Çürümenin Kitabı - Emil Michel Cioran Kitap özeti, konusu ve incelemesi

Çürümenin Kitabı kimin eseri? Çürümenin Kitabı kitabının yazarı kimdir? Çürümenin Kitabı konusu ve anafikri nedir? Çürümenin Kitabı kitabı ne anlatıyor? Çürümenin Kitabı kitabının yazarı Emil Michel Cioran kimdir? İşte Çürümenin Kitabı kitabı özeti, sözleri, yorumları ve incelemesi...

Kitap Künyesi

Yazar: Emil Michel Cioran

Çevirmen: Haldun Bayrı

Orijinal Adı: Précis De Décomposition

Yayın Evi: Metis Yayınları

İSBN: 9789753422666

Sayfa Sayısı: 192

Çürümenin Kitabı Ne Anlatıyor? Konusu, Ana Fikri, Özeti

"Nerede tükettin ömrünü? Bir hareketin hatırası, bir tutkunun işareti, bir maceranın parıltısı, güzel ve firari bir cinnet – geçmişinde bunların hiçbiri yok; hiçbir sayıklama senin ismini taşımıyor, seni hiçbir zaaf onurlandırmıyor. İz bırakmadan kayıp gittin; senin rüyan neydi peki?

"Kökeninde aldatıcı ve yıkıma mahkûm olmayan hiçbir 'yeni' hayat görmedim şimdiye kadar. Her insanın zaman içinde ilerleyip bunaltılı bir geviş getirmeyle kendini tecrit ettiğini, yenilenme niyetine de ümitlerinin beklenmedik yüz buruşturmasıyla karşılaşıp kendi içine düştüğünü gördüm." – E. M. Cioran

İÇİNDEKİLER

Çürümenin Kitabı

Tesadüfî Düşünür

Gerilemenin Çehreleri

Azizlik ve Mutlağın Yüz Buruşturmaları

Bilginin Dekoru

El Etek Çekme

Çürümenin Kitabı Alıntıları - Sözleri

• "Saatler boyunca, başka saatleri bekleriz..."
• Saatler boyunca başka saatleri bekleriz.
• "Uzak ilkbaharlar düşledim; sadece dalgaların köpüğünü ve doğumumun unutuluşunu aydınlatan bir güneş, toprağa ve her tarafta sadece başka yerde olma arzusu duyma derdine düşman olan bir güneş düşledim."
• "Hayat Yasalarının başında çürüme gelir!
• "Eğer düşüncede öldürdüklerimiz hakikaten yok olsalardı, yeryüzünde kimse kalmazdı."
• "Ya bana başka bir evren sunulsun - ya da pes ediyorum."
• "Keşfedilmemiş bir gezegen kadar uzaksın kendinden."

Çürümenin Kitabı İncelemesi - Şahsi Yorumlar

Kitabın ancak yarısını anlayabilmişimdir. Huzursuz, rahatsız bir insanın bölük parça iç dökmelerini okumuş gibi hissediyorum. Bölümler arasında bir bağlantı yoktu. Bölüm başlangıçları başlangıç gibi değildi. 200 sayfa olmasına rağmen, hacimli kitaplardan daha zor okunur. Anlayabildiğim bazı kısımları ufuk açıcıydı. Sanırım yazarımıza göre kitap okumak dahil her şey anlamsız bir çabadan ibaret. Bu kadar anlamsızlık içerisinde bir kitap yazıp çabalamış olması, her şeyin o kadar da manasız olmadığını gösteriyor sanırım. :) Bu kadar zorlandığım kitapların 10 üzerinden 8.4 puan alıp yüksek okunma sayılarına sahip olması bir parça üzüyor. Sorun bende sanırım. Lütfen üzerime giriş gelişme sonuç ve karakterler içeren kitaplar atın. (Hacı Seydaoğlu)

Bu kitabı okumalımıyım... Kitabı alıntılardan yola çıkarak okumaya başlayan arkadaşlar nasıl gidiyor?. Hayatı değerlere karşı tutumlarınızı, bildiğinizi sandığınız doğruları neden var olduğunuzu, sorgulamaya başlayacak kadar okumaya devam edebildiniz mı kitabı. Yazar günlük hayatta karşılaştığımız düşünmekten kaçırdığımız ne varsa adeta bir tokat gibi vuruyor yüzümüze.. paragrafların ya da üzerinde durduğu her konun tam anlamıyla anlaşılması sadece bu kitabı okuyarak mümkün değil. Okumaya yazarın ilk kitabımdan başlamak çok daha doğru olacaktır . Ben bunu bi hayli geç farkettim. Siz ilk önce yazarın ilk kitabını okuyun ki çürümeye yüz tutmuş düşüncelerinizi sorgularken zihniniz size çeşitli oyunlar oynamasın. (icequeen)

Kitabın Yazarı Emil Michel Cioran Kimdir?

Emil Michel Cioran (Emile Michel Cioran), Rumen yazar. (8 Nisan 1911 Răşinari, Romanya - 20 Haziran 1995 Paris) filozof, deneme yazarı ve tanınmış 20. yy. retorik sentezcisidir. Eserlerinin bir bölümünü Fransızca bir bölümünü ise Rumence kaleme almıştır.

Ortodoks bir papazın oğlu olarak dünyaya gelen Cioran, Sibiu şehrinde Colegiul National Gheorghe Lazăr Lisesi'nde okumuş ve on yedi yaşından itibaren Bükreş'de felsefe ve estetik öğrenimi görmüştür. 1928 yılında burada iken Eugéne Ionesco ve Mircea Eliade ile tanışmış ve onlarla sıkı bir dostluk kurmuştur. 1932'den itibaren düzenli olarak bazı dergilerde yazmaya başlamıştı. Bükreşli entellektüeller Eiserne Garde adlı radikal, faşist, anarşist partinin kabartması gibiydiler. Cioran, diğer bazı entellektüeller gibi bu gerçeği inkâr etmiyordu. Ve bolşevizmin boğdurucu şiddet ruhuna doğru yanılsamayla çekildiklerini görüyordu. Daha sonra bu düşüncelerindeki samimiyetin sıkıntılarını kendi öz eleştirisinde verirken etki altında kalmasından ve buna olan şaşkınlığından dolayı özür dileyecekti.

2. Dünya Savaşı'nın başlangıcına kadar Eiserne Garde'nin sempatizanı, Hitler'in ve antisemitizmin takipçisiydi. 1933'de Hitler hakkında yazdığı şey çarpıcıdır: "Hitler kadar bugün bizi etkileyen, sempati uyandıran ve hayranlık bırakan başka bir politikacı lider göremiyorum!" Daha sonra bu açıklamasını şu şekilde soruyla karşılamıştır: "Öyleyse hümanizm nedir, neyini kaybetmiştir eğer Röhm-Putsch katliamında o denli moral ve ruhen zaten her şeyini kaybedenler öldürülüyorsa?!" 1933'den 1935'ye kadar Cioran, Berlin'de kalır. 1937'den sonra ömrünün geri kalan kısmını çatı katında bir evde yaşadığı Paris'de geçirir.

Önceleri Rumence yazan Cioran, 1945'den itibaren de Fransızca yazmaya başladı. Bir filozof olarak Fransızca dilinde isminin ilk duyulduğu, ya da okunduğunda etkileyici ve sürükleyici bir yumuşaklığı olamadığını düşünerek ismine M. kısaltmasını yani Michel eklemesini koydu. Bu isim değişikliği böylece tarihe E. M. Cioran olarak kaydoldu ve yazılarındaki etnik muhalifliğinin belirgin karakteri oldu. Cioran, İkinci Dünya Savaşı'ndan sonraki tarihteki deneme yazarları ve radikal kültür eleştirmenleri içerisinde önemli bir yere sahiptir. Gerek denemelerinde, gerekse eleştirilerinde öncesinde pesimistçe yola çıkarken şaşkınlık yaratan yanılgılarının ve özdeyişlerinin vardığı zirve çaresizliktir. Bu tespite istinaden şunu söylemiştir: "Hiç bir kriterin olmadığı bir dünyada yaşamak isterdim" Hiç bir prensibin ve formun olmadığı bir dünya! Bir dünya ki, belirsizlikler diyarı; çünkü bizim şu ana dek yaşadıklarımız tamamen formlara, kriterlere bağlı o kadar yavan.

Lisansını Bergson üzerine hazırladığı bir tezle aldı. 1934'te Bükreş'te yayımlanan ilk kitabı Sur les cimes du d'sespoir Ümitsizliğin Doruklarında, kendisinin de kabul ettiği gibi, sonradan Rumence ve Fransızca yazdığı her şeyin özünü barındırır. Hayatın trajik boyutundan habersiz olmakla suçladığı Bergsonculuk'tan o dönemde koptu. 1937'de, dini bir krizin ürünü olan ve tartışmalar yaratan kitabı Gözyaşları Ve Azizler Üzerine yayınlandı. Aynı yıl, Bükreş Fransız Ensititüsü'den bir burs alarak Paris'e gitti ve oraya yerleşti.

1995 yılında Alzheimer hastalığından öldü. Cioran konservatif felsefeye olan ilgisini ilk gençlik yıllarında kaybetmiş, kişisel düşünce ve lirizm adına sistematik düşünce ve soyut spekülasyonlarda bulunmayı reddetmişti; "Hiçbir şeyi keşfetmedim. Ben sadece kendi hislerimin sekreteri olmaya devam ettim" Son dönem eserlerinde kötümser hava çoğu eleştirmen tarafından çocukluğundaki olaylarla ilişkilendirilmiştir. Ancak ondaki septiklik, nihilizme yakın duruşun tek bir sebebe irca edilemeyeceği de söylenebilir. Jean-Paul Sartre ve Albert Camus gibi tanınmış varoluşçu yazarların eserlerindeki beşeri yabancılaşma teması henüz 1932'lerde genç Cioran'ın eserlerinde görülmektedir. "Varoluşun kendi evimizin hiçliği kendi sürgünlüğümüz olması mümkün mü?" diye sormaktaydı Cioran o yıllarda. Cioran insanlığın trajedisini değil fakat kendisi gibi hem düşünen hem hisseden bir ontolojik vatanından sürgüne gönderilmişliğin kolay kolay kimsenin hesabını yapmadığı iç çekişleriyle , bir yurtsuz kimliğiyle yaşamış ve yazmıştır. Dünyanın her günkü işleyişini, acılarını, sevinçlerini genelden ayrı düşen yönüyle kimi zaman buruklukla kiminde de kahırla yorulmuş bir farkındalıkla ilmek ilmek kitaplarına işlemiştir. Koyunun derdinden geçenlerin, hatta koyunun derdinde bile olmayanların hayatı muştulamalarının, rezilliklerinin ve kaybolmuş bir vicdanla bu hayatı olurlamalarıyla bir kez daha bu temele harç atanların asla anlayamayacakları bir yanlış yerde aranan 'cephane' olarak bilinmektedir. Öteden beri aynı döngünün aynı kıvrak zekayla birer parçası olmuş adam gibi adamların adam olmayan adamlıklarının ipliğini pazara çıkarmış ve aynı kahpeliği masallardan oluşmuş fazilet, uluhiyet ve vicdan tarzı tanımı kendi ellerinde oyuncak olmuş kutsal yaftalı aşağılık kavramları zihinlerin harcı yapan devridaim işbirlikçilerinin uyuttuğu bir insanlığı sersemliklerinden silkinmeye ömrünü adanmış eşsiz bir bilge.

Emil Michel Cioran Kitapları - Eserleri

• Tarih ve Ütopya
• Çürümenin Kitabı
• Burukluk
• Ezeli Mağlup
• Doğmuş Olmanın Sakıncası Üstüne
• Gözyaşları ve Azizler

• Var Olma Eğilimi
• Yeni Tanrılar
• Umutsuzluğun Doruklarında
• Parçalanma
• Zamana Düşüş
• Aveux et Anathèmes
• Avare Düşünceler

Emil Michel Cioran Alıntıları - Sözleri

• Siyasî mücadelelere zarara uğramadan karışılamaz; çağımız, kanlı görüntüsünü o ilkelerin tabulaştırılmasına borçludur: Yakın geçmişteki sarsıntılar o ilkelerden, onların bir yanılgıyla çiftleşmesi ve bu yanılgıyı kolayca fiiliyata dökmesinden doğmuştur. (Tarih ve Ütopya)
• L’homme est libre, sauf en ce qu’il a de profond. À la surface, il fait ce qu’il veut; dans ses couches obscures, «volonté» est vocable dépourvu de sens. İnsan derin alanlar dışında özgürdür. Yüzeyde istediğini yapar; karanlığın katmanlarında "irade" anlamsız bir kelimedir. (Aveux et Anathèmes)
• "Keşfedilmemiş bir gezegen kadar uzaksın kendinden." (Çürümenin Kitabı)
• "Zaman, ancak kalabalığı ayaklar altına alarak, ezerek ilerler." (Tarih ve Ütopya)
• Istırap nedir? - Silinmek istemeyen bir his, hırslı bir his. (Parçalanma)
• «Tu n’as pas besoin de finir sur la croix, car tu es né crucifié» Çarmıha gerilmene gerek yok çünkü çarmıha gerilmiş olarak doğdun. (Aveux et Anathèmes)

• "Geçicilik duygusu her şey geçip gidiyor diye fısıldar hiç durmadan - her şeyin geçip gittiğini belirtmek için." (Avare Düşünceler)
• Je ne peux parler que de ce que jéprouve; or, je néprouve rien en ce moment. Sadece hissettiklerimden bahsedebilirim; Ancak şu anda hiçbir şey yaşamıyorum. (Aveux et Anathèmes)
• Sağlıklı olma hali duyum-dışı, hatta gerçeklik dışı. Acı bittiği anda varlığın da bitiyor. (Parçalanma)
• “Biraz olsun kasvet barındırmayan her şey, mutlaka bayağıdır.” (Parçalanma)
• Ben şahsen, düşüncelerini yaşayanlara değil de, yaşama doğrudan karışmış kimselere saygı duyuyorum. (Ezeli Mağlup)
• On ne peut consoler quelqu’un qu’en allant dans le sens de son affliction. Birini ancak ıstırabına eşlik ederek teselli edebilirsiniz. (Aveux et Anathèmes)
• “Dünya’da insan diye bir şey yok”dedim.”Hayatım boyunca Fransızlar, İtalyanlar, Ruslar gördüm. Birinin İranlı olabileceğini dahi biliyorum, fakat insana gelince, hayatım boyunca hiç onunla karşılaşmadım. Şayet insan varsa benim haberim yok.” (Ezeli Mağlup)

• Sorun bir şey için nasıl ölüneceğini bilmek değil, hiç için nasıl yaşanacağını açıklamaktır. (Avare Düşünceler)
• Bitip giden bir aşk öylesine zengin bir felsefi sınavdır ki, Bir berberi Sokrates’in dengi yapar. (Burukluk)
• “Put gibi yarına taparak yaşayanların hiç geleceği yoktur.” (Zamana Düşüş)
• İnsan, köklerine ihanet etmiş bir hayvandır. (Umutsuzluğun Doruklarında)
• Çünkü çok fazla bilgelik öfkemizi artırır ve çok fazla bilgi acımızı artırır. (Gözyaşları ve Azizler)
• İnsanı yıldıran süreç mi? (Umutsuzluğun Doruklarında)
• "Hayat Yasalarının başında çürüme gelir! (Çürümenin Kitabı)