Olağanüstü Bir Gece - Stefan Zweig Kitap özeti, konusu ve incelemesi

Olağanüstü Bir Gece kimin eseri? Olağanüstü Bir Gece kitabının yazarı kimdir? Olağanüstü Bir Gece konusu ve anafikri nedir? Olağanüstü Bir Gece kitabı ne anlatıyor? Olağanüstü Bir Gece kitabının yazarı Stefan Zweig kimdir? İşte Olağanüstü Bir Gece kitabı özeti, sözleri, yorumları ve incelemesi...

Kitap Künyesi

Yazar: Stefan Zweig

Çevirmen: İlknur İgan

Orijinal Adı: Phantastische Nacht

Yayın Evi: Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları

İSBN: 9786053326090

Sayfa Sayısı: 80

Olağanüstü Bir Gece Ne Anlatıyor? Konusu, Ana Fikri, Özeti

Olağanüstü Bir Gece, seçkin bir burjuva olarak rahat ve tasasız varoluşunu sürdürürken giderek duyarsızlaşan bir adamın hayatındaki dönüştürücü deneyimin hikâyesidir. Sıradan bir Pazar gününü at yarışlarında geçirirken, belki de ilk kez burjuva ahlakından saparak “suç” işler. Böylece yeniden “hissetmeye” başladığını, kötücül ve ateşli hazları olan gerçek bir insan olduğunu fark eder. İçindeki haz dolu esrime, aynı günün akşamında onu gece âleminin son atıklarının arasına, “hayatın en dibindeki lağımlara” sürükleyecek, varış noktası ise ruhani bir uyanış olacaktır.

Olağanüstü Bir Gece Alıntıları - Sözleri

• Bir kez kendini bulmuş olan kişinin bu yeryüzünde yitirecek bir şeyi yoktur artık. Ve bir kez kendi içindeki insanı anlamış olan bütün insanları anlar.
• "Çünkü ben o zamanki ben değilim."
• Kendime bile tam açıklayamadığım bir şeyleri başkaları için anlaşılır kılmak gibi niyetim yok.
• Acı çekmek için bile yetersizdim.
• Bir kez kendini bulmuş olan kişinin bu yeryüzünde yitirecek bir şeyi yoktur artık. Ve bir kez kendi içindeki insanı anlamış olan bütün insanları anlar.
• "...başkalarının inandığı gibi mutlu bir insan olup olmadığımı bilmiyorum."
• "...hissedene kadar beklemeye karar verdim.
• "Gülen, sohbet eden binlerce insanın içinde ben kendi içimdeki o kayıp insanı arıyordum."
• "Özlemini aşırı bir şekilde hissettim."
• 'Fakat başkalarının gençlik dedikleri şey benden çoktan geçip gitmişti..'
• "Çünkü ben o zamanki ben değilim."
• "Sizler benim ancak kabuğumu görebilirsiniz, içimdeki fırtınaları asla bilemezsiniz. Çünkü onları sizden gizlemek için her şeyi yapıyorum."

Olağanüstü Bir Gece İncelemesi - Şahsi Yorumlar

Spoiler olabilir siz yine de bir okuyun da gelin. Yine Stefan Zweig yine tek atımlık ama sindirmesi zor,düşünce bağırsağında emilmesi daha da zor bir başyapıt. Ama dikkat çekilmesi gereken nokta bu kitabın aslında Zweig'in kaleminden çıkmamış olduğudur. Ayrıntılı bilgiyi inceleme altındaki yorumda vereceğim. :) Bir an için çok çok aç olduğunuzu düşünün, yıllardır bir şeyler tüketmişsiniz ama hiçbir şey yememişsiniz, arayış içindesiniz ve sonra çok lezzetli ama küçücük bir tatlı(hadi baklava olsun) atmışsınız ağzınıza, bitmesin diye hareketsiz bekliyorsunuz ama eriyor, tükeniyor sonunda. İşte kitap bitince uzun zamandır hissetmediğim bu hissi tattım tekrardan. İşte dedim, incelemeye değer bir kitap. Hepimiz hayatımızın bir döneminde bir tükenmişliğe doğru ilerleriz, yaşamın anlamsızlığı bir yana bizim yüklediğimiz, gerçek olmasını umduğumuz, hayat dağına tırmanırken kullandığımız kamamız olan anlamımız elimizden kayıp terk eder bizleri. Duygusal bir donukluk sendromuna tutuluruz, bazısı için her şeyi yapacak parasının olmasıdır sebep; bazısı içinse hiçbir şeye sahip olamamanın acısıdır. İntihar düşüncesi de geçer zihnimizden, sanki varlığını yok olarak kanıtlamak mümkünmüş gibi. İşte bunun son bulduğu, zamandaki bir kopma noktası vardır, Zweig buna olağanüstü bir gece demiş. Hepimizin böyle bir gecesi vardır (ya da olacaktır) kim bilir. O andan sonra başka biri oluruz,hayatımızın geri kalanında o gecenin izini taşırız. Eğer o bilet ayağımızın dibine düşmese o gece belki de hiç gerçekleşmeyecekken, kaderimiz üzerindeki etkimizin bir yanılsamadan ibaret olduğu daha iyi nasıl suratımıza çarpılabilir ki? Yalnızlığın insan ruhunda uyandırdığı dalgalanmaları bu kadar güzel ortaya koymak, betimlemeler ve karakter analizlerindeki derinlik kendisinin bir Freud hayranı olmasının bir getirisi olsa gerek. Toplum insanın tutkularını öyle bir köreltir ki tek tip bir insan olursunuz. Başkaları ne yapıyorsa siz de ben kimim demeden aynısını yaparsınız. Sınıfsal toplum düzeninin ve insanları belli kalıplara sığdırarak ayrıştırmanın mantıksızlığı insanların belli toplulukların akımına kapılıp onun üzerinden kendini tanımlamasının yetersizliği de bunun bir sonucudur zaten. At yarışı yapılan stadyumun kapanmasıyla sembolize edilen, Hayat yolculuğumuzda daha fazla daha fazla diyerek kendimizi boş bir hevese kaptırmamız sonra bunun devamında hayatımızı harcamamız, sonra her şeyin bitmesi ölüm geldiğindeki ruh halimizi anlatıyor. Öfkeliyiz çaresiziz haksızlığa uğramış gibiyiz ama yapacağımız bir şey yok. Zaman celladı karşısında çaremiz var mıdır? Kısa kitapları daha çok severim, en uzun olanlar onlardır çünkü. Birkaç saatte okunur ama sindirmesi bazen birkaç ciltlik kitap okumak kadar uzun sürer. Beynime üşüşen düşünce ırmaklarına bir su yolu açar, yön verir. Son olarak bu kitabın modern klasikler arasında hep ayrı bir yeri olacağını biliyorum çünkü her insan zaman çizgisinin sonuna gelip aşağıya düşer ama hiç tükenmeyecek, daha da değerlenecek olan şey insanın kendini buluşunun, benliğinin okyanusunu keşfinin hikayesidir. Zweig'in ifadesiyle: "Bir kez kendini bulmuş olan kişinin bu yeryüzünde yitirecek bir şeyi yoktur artık. Ve bir kez kendi içindeki insanı anlamış olan, bütün insanları anlar.” (Samet Ö.)

İlk kez bu dünyaya ait birisi için var olduğumu hissediyordum...: Kısa bir yolculukta, veya hafta sonu dinlenmesinde bir-iki saat içinde okunabilecek eser. insanın, insan olduğunu çok güzel hissettiren bir kitap. Stefan Zweig’nin, az sayıda sayfaya, çok şey sığdırabilen, mekân, zaman ve insanın iç dünyasını çok güzel biçimde betimleyebilen, okuyucuya zihnine işleyen usta bir yazarın betimleme yeteneği gerçekten çok etkileyici. Bu noktada itibaren Yazarın aktarmak istediği hususlar, sade ve yalın haliyle anlatılmış. Kitapta bir yerde okumuştum, “Bir kez kendini bulmuş olan kişinin bu yeryüzünde yitirecek bir şeyi yoktur artık. Ve bir kez kendi içindeki insanı anlamış olan bütün insanları anlar.”(syf-69) diyordu sanırım. kitapta en çok kendimi bulduğum yer burası diyebilirim, Stefan Zweıg kitaplarındaki hikayelerini hep sevmişimdir, bu kitabı da sevdiklerimden arasında yer alacak. İnsanın okuyunca kendi çerçevesinde yalnızlığını sorgulayacak İçimizdeki duyguların ne zamandır ne kadardır ölü olduğunu asla bilmeyeceğiz ve durumlarla görmemize sağlayacak, zaman zaman değişken bir duyguya sahip olduğumuzu anlayacağız.. Bir nevi kendi benliğimizi arayışına çıkacağız. Bu yönüyle Olağanüstü Bir Gece kitabı psikolojik bir başyapıt niteliğini taşıyor, Mutlaka okunması gereken ölümsüz bir terapi kitabı diyebilirim. kütüphanemde iyi ki var dedirtti bana, Kitabının her sayfasında siz de kendinizi sorgulayacak/bulacaksınız. İyi okumalar dilerim. (UlU 〄)

EN GUZEL GECE OLAĞANÜSTÜ BİR GECEDİR: YouTube kitap kanalımda Olağanüstü Bir Gece kitabını önerdim: https://youtu.be/zAd9Y20INZM İnsan kendinden bir şeyler bulduğu kitapları daha çok sever, bu bir gerçek. Olağanüstü Bir Gece'yi okurken benim için yazılmış bir biyografi kitabı okuyor gibi bir hisle okudum. Neden mi? Hadi beni dinleyelim isterseniz. Zamanında herhangi bir şeye dair kıpırtı bile uyanmayışlarım, duygudan ve manevi değerlerden uzak kalışım, tam bir donukluk halinde hayata ve olaylarına karşı bakışım, yapay heyecanlarım, gösterişlerim... Bu kitap tamamen benim hafızamı tazelememi sağladı. Bunun başka bir önemi daha var benim için. Kitabın konusunun geçtiği yerler Ring Caddesi, Prater gibi mekanlar. Viyana'dayken ve kendimi tanımak için henüz bir çabam yokken bu mekanlarda bulunmuştum. 1913'te değil fakat 2013'te. 100 yıl farkımız var kitabın karakteri ile tam olarak. Fakat tek bir farkımız var ki o da, karakterin bu donukluk halinin farkındalığında olması, benim ise o zamanlar bunun farkındalığında bile olmamam. Beni benden iyi tanıyan bir arkadaşım sayesinde bunun farkına varmıştım. Prater'de bulunduğum ve anın tadını çıkarmaya çalıştığım o zamanlarda, insanların tekrarlarından ve boş sözlerinden duyulan bir sıkılmışlık, kitabın karakterinde olduğu gibi bende de mevcuttu. Karakterin parayla yaşadığı şiddetli istemsizliği ve kabullenememezliği kendi benliğimle yaşamıştım. Karakterin bu kabullenememezlik için bir nedeni vardı fakat benim nedenlere bile ihtiyacım olmadığını hissetmiştim sanki. İlgilenmemesi gerektiğini hissettiği şeylerle ilgileniyor oluşu o kadar güzel bir bellek tazelemeydi ki benim için... Sadece o ruh halinde bulunan insan anlayabiliyor sanırım, Zweig'ın da dediği gibi; Kelimelerle anlatılamıyor bazı şeyler. İnsanların bizim içimizdeki ruhsal dönüşümleri görememesi o kadar güzel bir nimet ki, hayatlar belki de sırf bunun için yaşanılabilir şeyler. Zira hiç kimsenin göründüğü gibi olmadığı bu kitapta sık sık bahsedilen konulardan. Kitapta bahsi geçen at yarışı mevzusu benim için insanların hayatlarını ortaya koyma ihtiyacından kaynaklanıyor. Bir risk alınıyor, en olmadık insan kazanabiliyor ve hayatı değişebiliyor sırf bu yüzden. Sarhoşluğun en güzelinin kendini tanımak için bir kıvılcım olduğu bu hayat sadece 70 sayfalık bir kitaba sığdırılmış. Bazen lafı uzatmaya gerek yoktur, dünya size sadece Viyana'da iken bile çılgınca görünebilir. Bunu okuyan ve beğenen Aslı Erdoğan'ın Mucizevi Mandarin kitabını da mutlaka sever diye düşünüyorum. (Oğuz Aktürk)

Kitabın Yazarı Stefan Zweig Kimdir?

Babası varlıklı bir sanayici olan Stefan Zweig, küçük yaşlardan itibaren kültür ve edebiyat alanında eğitim görmeye başladı. İngilizce, Fransızca, İtalyanca, Latince ve Yunanca öğrendi. Viyana ve Berlin üniversitelerinde felsefe öğrenimi gördü. İlk şiirlerini lisedeyken, Hugo von Hofmannsthal'ın ve Rainer Maria Rilke'nin eserlerinin etkisiyle yazdı. 1901'den sonra Fransızca yazan Paul Verlaine ve Baudelaire'in şiirlerini Almanca'ya çevirdi. 1907-1909 yılları arasında Seylan, Gwaliar, Kalküta, Benores, Rangun ve Kuzey Hindistan'ı gezdi, bunu, 1911'deki New York, Kanada, Panama, Küba ve Porto Riko'yu kapsayan Amerika yolculuğu izledi. 1914 yılında Belçika'ya Émile Verhaeren'in yanına gitti.

I. Dünya Savaşı'nda (1914-1917) gönüllü olarak Viyana'da savaş karargâhında "Savaş Arşivi"nde memur olarak çalıştı. Savaştan sonra Avusturya'ya dönerek Salzburg'a yerleşti. 1920 yılında, Frederike Von Winternit ile evlendi. Stefan Zweig Salzburg'da yaklaşık 20 yıl yaşadı. Kapuzinerberg'in yamacındaki villasında geçirdiği yıllar, Zweig'ın en verimli yıllarıdır. Kapuziner yokuşu, 5 numaradaki villayı, Friderike ile evli olduğu yıllarda satın aldı. Salzburg'da geçirdiği yıllar Zweig'ı edebiyatta doruğa tırmandırdı, en güzel eserlerini, kente ve Salzach’a yukardan bakan iki katlı, ağaçlar arasına gizlenmiş villada yazdı. Kısa sürede ünlü insanlarla dostluk kurdu, onları sık sık Salzburg'da konuk etti. Romain Rolland, Thomas Mann, H.G. Wells, Hugo von Hofmannstahl, James Joyce, Franz Werfel, Paul Valery, Arthur Schnitzler, Ravel, Toscanini ve Richard Strauss, Zweig'in konuğu oldu. Salzburg'da geçen yıllarında Zweig, Avrupa'nın düşünsel birliği için ağırlığını koydu; makaleleriyle ve konferanslarıyla aşırılıklara karşı uyarılarda bulundu; diplomatik çevrelere, akıl ve sabır çağrısı yaptı. 1927'de Almanya'nın Münih şehrinde "Duygu Karmaşası", "Yıldızın Parladığı Anlar" ve "Tarihsel Baş Minyatür" adlı kitapları yayımlandı, yine 1927'nin 20 Şubat tarihinde "Rilke'ye Veda" başlıklı konuşmasını yaptı. 1928'de Leo Tolstoy'un 100. Doğum Yıldönümü Kutlamaları'na katılmak üzere, Sovyetler Birliği'ne gitti. 1933'de, Nazilerin yakmaya başladıkları kitaplar arasında Yahudi kökenli Zweig'ın eserleri de yer alıyordu. 1934'te Gestapo'nun villasını basıp, silah araması üzerine Zweig ülkesini terk etmek zorunda kaldı ve İngiltere'ye, Londra'ya yerleşti. Ancak, kendini burada da rahat hissedemedi ve taşındı.

Zweig, 1937'de ilk karısı Frederike'den ayrıldı ve bir yıl sonra Portekiz'e yanında Lotte Altman adında bir kadınla gitti. O sıralarda Avusturya, Alman Reich'ına katılmıştı ve Zweig da İngiliz vatandaşlığına geçmek için müracaat etti. 1939'da "Kalbin Sabırsızlığı" adlı romanı yayımlandı ve Zweig da, Portekiz seyahatine birlikte çıktığı Lotte Altman ile evlendi. 1940'ta İngiliz tabiiyetine girdi, II. Dünya Savaşı sırasında New York'a, Arjantin'e, Paraguay'a ve Brezilya'ya gitti. Zweig konferanslar için gittiği Brezilya'ya yerleşmeye karar verdi. Orada ünlü "Bir Satranç Öyküsü"nü kaleme aldı. Stefan Zweig, 1941'de Montaigne üzerine çalışmaya başladı ve "Dünün Dünyası - Avrupa Anıları" adlı otobiyografisini kaleme aldı. "Dünün Dünyası" kitabı, 1900’lerin başında gençliğini yaşamış bir yazarın yaşadığı dünyanın asla eskisi gibi olmayacağını farkettiğinde eski günlere düzdüğü bir övgüdür.

Avrupa’nın içine düştüğü durumdan duyduğu üzüntü ve yaşamındaki düş kırıklıkları nedeniyle 22 Şubat 1942'de Rio de Janeiro'da, karısı Lotte ile birlikte intihar etti. Buna Hitler’in dünya düzenini kalıcı sanmasının verdiği karamsarlığın yanı sıra, kendi dünyasının asla bir daha varolmayacağı düşüncesi neden oldu.

Üretken bir yazar olan Zweig, birçok konuda denemeler yaptı. Lirik şiirler yazdı, trajedi ve dram türünde sahne eserleri denedi, özellikle biyografi alanında önemli eserler ortaya koydu. Freud ve psikolojiye olan ilgisi onu bu alana yöneltti. Biyografi alanındaki çalışmaları, dönemin birçok ünlü kişisinin hayatlarını gözler önüne serdi. Üç Büyük Usta: Balzac, Dickens, Dostoyevski; Kendi İçindeki Şeytanla Savaşanlar: Hölderlin, Kleist, Nietzsche; Romain Rolland; Marie Antoinette; Magellan, Stendhal, Erasmus, Fouche eserleri bu biyografilerden birkaçıdır.

Stefan Zweig Kitapları - Eserleri

• Satranç
• Amok Koşucusu
• İnsanlığın Yıldızının Parladığı Anlar
• Sabırsız Yürek
• Dünün Dünyası
• Değişim Rüzgarı

• Geleceğe Güven
• Yolculuklar
• Unutulmuş Düşler
• Bilinmeyen Bir Kadının Mektubu
• Balzac
• Montaigne
• Clarissa

• Macellan
• Rotterdamlı Erasmus
• Amerigo
• Günlükler
• Joseph Fouche
• Bir Kadının Yaşamından Yirmi Dört Saat
• Kendileriyle Savaşanlar: Hölderlin, Kleist, Nietzsche

• Marie Antoinette
• Vicdan Zorbalığa Karşı ya da Castello Calvin'e
• Üç Büyük Usta: Balzac, Dickens, Dostoyevski
• Ay Işığı Sokağı
• Avrupa'nın Vicdanı
• Amok - Usta İşi
• Ruh Yoluyla Tedavi

• Korku
• Kendi Hayatının Şiirini Yazanlar: Casanova, Stendhal, Tolstoy
• Yarının Tarihi
• Yakıcı Sır
• Mektuplaşmalar
• Sahaf Mendel - Bir Kadının Yirmi Dört Saati
• Olağanüstü Bir Gece

• Gömülü Şamdan
• Dostlarla Mektuplaşmalar
• Freud - Cinselliğin Yeryüzü
• Mürebbiye
• Mary Stuart
• Korku Ruhu Kemirir
• Buluşmalar

• Karmaşık Duygular
• Alacakaranlıkta Bir Öykü
• Kurşun Mühürlü Tren
• Mecburiyet
• Bir Çöküşün Öyküsü
• Seçilmiş Öyküler
• Hikayeler

• Geçmişe Yolculuk
• Freud - Mutluluğun Mimarı
• Kuş Kapanı ve Dönüşüm
• Kaçak ve Sahaf Mendel
• Dadı ve Leporella
• Stefan Zweig - Seçme Eserleri
• Geç Ödenen Bedel

• Sanatta Yaratıcılığın Sırrı
• Virata ya da Ölümsüz Bir Kardeşin Gözleri
• Rilke'ye Veda
• Görünmez Koleksiyon - Unutulmuş Düşler - Karda
• Cenevre Gölü'ndeki Olay
• Kadın ve Manzara
• Nietzsche

• Kızıl
• O muydu?
• Bir Kalbin Çöküşü
• Bizans'ın Fethi
• Gölge Kadınlar
• Zalimce Bir Oyun
• Dürüst Aptal Efsanesi Verlaine

• Satranç
• Lyon'da Düğün
• Satranç Ustası - Bilinmeyen Bir Kadının Mektubu
• Rahel Tanrı’yla Hesaplaşıyor
• Stefan Zweig'ın Mektupları
• Erika Ewald'ın Aşkı
• Efsaneler

• Dostoyevski: Yalnızlığın Keşfi
• Toplu Öyküler 1
• Toplu Öyküler 3
• Toplu Öyküler 2
• Unutulmaz Bir İnsan
• İki Yalnız
• Stefan Zweig - Seçme Eserleri 2

• Ormanın Üzerindeki Yıldız
• Leporella
• Aylak
• Emile Verhaeren
• Hayatın Mucizeleri
• Brezilya
• Kitapçı Mendel

• Birbirine Benze(me)yen Kız Kardeşler
• Stefan Zweig Kutulu Set
• Bir Zanaatla Beklenmedik Karşılaşma
• Leman Gölü Kıyısındaki Olay
• Benimle Dostluk Zordur
• Stefan Zweig - Seçme Eserleri
• Seçme Eserler

• Hikayeler 2
• Bir Hayat
• Öz Nəğməsini Oxuyanlar
• Novellalar
• Seçilmiş Əsərləri
• Tolstoy - Û ronahî di tarîye de dibirike
• Oradan Uzakta

• Twenty-Four Hours in the Life of a Woman and The Royal Game
• Wondrak. Der Zwang. Zwei Erzählungen gegen den Krieg
• Stefan Zweig Seti

Stefan Zweig Alıntıları - Sözleri

• Verdiği kararın uygulanmasını engelleyecek her şeyi önlemek istiyordu... (Stefan Zweig - Seçme Eserleri)
• Ancak herkes de bilir ki, yardım çağrısında bulunmayan bir insana yardım etmekten daha zor bir şey yoktur, çünkü yardım dilenmiyorsa mutlaka son bir şey daha vardır: Israr edip incitmememiz gereken gururudur bu. (Bir Zanaatla Beklenmedik Karşılaşma)
• Karakteri gereği kendini hiçbir şeyden yoksun bırakmaz, insan arasına karışmaktan hoşlanan biri olarak her yerde aranırdı. Arkadaşları, onun yalnızlığa hiç alışık olmadığını bilirdi. (Stefan Zweig - Seçme Eserleri 2)
• Sana yardım edemem Boris. İnsanlar artık birbirine yardım etmiyor. (Kaçak ve Sahaf Mendel)
• Unutuldu ve öyle de kaldı. (O muydu?)
• Doğanın cömert davranarak engin topraklar, sonsuz zenginlikler bahşettiği, güzellikle ve akla hayale gelebilecek her türlü potansiyel güçle kutsanmış bu ülkenin kuruluşundan beri görevi hep aynıdır: Kalabalık bölgelerden aldığı insanlara geniş topraklarında kök saldırmak, eskiyle yeniyi birleştirerek yeni bir medeniyet kurmak. (Brezilya)

• Ancak gerçeklik tüm düşlerden daha güçlü ve daha sağlamdır. (Aylak)
• "...bu adam konuşmak istiyordu, konuşmalıydı. Ve biliyordum ki ona ancak sessiz kalarak yardım edebilirdim." (Toplu Öyküler 3)
• ... eski acısını iki kat daha fazla duyuyordu. (Hayatın Mucizeleri)
• "...darbeyi yiyen ancak bilir onun ne olduğunu, darbeyi vuran değil ve acı çekmeyi sadece acı çekenler bilir." (Virata ya da Ölümsüz Bir Kardeşin Gözleri)
• Ruhlarının kapısını kapattıkları için kimse onlara ulaşamıyordu ve bu belki de yıllarca sürecekti. Herkesle savaş halindeydiler. Bir günde, kısacık bir günde büyümüşlerdi! (Dadı ve Leporella)
• Buralardan çekip gittiğimizde tozun üzerindeki ayak izlerimizi bir rüzgar süpürüp götürecekse yaşamanın ne anlamı var ki? (Kaçak ve Sahaf Mendel)
• Yoksun kalınan şey öylesine kaybedilmiştir ki, artık sadece bir ağrı gibi hissedilir ve acı verir. (Alacakaranlıkta Bir Öykü)

• Bir Rus için tek bir şey vardır: ya hep, ya hiç! Rus insanı varoluşun o kozmik gücünü hissetmek ister. (Dostoyevski: Yalnızlığın Keşfi)
• "İyilikle gülümseyebilen insanlar vardı hâlâ.." . (Satranç)
• Ne de olsa, güzellik kadınlardan kaçıp gittiğinde ondan boşalan yere bilgelik yerleşirmiş. (Birbirine Benze(me)yen Kız Kardeşler)
• Derimin altında akışını hissettiğim kan gibi bu karanlık yaşamın etrafımı yavaş yavaş kapladığını hissediyordum. Sanki hiçbir şey bana göre değildi, ama hepsi benim içindi. (Zalimce Bir Oyun)
• Sevgili bay Zweig, Okumam için ödünç vermis olduğunuz kitaplari geri yollamadigim icin affiniza rica ediyorum... R.M. Rilke (Dostlarla Mektuplaşmalar)
• Yalnız yaşayan biri yalnızca kendine ders verebilir. (Efsaneler)
• İki hafta boyunca kitap okumak , yürüyüşe çıkmak , hayal kurmak , rahatsız edilmeden uzun uzun okumak , iki hafta boyunca telefonsuz ve radyosuz yaşamak, konuşmak zorunda olmamak , bir anlamda rahatsız edilmeden kendim olmak istiyordum ... (O muydu?)