Nil Esra Başaran kimdir? Nil Esra Başaran kitapları ve sözleri

Yazar Nil Esra Başaran hayatı araştırılıyor. Peki Nil Esra Başaran kimdir? Nil Esra Başaran aslen nerelidir? Nil Esra Başaran ne zaman, nerede doğdu? Nil Esra Başaran hayatta mı? İşte Nil Esra Başaran hayatı...

Yazar Nil Esra Başaran edebi kişiliği, hayat hikayesi ve eserleri merak ediliyor. Kitap severler arama motorlarında Nil Esra Başaran hakkında bilgi edinmeye çalışıyor. Nil Esra Başaran hayatını, kitaplarını, sözlerini ve alıntılarını sizler için hazırladık. İşte Nil Esra Başaran hayatı, eserleri, sözleri ve alıntıları...

Doğum Tarihi: 1977

Doğum Yeri: İstanbul

Nil Esra Başaran kimdir?

1977 yılında İstanbul'da doğdu. Yazmaya ortaokul yıllarında başladı. Düş, gerçek, doğa ve müziğin koridorlarında geziniyor çocukluğundan beri. İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Amerikan Kültürü ve Edebiyatı bölümünden mezun oldu. Yüksek Lisansını Yıldız Teknik Üniversitesi İngiliz Dili ve Eğitimi bölümünde tamamladı. Halen aynı üniversitede Yabancı Diller Yüksekokulu'nda öğretim görevlisi olarak çalışmakta ve kalemle devam ediyor yolculuğuna. Evli ve bir kız çocuğu var...

Nil Esra Başaran Kitapları - Eserleri

• Benim Adım Hiç Kimse
• Rüyalarımın Kitabı
• Ruhlar Ülkesi
• Tuhaf Şeyler Dükkanı
• Rüya Gören Kız

Nil Esra Başaran Alıntıları - Sözleri

• İyilikten de öte ehlileşmeye başlamıştı çünkü bir yanım. Beklenmedik zamanlarda, beklenmedik işler yapan karanlık yanım... (Tuhaf Şeyler Dükkanı)
• Sensiz cihanda aşıka işret reva mıdır? (Tuhaf Şeyler Dükkanı)
• Bana adımla seslenmekten çekiniyor gibi. Oysa Nehir, ne güzel bir isim. Sonsuzu, akışı ve maviyi simgeliyor. (Benim Adım Hiç Kimse)
• Köklerimi bir yandan toprağın derinliklerine iyice salarken yapraklarım özlemle gökyüzüne bakmaya devam ediyor. (Rüya Gören Kız)
• Kadınların suskunluğunun kutsandığı, hayatı alışılageldik biçimde yaşamaları beklenen bir geleneğe ait bu insanlar. Kısa sürede anladım. (Benim Adım Hiç Kimse)
• ‘Şehrin çehresi değişiyordu. Yorgun, tedirgin bir adamın paltosunu giymişti İstanbul...’ (Benim Adım Hiç Kimse)
• Çünkü insana en çok kitap yakışıyor Ve mürekkebin kuruduğu yerde kan akıyor... (Ruhlar Ülkesi)
• Köklerimi bir yandan toprağın derinliklerine iyice salarken yapraklarım özlemle gökyüzüne bakmaya devam ediyor. (Rüya Gören Kız)
• Hiçbir insan uzak bir gölde yaşayan, çok kıvrımlı bir şeytanminaresinin içine hiç çıkmamacasına hapsedilmemiştir. (Ruhlar Ülkesi)
• Ama sen.. Üzerinde bir demet papatya Ölümden de güzelsin. (Rüyalarımın Kitabı)
• Burası benim ruhani gül bahçem biliyor musun? (Tuhaf Şeyler Dükkanı)
• bizde ideal eksik. öylesine yaşıyor insanlar, öylesine âşık olup koşuyorlar boş sevdaların peşinde. (Benim Adım Hiç Kimse)
• "En sevdiğim renkti siyah. Güçlüydü ve bir o kadar dingin..." (Tuhaf Şeyler Dükkanı)
• Varlık elbisesini giymemizle başlamış aslında zaman. Uyum sağlamak, kabul görmek, tökezlememek için umarsızca peşinden koşmuşuz hep... (Tuhaf Şeyler Dükkanı)
• “Bir insana verilecek en büyük ceza onu görmezden gelmektir.” (Benim Adım Hiç Kimse)
• “Tanıdıklarının yanında kendiyle barışık, hayata her zaman gülümseyerek bakan o duruş, bir elbise. Her sabah uyandığımda dolaptaki askıdan özenle çıkartıyorum...” (Benim Adım Hiç Kimse)
• ''Bir gün uyanacağım ve 'Bütün yaşadıkların aslında bir rüyaydı' diyecek birisi bana,,,'' (Rüyalarımın Kitabı)
• ‘Yarı karanlık bir dünya ve ömürlerini yitik umutlarla geçiren onca insan...’ (Benim Adım Hiç Kimse)
• Sırlıdır bu kütüphane, geceleri ışıklar sönünce kitaplardaki bütün karakterler canlanır, başlar curcuna... (Rüyalarımın Kitabı)
• sırada otururken gökyüzüne bakardım. göç mevsimindeki kuşları izlerdim kimi zaman. ve kimi zaman sadece hayal kurardım. okuduğum romanların geçtiği devirleri düşünür, orta çağ'da avrupa' da bir ülkede yaşamanın, hiç tanımadığım birini sevmenin, yolcu gemileriyle yapılan mecera dolu seyahatlerin düşünü, asık suratlı öğretmenlerin anlattıklarına yeğlerdim. (Benim Adım Hiç Kimse)