Cariye - Gül İrepoğlu Kitap özeti, konusu ve incelemesi

Cariye kimin eseri? Cariye kitabının yazarı kimdir? Cariye konusu ve anafikri nedir? Cariye kitabı ne anlatıyor? Cariye PDF indirme linki var mı? Cariye kitabının yazarı Gül İrepoğlu kimdir? İşte Cariye kitabı özeti, sözleri, yorumları ve incelemesi...

Kitap Künyesi

Yazar: Gül İrepoğlu

Yayın Evi: Doğan Kitap

İSBN: 9789759914370

Sayfa Sayısı: 144

Cariye Ne Anlatıyor? Konusu, Ana Fikri, Özeti

Hazırlanın! Başka bir zamana, 18. yüzyıla 1. Abdülhmid dönemine gidiyoruz; sırlarla dolu bir mekana, Osmanlı haremine... Aşkıni onur her eyden farklı kılan ve o hiç değişmeyen büyüsüne...

"Cariye ve harem. Bu iki kavram üzerine pek çok kitap okuduk ama yüzeyde kalan bilgilerle yetinmek zorunda kaldık. Gül İrepoğlu'nun Cariye'si bu anlamda diğerlerinden ayrılıyor. Uzmanlık ve yazma yeteneği mükemmel bir uyum içinde somutlaşıyorbu romanda. Kurgu ve tarihsel gerçeklik iç içe geçerek belgesel bir tat veriyor okuyucuya. Osmanlı'nın bir kurumunu, bu kurumdaki bir kişiyle, bir imparatorluğun insan haritasının belki de en kuraki en ilgi çekici, en gizemli dünyasını, engebeli yaşamını okurken, romancının insan ruhuna nüfuz eden ayrıntı ustalığını fark ediyorsunuz.

-Doğan Hızlan-

(Arka Kapak)

Cariye Alıntıları - Sözleri

• Bu aşka düşmeyi beklemiyordum.
• ...yine de hep sensin muhatabım.
• ...kader birliği eden kadınlar birlikte yakarırlar Tanrılarına.
• Yok farz edilen, yok olmaz ki...
• ...bir anlasa... ...vazgeçemediğinin sadece aşkın kendisi olduğunu...
• ...benim sana verdiğim pahadır seni değerli kılan.
• Bir hayatın sona ermesiyle, yepyeni bir hayat başlıyor...
• Gözləri qeyri-adi dərəcədə yaşıldır; dəryanın dibindəki yosuna oxşayır...
• Sahibinə yollamaq fikrində olmadığım məktublar... Sanki onları yenə də kimlərsə oxuyurlar. Amma sən oxumursan. Onsuz da sən oxusan, dadı qaçar, bunu istəmirəm. Məni qidalandıran, mənə yazdıran bu qəribə intizar, bu qəribə həsrətdir. Səndən ötrü çox darıxsam da, göz yaşı tökməyəcəm, özümü biçarəliyin zülmətinə təslim etməyəcəm.
• Padşahım, həyəcanım! Qoynuna girən hər qızın sənə mənim kimi aşiq olduğunu güman eləmə! Əlbəttə, onlar yalnız və yalnız sənin hökmdarlığına heyran olurlar, xoşunuza gəlməyə çalışırlar, tamahkarlıqlarını doydurmağa can atırlar. Mənimsə eşqə ehtiyacım var. Yaradan mənim ürəyimi sevmək üçün sinəmə qoyub. Sən də həqiqətən vurulmağa layiq adamsan..
• Yanağını xatırlayıb ağlasam, göz yaşlarım gül suyu olar, Dodağın xəyalı ilə su içsəm, şərab olar.

Cariye İncelemesi - Şahsi Yorumlar

Tarixdə hökmdarlıq, tarixi şəxslər, onların həyatı, ölümü və s. kimi mövzular qədər hərəmxana mövzusu da hər zaman maraqlı, gizli və sirli olub. Bu kitabda hərəmxanada yaşanan imkansız bir eşqin hekayəsi yer alır. Kitabda Osmanlı Padşahı I Əbdülhəmid Xan, cariyə Eşqidil və hərəmağası Cəfər'in ortaq hekayələrindən bəhs edilir. Hekayələr isə həmin 3 nəfərin öz dillərindən nəql olunur. Əbdülhəmid Xan mərhəmətli, nəzakətli və şəfqətli xüsusiyyətlərilə xalqın sevgisini və rəğbətini qazanmış, padşahlıq vəzifəsinin hər çətinliklərinə rəğmən öhdəsindən gəlməyi bacarmışdır. Lakin, cariyəsinə qarşı yaranan dərin məhəbbət hissi onu aciz, yalvardacaq qədər alçalmış bir vəziyyətə gətirib çıxardacaqdır. Padşah ilə hərəmdə keçirtdiyi bir gecədən sonra ona saf sevgiylə bağlanan, qəlbində ehtiras dolu eşq oyanan cariyə Eşqidil, Padşaha saysız hesabda məktublar yazır. Ancaq Padşaha bu məktublardan sadəcə biri çatmış olur. Fikrimcə, məktublardan digər heç birinin sahibinə çatmamış olması məktubların yazılmasını bir qədər mənasızlaşdırıb. Padşah hələ şəhzadə ikən yaxın dost olduğu Cəfər'ə hökmdarlıq taxtına çıxdığı andan ən yaxınında olmağını təklif edir. Ox ustası Cəfər bu təklifi qəbul edir və xədim olur.. Üstəlik Cəfər ağa bu vəziyyəti ilə cariyə Eşqidilə aşiq olur. Kitabdan Cəfər ağanın dilə gətirdiyi bir neçə ifadəni qeyd etmək istəyirəm; Hökmdarlar, əslində təklif etmirlər, yalnız buyururlar. O vaxta qədər həmişə hələ də eşqin dadını bilməyən, zövq tanımayan kiçik oğlan uşaqları icazəsiz xədim edilmişdilər. Mənsə... Nələrdən əl çəkdiyimi bilirdim, həm də necə bilirdim. Düz iyirmi doqquz yaşındaydım.. Ümumilikdə dövrün Osmanlı sarayı, sarayın qadınları, Padşahların səltənət taxtı uğrunda keçmiş olduqları yol, duyğularını və həyəcanlarını öz dilləri ilə ifadə etmələri nə qədər yaxşı təsvir olunsa da, kitabın əsas mövzusu düşünürəm ki, bir o qədər də güclü yazılmayıb. (Əhmədova Gülarə)

“Baba, eğer padişah siz iseniz geliniz ve ordunun başına geçiniz. Yok, eğer padişah ben isem, size emrediyorum! Gelip ordunun başına geçiniz.” “#Fatih Sultan Mehmet Han” Kitap Padişah I. Abdülhamit Han, Cariye Aşkıdil ve Harem Ağası Cafer’in ortak hikâyelerini konu eder. Kitap birinci tekil şahıs ile üç farklı karakterin anlatımıyla başlayıp, bitmektedir. Gözünü padişah ile açan Aşkıdil’in padişaha aşkını ve padişaha yazdığı sayısız mektuplarını biz okurlara ifşa eder. Bu mektupların sadece bir tanesi padişaha gitmiştir. Diğerleri ise padişaha oluşmayacağı için cesaretle yazılmış cümlelerle bezelidir. Ayrıca çokta sıkıcıdır. Cafer Ağa, harem ağasıdır ve padişah, şehzade iken sıkı dostlardır. Sultan III. Mustafa hakka yürüyüp, saltanat kapıları I. Abdülhamit’e açılınca yay ustası Cafer’e “en yakınımda ol” diye ricada bulunur. Cafer ise padişahın bu ricasını kabul eder ve hadım olur. Padişahlık? Zor zanaat. İçtiği çorbaya kaşık atılan adam… Dilediği gibi dağda bayırda gezemeyen adam… Otlarda çimenlerde yuvarlanmayan adam… Akrabalarına gönül rahatlığı ile sarılamayan adam… Ki bu saydıklarım en basiti. Tüm her şeylerden mahrumsun ama padişahsın. Allah hepsinin mekânını cennet eylesin zor mesele her şeyi idare etmek. “Padişahlara layık.” Bu sözün ata babası kimdir bilmem lakin denizde ya da karada yapılan baskınlarda rehin olan kızların, kadınların güzelliğinin sebep olduğu söz olduğu da aşikârdır. Kitap dil olarak eski Türkçe kelimelere yer vermesi ile hoş bir görünüm kazanmıştır. Lakin konunun bağnazlığı ve Aşkıdil adlı cariyenin bir dolu, aynı mektupları bolca okuru sıkmaktadır. Kitabı kurtaran karakter ise Hadım Cafer’dir. Cafer ise hadım haliyle Cariye Aşkıdil’e vurgundur. Algı; Osmanlı padişahına erkek evlat veren kadının başına devlet kuşu konması… Algı; “Aslında tam da tersi idi beklenen; benliğini yok ederek Tanrı’nın yeryüzündeki gölgesine hizmet etmekti, yalnızca onu memnun etmekti, yoksa kendi değersiz nefsini tatmin etmek değil.” Bu kısım kitaptan alıntıdır. Lakin bana çok ama çok bağnazca geldi. Tanrı’nın yeryüzündeki gölgesine hizmet etmek yazarın Hilafet sahiplerine her hakkı tanımasıdır. Günümüz sahte mehdiler ile dolup taşmaktadır. Keza bu insanların psikolojik sorunları olduğu ise aşikârdır. Peki, bunlara inanan insanların psikolojik rahatsızlığı nedir? Tanısı nedir? Bu bilinmez. Ayrıca I. Abdülhamit gerçekten dinine aşırı bağlı, örnek insanlardan birisiydi. Ben okur olarak yazarın bu ithamı padişahımıza yakıştırmasını esefle kınıyorum. Sözün özü; kitap okunulası ve tavsiye edilesi değil. Okura hiçbir şey katmayacağı ortada, ne için yazıldığı belli olmayan bir eserdir. Kitabın ön sözünde der ki en ayrıntılı şekilde haremi anlatan kitaptır. Lakin ben anlatılanlarla hiç tatmin olmadım. Sevgi ile kalın. (Tayfun)

Hazırlanın! Başka bir zamana, 18. yüzyıla 1. Abdülhmid dönemine gidiyoruz; sırlarla dolu bir mekana, Osmanlı haremine... Aşkıni onur her eyden farklı kılan ve o hiç değişmeyen büyüsüne... "Cariye ve harem. Bu iki kavram üzerine pek çok kitap okuduk ama yüzeyde kalan bilgilerle yetinmek zorunda kaldık. Gül İrepoğlu'nun Cariye'si bu anlamda diğerlerinden ayrılıyor. Uzmanlık ve yazma yeteneği mükemmel bir uyum içinde somutlaşıyorbu romanda. Kurgu ve tarihsel gerçeklik iç içe geçerek belgesel bir tat veriyor okuyucuya. Osmanlı'nın bir kurumunu, bu kurumdaki bir kişiyle, bir imparatorluğun insan haritasının belki de en kuraki en ilgi çekici, en gizemli dünyasını, engebeli yaşamını okurken, romancının insan ruhuna nüfuz eden ayrıntı ustalığını fark ediyorsunuz. -Doğan Hızlan- (Arka Kapak) (biraz kitap konuşalım)

Cariye PDF indirme linki var mı?

Gül İrepoğlu - Cariye kitabı için internette en çok yapılan aramalardan birisi de Cariye PDF linkidir. İnternette ücretli olarak satılan çoğu kitabın PDFleri bulunmaktadır. Ancak bu PDF'leri yasal olmayan yollarla indirmek ve kullanmak hem yasalara hem de ahlaka aykırıdır. Yayın evlerinin sitesinden PDF satılıyorsa indirebilirsiniz.

Kitabın Yazarı Gül İrepoğlu Kimdir?

Gül İrepoğlu İstanbul Devlet Güzel Sanatlar Akademisi Mimarlık Bölümü’nü bitirdi, İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Estetik ve Sanat Tarihi Kürsüsü'nde akademik kariyerine başladı. 1997’de Sanat Tarihi profesörü unvanını aldı, 26 yıl hizmetten sonra yazmaya vakit ayırmak üzere üniversiteden erken emekli oldu.

18.-20.yüzyıllarda Resim Sanatı, Lale Devri, Doğu ile Batının sanatsal ilişkileri ve mücevher tarihi alanlarında çalışmaktadır, bu konularda çeşitli bilimsel kitapları ve makaleleri vardır. TRT2 TV kanalında 2005-07 yıllarında yayınlanan haftalık “Şehir-Mekan” ve “Sanat-Mekan” programınlarını hazırlayıp sundu. 2007-2009 arasında TAÇ Türkiye Anıt Çevre Turizm Değerlerini Koruma Vakfı başkanlığında bulundu. 2006 yılından bu yana UNESCO Türkiye Milli Komisyonu Yönetim Kurulu üyesidir ve bu kurumda Somut Kültürel Miras Komitesi’nin başkanıdır.

2004’te yayımlanan “Gölgemi Bıraktım Lale Bahçelerinde” romanı Topkapı Sarayı’ndaki ilişkileri ve Lale Devri’ni anlatır, 2007’de çıkan “Cariye” romanı 18.yüzyılda Osmanlı Sarayı hareminde geçen imkansız bir aşk öyküsünü aktarır. 2008’de “Kadın Öykülerinde İstanbul” Öykü Seçkisi’nde yer alan “Ağaç” öyküsü İstanbul’un eski bir semtini, 2009’da yayımlanan üçüncü romanı “Fiyonklu İstanbul Dürbünü” giysilerden yola çıkarak İstanbul’un son 50 yılını konu almaktadır.

Romanları İngilizce, Portekizce, Yunanca, Arapça, Bulgarca, Romence ve Arnavutça ve Çince’ye çevrilmektedir.

Roman ve öykü çalışmalarını sürdürmekte, yurt içinde ve dışında konferanslar vermektedir. Şu sırada Osmanlı Saray Mücevheri konulu kitabını tamamlamıştır.

Gül İrepoğlu Kitapları - Eserleri

• Cariye
• Gölgemi Bıraktım Lale Bahçelerinde
• Kavuşmak
• İstanbul Yıldızı
• Fiyonklu İstanbul Dürbünü
• Gül
• Lale
• Aşk-ı Derya
• İstanbul Ulduzu
• Zeki Faik İzer

Gül İrepoğlu Alıntıları - Sözleri

• ...bir anlasa... ...vazgeçemediğinin sadece aşkın kendisi olduğunu... (Cariye)
• ...kader birliği eden kadınlar birlikte yakarırlar Tanrılarına. (Cariye)
• Yanağını xatırlayıb ağlasam, göz yaşlarım gül suyu olar, Dodağın xəyalı ilə su içsəm, şərab olar. (Cariye)
• Birinin kalbini kırdığında, bir gün o kırığın gelip kendi kalbini keseceğini henüz öğrenmemiş olduğu zamanlardı. (Kavuşmak)
• Yalnızlıktan ibaret bir hayatı kolay sanıyordu. (Kavuşmak)
• ... birinin kalbini kırdığında, bir gün o kırığın gelip kendi kalbini keseceğini henüz öğrenmemiş olduğu zamanlardı. (Kavuşmak)
• Saadetten uçmak diye bir şey vardı demek. (Kavuşmak)
• Bir hayatın sona ermesiyle, yepyeni bir hayat başlıyor... (Cariye)
• " O elmas garip bir yürek yavrum. Sayısız yıl önce donmuş o. Yerin altından kabaca o şekliyle çıkarmış olmalılar. Ve mükemmelleşmesi için yontarken üzerinde açılan çentikle içinden kırılmış aslında, dışına aksettirmese de." (İstanbul Yıldızı)
• Bu aşka düşmeyi beklemiyordum. (Cariye)
• "Avrupa fatihi olmaya hazırlanan bir padişahın tacı da Avrupalı fatihinkileriyle yarışmalıdır! Hatta onlardan daha muhteşem olmalıdır. Mukayese edenler onunkinin üstünlüğünde hemfikir olmalıdır. Maruzatım budur devletlim." Buna katılıyorum İbrahimim,evet. Amma bir başka husu daha vardır. Sen ki sarayda, şehirde esasen devlette olan biten her şeyden haberdarsındır. Dolayısıyla vezirlerle papaların bu nevi harcamalara girişmemizi katiyen arzu etmediği de malumundur muhakkak. Tam hayati bir sefere çıkar iken böylesi tuhaf ve böylesi gösterişli bir başlığa bunca masraf etmek evla mıdır?" diye söylenecek erkanın sesine kulak vermemek nice olur dersin?" (İstanbul Yıldızı)
• Yok farz edilen, yok olmaz ki... (Cariye)
• Büyükada'da vapurdan inip saat kulesine doğru yokuşu tırmandılar, faytonların beklediği alana gelip sıradaki faytona bindiler. Rüya mıydı? Mesut Bey elinden tutarak Dürdane'ye yardımcı oldu, Dürdane nazlıca kuruldu kırmızı kumaş döşeli arabaya. Üzerinde camgöbeği renginde bir ipek emprime rop. "Dil'e çekiniz arabacı!" "Baş üstüne beyim." Faytonun kırmızı kanepesi kapitone, iki yanında canlı fenerler. Mesut Bey o kanepede ne kadar da yakın oturmuştu ona. Elini faytonun arkasına atmıştı, aslında genç kadının omzuna... Yumuşacık bir haziran başı esintisi. Havada baygın çiçek kokuları. Erkeğin losyonuysa tümünü bastırır gibi. "Ada hep eser böyle cicim, bu mevsimde bile. Serin mi geldi yoksa?" "Hayır efendim, hayır, katiyen. Bir an ürperdim sadece. Meraklanmayınız lütfen!" Dürdane'nin içini ısıtıveren, erkeğin onu sakınma arzusuydu. Tavanını çevreleyen bembeyaz püskülleri havalandırarak ilerliyor araba, atlar rahvan. Yolun iki yanındaki köşklerin kıvrım kıvrım ferforje takılı kapılarında silme sarmaşık gülleri. Her yerde gül. Şeker pembeleri, eflatunlar, şeftali renkleri, kanarya sarıları ve kadife kırmızıları. Dürdane'nin elbisesinin yakasında da katmerli bir pembe gül. Mesut Bey iliştirmişti onu oraya. "Sizin dudaklarınız bunların hepsinden âlâ bir gona güle benziyor kıymetlim!" Güller yalnızca ada bahçelerinde değil, Dürdane'nin içinde de açmıştı. Bugünün hiç bitmemesini dilemekteydi. Ahşap köşkler ilkbahar güneşinin altında rengârenkti gözünde, aslında hemen hepsi beyaza boyalı olsa da. Girişe dayalı bisikletler. "Bisiklete binmeyi tecrübe ettiniz mi hiç? Ben pek severim. Bir gün göstermeliyim size." Cennet dedikleri bu olmalıydı! Kimi bahçelerdeki çifter çifter palmiyeler tuhaf ellere benziyordu, her yanı açılan, meçhul istikametleri işaret eden... Bahar sonu renklerinin her biri amansızca kışkırtıcıydı, yürek çarpıntısına eşlik eden. Tarhlarda öbek öbek begonyalar, kiminin ortalarında yüzlerini güneşe dönmüş bembeyaz margaritler. İrili ufaklı toprak saksılarda sardunyalar; neredeyse can acıtan kırmızıların arasında mayhoş pembeler. Her bahçenin duvar diplerinde illa da ortancalar, mordan maviye. Parmaklıklardan sarkan kameriyeleri saran, hatta yüksek selvilere tırmanan morsalkımlarsa Dürdane'nin en sevdikleriydi. Mesut Bey'e onlar gibi sarılmak ve hiç ayrılmamaktı dileği. Dilburnu'na varmışlardı. Faytondan inme faslı da "seremoni" gibiydi, Mesut Bey'in abartılı yardımı biraz da ona bir an evvel sarılmak arzusundan mıydı yoksa? Alaca gölgeli yolda yan yana yürüdüler. Her yanı kuşatan fıstık çamları, geçmiş rüzgarlarla eğilmiş kıvrımlı kopkoyu gövdelerinde eski aşkların izleri, dağınık dallarında açılmamış taze kozalaklar ile çatlamış kozalaklar yan yana kuruyup yerlere savrulmuş ayrık iğneleri ayaklarının altında çıtırdıyordu. Aralarından görünen deniz masmavi uzanıyordu, dipten gelen ışıkla donanmışçasına aydınlık. Toprağın bitip kayalıkların başladığı kenarlarda mor ve sarı yabani çiçekler, genç kadının sevdiklerinden. Küçük dalgaların aşağıdaki kayalara vuruşuna kulak verdiler bir süre. Yosunların buruk kokusu, insanı içi dışı denizle kaplıymış sanrısına sürükleyen o eşsiz koku yükseliyordu denizden, yoldan geçerken kopardıkları birkaç dal hanımeliden yayılan ince rayihayı istemeden bastırarak. Derme çatma ahşap banklardan birine oturdular, etraf tenhaydı. Mesut Bey'in, omzuna attığı kolunun altına sığındı Dürdane. Saadetten uçmak diye bir şey vardı demek. S.127-129 (Kavuşmak)
• Çok sevdim onu. Kayıtsız şartsız sevdim. İhtirasla ve inatla devdim. Tereddüt etmeden, karşılık beklemeden. Ancak, ümitle. Evet, daima ümitle sevdim ben. Hayatımda onu sevmekten başka bir yol, bir ihtimal mevcut değildi. Ben gönlümle karar vermiştim... (Kavuşmak)
• "Adamla ilgili ufacık bir olumsuzluk onu kedere boğmaya yetiyordu, şimdiyse umutsuzluğun uçurumlarından aşağı yuvarlanmıştı bile ." (Kavuşmak)
• “Bütün kedileri severim, onlara menfi sıfatlar yakıştıranlara inanmamalı, kediler sadece hürriyetlerine aşık dostlarımızdır.” Sokakta beslediği kedilere, ‘İstanbul kedileri’ derdi Mesut Bey, onların himaye edilen ev kedilerinden farklı olduklarını söylerdi. (Kavuşmak)
• Aşkın ihtimallerini kim hesaplayabilmiş ki? (Kavuşmak)
• "Bilseniz onu ne çok göreceğim gelirdi ! Bazen tahammül edilmez olurdu hasretim, yürek sızılarım bedenimi hırpalardı." (Kavuşmak)
• ...yine de hep sensin muhatabım. (Cariye)
• Gözləri qeyri-adi dərəcədə yaşıldır; dəryanın dibindəki yosuna oxşayır... (Cariye)