...
• Kırık bir kalb sakat bir vücuttan çok daha acı verir..
• Yalnızdım. Kendi dünyama hapsolmuştum.

Sol Ayağım İncelemesi - Şahsi Yorumlar

Fiziksel veya zihinsel engelli bir insanın herhangi bir başarı hikayesi ile karşılaştığımda kendime şu öğüdü veririm; 'Bu başarının normal olduğunu kabul et ama onu normalleştirme...' İlk bakışta kendi içinde çelişkili gibi duran bu ifadeyi biraz daha açmakta fayda var. En kalabalık kişisel gelişim seminerlerinden tutun da mahalle kahvesindeki ya da yemek masasındaki en sıradan sohbetlere kadar herkesin bildiği, inandığı, doğru kabul ettiği klişe tespitler vardır; insan çalışırsa başarır, insan isterse, onu hiçbir engel durduramaz, her şey seninle başlar, başarmanın yolu kendi içindedir, just do it!... Bu sloganvari motivasyon cümlelerinin gerçek hayatta bir karşılığının olup olmadığını kontrol etmek için sıfırdan bir laboratuvar kurmaya, deneyler yapmaya gerek olmadığını biliyoruz. Engelli olsun ya da olmasın, tarih boyunca sayısız insanın yazdığı başarı hikayeleri var karşımızda... Evet, insan kendisiyle barışıksa, ne yapmak istediğini biliyorsa, hedefleri varsa, Tanrı'nın ya da insanların ona verdiği imkanlar ölçüsünde 'başarı'ya ulaşabilir. Tabii başarı dediğimiz şey özneldir. Bir bebeğin halının üzerinde attığı ilk adım da, bir astronotun Ay'da attığı ilk adım da bir başarı hikayesidir... Çünkü başarı, kendinize koyduğunuz hedefe ulaşma eylemidir. İşte buradan hareketle, engelli olsun ya da olmasın her insanın başarı hikayesini normal karşılamak gerekir. Şimdi Christy Brown üzerinden engelli bir insanın başarısını neden normalleştirmememiz gerektiğini ele alalım. Doğuştan beyin felci olan ve sol ayağı dışında vücudunun hiçbir uzvunu yönetemeyen, ayrıca konuşma zorluğu çeken, yani bedenini yönetemediği gibi kendini de ifade edemeyen bir insan var karşımızda. Başarı kriterinden gittiğimiz için şu soruyu C. Brown için de sormamız gerekiyor; Hayata bu parkurdan başlayan birisi için başarı hedefi ne olmalıdır? Bu soruya, aşağı yukarı şu cevapları sıralayabiliriz: * Kısa vadede, yönetebildiği sol ayağını geliştirerek başkalarına olan bağımlılığın bir bölümünden kurtulabilmek. * Ufak tefek dertlerini anlatabileceği seviyede kendine ait bir dil geliştirmek. * Orta vadede belki sol ayağı yardımıyla çatal-kaşık gibi bazı cisimleri tutmak ve kendi başına daha fazla iş becerebilmek. * Dış dünyadan tamamen soyutlanmış bir hayat yaşayamayacağı için belki okumayı öğrenmek. * Uzun vadede, tüm tıbbi yardımları alarak bedenindeki ölü kasları biraz olsun canlandırmak, iletişim dilini olabildiğince geliştirmek, tekerlekli sandalyesi ile ev içerisinde ve dışarıda kimseye ihtiyaç duymadan hareket edebilmek vs. Sıraladığım bu maddeler, sağlıklı insanların engelli bir insandan ortalama beklediği başarı hedefleridir. Kaldı ki bu liste yine iyimser bir listedir. Çünkü Brown dünyaya geldiği andan itibaren annesi dışında çevresindeki insanlar ona bu kadarını bile layık görmemişler. O halde bugün tüm dünyanın tanıdığı, yazar, şair ve ressam olarak bilinen, iki kitap yazan, onlarca resim çizen, kitaplarından biri Hollywood tarafından filme uyarlanan Brown'un bu başarısı normal midir? Onun bu otobiyografik romanını okuduğumuzda, onu tanıdığımızda, hayat mücadelesine tanıklık ettiğimizde bu başarının normal olduğunu görebiliyoruz. Peki 'bu durum normalleştirilmeli mi' sorusuna gelince, her 'sağlıklı' insan, eğer varsa, kendi başarı hikayeleri üzerinden bunun yanıtını kolayca verebilir. İşte sağlıklı bir insanın kendi hayatındaki çıkmazlar da tam bu noktada karşımıza dikiliveriyor aslında... Günümüzde kendini 'mutsuz' olarak ifade eden pek çok bireyin, bu mutsuzluğunun derinlerinde bir başarı hikayesine sahip olmaması yatmakta. Sağlıklı ama hedefi yok... Sağlıklı ama yaşam enerjisi yok. Sağlıklı ama dünyaya bir tuğla koymak için mecali yok... C.Brown gibi görünür değil, görünmeyen engellere sahip. Engelleri doğuştan gelmiyor, yaşadıkça kendi kendine ortaya çıkıyor. Her yenilgi, engel duvarına bir sıra daha taş diziyor. Sağlam bacakları var ama yürümeye, koşmaya engelli. Sağlam elleri var ama üretmeye engelli. Sağlam bir beyni var ama düşünmeye engelli. Peki bedeninde bir organı, işlevini yerine getiremediği için hareket edemeyen insanla, organları çalışır durumda olmasına rağmen hareket edemeyen insanlar arasında ne fark var? C. Brown, kendi somut engellerini aşıp başarıya ulaşırken, soyut engellerine takılıp yerinde sayan insanları karşımıza aldığımızda, hala C. Brown'u engelli olarak nitelememiz gerçek bir haksızlık değil mi? ------------------------------------ İşte bunları sorgulayıp durdum, Sol Ayağım'ı okurken... Kitapla ve kahramanıyla ilgili hiçbir bilgim olmasaydı ve biri bu kitabı alıp önüme koysaydı, muhtemelen kitabın yazarının Gheorghe Hagi veya Alex de Souza olduğunu düşünürdüm:) Christy Brown, bana sadece futbolun değil, edebiyatın da muhteşem sol ayaklılara sahip olduğunu gösterdi. Bu kitabın başka bir özelliği daha var. İçinde bir değil iki yaşam öyküsü taşıyor. Tabii bunu görebilmek için biraz da o gözle bakmak gerekiyor. Diğer yaşam öyküsüne gelince, en az ilki kadar okunası, ilginç, sıra dışı ve akıllara durgunluk verir cinsten... Hatta keşke Brown o öyküyü de ayrıca kaleme alıp ayrı bir kitap olarak yayımlasaymış dedim içimden. Belki bunu o da istemiş ama kısacık ömrü bunun hayata geçmesine mani olmuştur, kim bilir? Kitaptaki diğer yaşam öyküsünün kahramanı C.Brown'un annesi Bridget Brown... Bugün Christy hakkında şu satırları yazabiliyor, onun bu muhteşem yaşam öyküsü hakkında konuşabiliyorsak bunu en az Christy kadar annesine de borçluyuz. Hayatı boyunca 22 defa çocuk doğuran bir kadından bahsediyoruz. Bu çocukların bazıları hayatta kalıyor, bazılarıysa ölüyor. Ortancası ise bildiğiniz gibi engelli geliyor dünyaya... Eğer bir hamilelik kariyerinden bahsedeceksek, işte o kariyerin zirvesine bu harika kadını koymalıyız bence:) Tabii bu ailenin geçimini sağlayan duvarcı ustası babanın da hakkını teslim etmek lazım. Ancak Christy'nin yaşam öyküsünün mimarı, şüphe götürmeksizin annesi... Daha doğduğu andan itibaren, çevredekilerin negatif telkinlerine aldırış etmeden çocuğunu sahiplenen, ona okumayı öğreten, en imkansız isteklerini dahi büyük bir olgunlukla karşılayan ve Christy'nin hayallerini gerçeğe dönüştürmek için her adımı atan bu anne, her türlü övgüyü fazlasıyla hak ediyor. Kitabı yazılsa bir solukta okunacak, filmi çekilse göz kırpmadan seyredilecek bir yaşam öyküsü... Özellikle 'Annemin yaptığı ev' adını taşıyan kitabın 10. bölümü, en severek okuduğum bölüm oldu. Eğer Adile Naşit'in 'Bizim Aile' filminde canlandırdığı Melek karakterinin, iki gün önce veda ettiğimiz Münir Özkul'un canlandırdığı Yaşar Usta karakterinin, hatta o filmdeki tüm ailenin Dublin versiyonunu görmek isterseniz, kitabın 10. bölümünü daha dikkatli okuyun derim:) Bu kitabın incelemesine başlarken 'Bakın ne zor hayatlar var, halinize sık sık şükredin' teması üzerinden özellikle gitmek istemedim. Hatta mümkün olduğunca kaçtım bu yoldan... Çünkü şükretmek bana göre sadece bunu lafzen dile getirmekten ibaret değildir. Şükretmek bir farkında olma halidir. Neye şükrediyorsanız, o şeyin bir lütuf olduğunun farkındasınız demektir. Ancak benim nazarımda farkındalık, eyleme dönüştüğü andan itibaren anlam kazanır. Eğer yarın bir hesap günü olacaksa ki ben inançlı bir insan olarak olacağına inanıyorum, Allah bana, 'Ben Christy Brown'a sadece sağlam bir sol ayak verdim. O da bununla tüm insanlığa faydası olacak iki kitap yazdı, sana ise çok daha fazlasını verdim. Peki sana verdiklerimle sen ne yaptın' diye sorduğunda cevap olarak; 'Verdiklerin için sana sürekli şükrettim' demenin bana hiçbir şey kazandırmayacağını düşünüyorum. Ve ayrıca, inançlı ya da inançsız olalım, bu sorunun hesap gününe bırakılmadan tam da hayatın ortasında kendi kendimize sormamız gereken en önemli sorulardan biri olduğunu düşünüyorum; Sen ne yaptın? Herkese keyifli okumalar dilerim... (Necip G.)

Hepimizin engelli adayı olduğu böyle bir dünyada empati gücünü arttırma ve farkındalık kazandırma adına mutlaka her bireyin okuması gerektiğini düşündüğüm harika bir eser. Engelli insanlar nasıl bir yaşam sürer, ne türlü zorluklar çeker, aile içi ilişkileri, sosyalleşme süreçleri, umutsuzlukları, hayalleri ve bundan nasıl bir başarı hikayesi çıkar diye merak ediyorsanız; tam size göre. Yer yer sıkılacağınız. bazen büyük detayların içinde kaybolacağınız anlar olacaktır elbet sonuçta kitap otobiyografik. Ama Sonuna kadar sabrederseniz, mücadele etmenin, azmetmenin nasıl sizi başarıya götürdüğünü , en zor engellerin bile inanç ve sevgi ile nasıl yıkılabileceğine tanık olacaksınız. Bu kitap bana çok şey kattı en önemlisi anne olmanın bir kadını diğer insanlardan nasıl farklı kıldığını bir kere daha anladım. Yüreği sevgi dolu bir anne ne büyük bir hazine! (yakamoz)

Umut her zaman vardır!: Yazarın kendi hayatını anlattığı, anı ve biyografi özellikli bir romandır. Beyin felci geçirerek doğan İrlandalı yazar, Christy Brown beş yaşına kadar hiç bir zekâ belirtisi göstermemiştir. Sol ayağı ile kalem tutmayı, konuşmanın verdiği zorlukları, annesinin yardımıyla tekrar hayata tutunmasını, umudun ve azmin zihinlerdeki bedenlerdeki engelleri aşabileğini güzel bir şekilde anlatmış Ne olursa olsun hayattan kopmamanın örneklerinden birini okuyacağınız güzel bir otobiyografi. (Sinan Dumlupınar)

Kitabın Yazarı Christy Brown Kimdir?

Christy Brown, 23 çocuklu bir ailenin, hayatta kalabilen 13 çocuğundan biri olarak Dublin'de doğmuştur. Beyin felci ile dünyaya gelmiş ve uzun süre hareket ve konuşma yetenekleri olmadan yaşamıştır. Doktorlar, başlangıçta C. Brown'un zihinsel olarak özürlü olduğunu düşünmüşlerdir ve öleceğini söylemişlerdir. Fakat annesi doktorların sözüne aldırmayarak oğlunun eğitilebileceğine inandı. Annesinin bu çabaları sonuç verdi ve Christy Brown sol ayağını kullanarak yazmayı ve resim yapmayı başardı. Konuşmaya başlaması ile birlikte, doktorlar tedavi biçimini değiştirerek fizyoterapiye ağırlık vermişler, böylelikle yazar daha rahat hareket edebilmeye başlamıştır. Yaşamı boyu yardıma muhtaç olarak yaşaması onun İrlanda'nın tanınmış yazarları arasına girmesini engellememiştir. Sadece sol ayağını kullanarak yazdığı eserler, onun dünya çapında bir üne kavuşmasını sağlamıştır. Kendi hayat hikâyesini yazdığı Sol Ayağım (My Left Foot) adlı eseri filme alınmıştır. Baş rolünü Daniel Day-Lewis'in oynadığı Sol Ayağım filmi büyük bir başarı kazanmıştır. Bu tarzda yazdığı diğer kitabı da (Dream All The Days) en çok satanlar listesine girmiştir. Londra'ya yaptığı birkaç ziyaret dışında bir kere de Amerika'ya giden yazar, tüm yaşamını Dublin'de geçirdi. Christy Brown 1981'de öldü. Christy Brown hayat hikâyesinin bulunduğu Sol Ayağım kitabında annesine sık sık teşekkür etmektedir. Ailesi onunla hep gurur duyduğunu belirtmiştir.

Christy Brown Kitapları - Eserleri

• Sol Ayağım
• Her Gün Hüzün

Christy Brown Alıntıları - Sözleri

• Zaman uçup gidiyor. İşte bugündeyiz; yarın, bugün bitmiş olucak. (Her Gün Hüzün)
• "Onu çok özlüyordum..." (Sol Ayağım)
• "Her şeyin yoluna girmesini bekliyorum." (Sol Ayağım)
• "Hayallerim gerçekleştiremeyeceğim kadar büyüktü." (Sol Ayağım)
• Ah, onun gibileri bilirim... Sadece atıp tutarlar ama bir halt edemezler. (Her Gün Hüzün)
• Kuyu kuruyana kadar suyu asla özlemezsin. (Her Gün Hüzün)

• Yalnızdım. Kendi dünyama hapsolmuştum. (Sol Ayağım)
• Bazı insanlar her kesin elinden her şeyi alır, bir parça bile gururları yok! (Her Gün Hüzün)
• Şeytan kamuflajı, suratındaki o pislik... (Her Gün Hüzün)
• Artık kendime mutlu olup olmadığmı sormak için çok geç. Sanırım, bende herkes kadar mutluyum. (Her Gün Hüzün)
• Kelimeler ona hiç bir şey ifade etmiyordu ancak sesler, tıpkı yumuşak yağmur damlalarının bir göle düşüşü gibi aklına düştü. (Her Gün Hüzün)
• "Yalnızca mutlu olmak istiyorum..." (Sol Ayağım)
• İnsan herkesi kendisi gibi bilir. (Her Gün Hüzün)

• Uzun, bitkin yıllar boyunca umut asla ölmedi. (Her Gün Hüzün)
• "Ona Acıyorum." (Sol Ayağım)
• "..Çok geçmeden aynadan da nefret etmeye ve korkmaya başladım. Bana çok fazla şey anlatıyordu.." (Sol Ayağım)
• "Sürekli meteliksiz olmamın sebebi bu işte!" (Sol Ayağım)
• Her şey çok tanıdık, her şey çok yabancıydı. (Her Gün Hüzün)
• Elbette, dünyaya gelmek de para gerektiriyor, dünyadan gitmek de, bu bir gerçek. (Her Gün Hüzün)
• Kırık bir kalb sakat bir vücuttan çok daha acı verir.. (Sol Ayağım)