Wilhelm Genazino kimdir? Wilhelm Genazino kitapları ve sözleri
Alman Gazeteci ve Yazar Wilhelm Genazino hayatı araştırılıyor. Peki Wilhelm Genazino kimdir? Wilhelm Genazino aslen nerelidir? Wilhelm Genazino ne zaman, nerede doğdu? Wilhelm Genazino hayatta mı? İşte Wilhelm Genazino hayatı... Wilhelm Genazino yaşıyor mu? Wilhelm Genazino ne zaman, nerede öldü?
Alman Gazeteci ve Yazar Wilhelm Genazino edebi kişiliği, hayat hikayesi ve eserleri merak ediliyor. Kitap severler arama motorlarında Wilhelm Genazino hakkında bilgi edinmeye çalışıyor. Wilhelm Genazino hayatını, kitaplarını, sözlerini ve alıntılarını sizler için hazırladık. İşte Wilhelm Genazino hayatı, eserleri, sözleri ve alıntıları...
Doğum Tarihi: 22 Ocak 1943
Doğum Yeri: Almanya
Ölüm Tarihi: 13 Aralık 2018
Ölüm Yeri: Frankfurt, Almanya
Wilhelm Genazino kimdir?
22 Ocak 1943’te Mannheim’da dünyaya geldi. Almanca, felsefe ve sosyoloji okudu. 1965’e dek gazetecilik yaptı. 1970’ten sonra radyo oyunları, tiyatrolar ve başarılı romanlar yazdı. 1980 ve 1986 yılları arasında, edebiyat dergisi Lesezeichen’in editörlüğünü üstlendi. 2001’de çağdaş Alman edebiyatının en önemli eserleri arasında gösterilen Ein Regenschirm Für Diesen Tag (O Gün İçin Bir Şemsiye) adlı romanıyla büyük bir başarı kazandı ve 2004'te Almanya’nın en prestijli edebiyat ödülü Georg Büchner Preis’e layık görüldü.
Wilhelm Genazino Kitapları - Eserleri
- Mutsuzluk Zamanlarında Mutluluk
- Elden Düşme Dünya
- O Gün İçin Bir Şemsiye
- Aşk Aptallığı
Wilhelm Genazino Alıntıları - Sözleri
- "Benim asıl davam, genel olarak hayattan tasarruftu. Cansız yaşantılardan kaçınmanın en iyi yolu, sessizce bir yerde oturmak, bir binaya veya duvara bakmak ve bu arada, örneğin, uzaktaki bir lunaparkın çocukça gürültüsünü dinlemekti." (Elden Düşme Dünya)
- Mutluyken çalışamam. Ben sadece mutsuz bir insanın sürekli çalışabileceğine inananlardanım. (Aşk Aptallığı)
- "Yavaş yavaş ruh hastası mı oluyorum, diye soruyorum kendime. Neyse ki içimdeki parçalanmadan kimsenin haberi yok." (Aşk Aptallığı)
- "Uçabilen hayvanlar olsaydık arada bir kanat çırpabilirdik. Ama insandık ve bütün çıplaklığımıza rağmen alışkanlıklarımızla örtünüyorduk." (Elden Düşme Dünya)
- Tam olarak söylemem gerekirse, birinin bana burada olmayı gerçekten isteyip istemediğimi sormasını bekliyorum hâlâ. (O Gün İçin Bir Şemsiye)
- "Bütün dünyadan tiksinmek için fazla bir şey gerekmez." (Aşk Aptallığı)
- Beni şaşırtan şey, melankolim ile dünyanın geri kalanının bu kadar uyumlu olması. Başka bir deyişle, çoğu insanın melankolimi makul karşılamasına şaşırıyorum. Koşulların melankolisi, benim küçük ruhumun onayına muhtaç değil ki. (Mutsuzluk Zamanlarında Mutluluk)
- Bütün bu neşeli insanların, acımasız olmak işlerine geldiği takdirde, hemen acımasız olacaklarına eminim. (O Gün İçin Bir Şemsiye)
- "Ölüm geride kalanları da biraz ölüme benzetiyordu." (Elden Düşme Dünya)
- “Sanki duygular yaşananlardan kopup tek başlarına yaşamaya devam ediyor. “ (Aşk Aptallığı)
- “Çılgınlığın diyalektiği şöyle işliyor: Hemen hemen hiç kimse bir şey yapmıyor, kimse de bir şey başarmıyor; yine hemen hemen kimse para kazanmıyor ama yine de her şey sürekli devam ediyor. “ (Aşk Aptallığı)
- Bazı günler, diri diri yalnızlaştığımı gözlerimle görüyordum. (Elden Düşme Dünya)
- Delirmiyordum ama sakinleşmiyordum da. (Elden Düşme Dünya)
- Hayat karşısında şimdiye kadar hiç bilmediğim bir ürküntü beni sıkı sıkı pençesine almıştı. (Elden Düşme Dünya)
- Biraz yalnızlık acısı çekmekteydim, veya içimdeki dipsiz uçurumun acısını. (Elden Düşme Dünya)
- Benim için insanlar neyse evlerde öyle. (O Gün İçin Bir Şemsiye)
- İnsanlığın yüzde doksan beşinin en sevdiği uğraş yakınmak ve uyarmak... (O Gün İçin Bir Şemsiye)
- "Güzel resimlere bakmak yoluyla başka biri olmaya çalışmıştım ama olamamıştım." (Elden Düşme Dünya)
- “…Bach’ın bir çello sonatı gibi yaşıyorum: Hiçbir yere bağlanmadan, askıda, ezgin, muğlak, her insanın hemen kavramasına rağmen, özünde anlaşılmaz.” (Mutsuzluk Zamanlarında Mutluluk)
- “Ölü birini sevmeye başlamanın insanı neredeyse öldürdüğünü bilmiyordum. “ (Aşk Aptallığı)
