Mikâil Müşfik kimdir? Mikâil Müşfik kitapları ve sözleri
Azerbaycan`lı şair Mikâil Müşfik hayatı araştırılıyor. Peki Mikâil Müşfik kimdir? Mikâil Müşfik aslen nerelidir? Mikâil Müşfik ne zaman, nerede doğdu? Mikâil Müşfik hayatta mı? İşte Mikâil Müşfik hayatı... Mikâil Müşfik yaşıyor mu? Mikâil Müşfik ne zaman, nerede öldü?
Tam / Gerçek Adı: İsmayılzadə Mikayıl, Mikayıl Müşviq
Doğum Tarihi: 5 Haziran 1908
Doğum Yeri: Bakü, Rus İmparatorluğu
Ölüm Tarihi: 6 Ocak 1938
Ölüm Yeri: Bakü, Azerbaycan
Mikâil Müşfik kimdir?
Mikayil Müşfik 1908 yılında Bakü'de doğdu. Babası Mirza Abdülgadir İsmayilzade, öğretmen ve şairdi. Anne ve babasını erken çocukluk döneminde kaybettiği için akrabaları tarafından büyütüldü.
İlköğrenimini Bakü'deki Rus Okulu'nda aldı. 1920 yılında Azerbaycan'da Sovyet rejiminin kurulmasından sonra Bakü Muallim Mektebi'nde okudu ve 1931'de Bakü Devlet Üniversitesi Dil ve Edebiyat Bölümü'nden mezun oldu. Pedagogluk, öğretmenlik ve çevirmenlik yapmıştır.
Öğretmenlik yaparken şiir yazmaya başladı. İlk şiiri "Bir Gün" 1926'da Bakü'de Gence Fahla gazetesinde yayımlandı. Bu sıralarda, Farsça-Arapça "yumuşak yürekli" anlamına gelen "Müşfik" mahlasını benimsedi. 1930'larda Samad Vurgun ve Rasul Rza ile birlikte Mikayil Mushfig yeni Azerbaycan Sovyet şiir tarzının kurucularından biri oldu. Ermenice ve Rusçadan da çok sayıda şiir tercüme etti. 1933 yılında evlendiği eşi Dilber Ahunzade'ye yazdığı "Yenə O Bağ Olaydı" isimli şiiri ile tanınır.
Muşfig şiirinde sanayi işçileri ve köylülerin çalışmalarını yüceltmiş, Bakü ve diğer şehirlerdeki sanayi işletmelerinin inşasını övmüştür. Muşfig'in eşi Dilbar Ahundzadeh'e göre Mikayil, 1927'de Azerbaycan'da gerçekleşen Fars-Arap alfabesinden Latin alfabesine geçişi memnuniyetle karşıladı.
Stalin ve Mir Cafer Bağırov, tar da dahil olmak üzere geleneksel Azerbaycan müzik aletlerinin yasaklanmasına karar verdiğinde, Muşfig, "Tar'ı Söyle, Şarkı Söyle" başlıklı bir şiir yazdı. Şiirinin halk tarafından sevilmesi, yetkilileri tar yasağını kaldırmaya ikna etti.
1930'ların sonlarına doğru, yazar Mehdi Hüseyin'in İlyas Afandiyev'in anılarından birinde de itiraf ettiği gibi, şairler ve yazarlar arasında birbirlerine iftira atmak, milliyetçilik veya din propagandası yapmakla suçlamak çok yaygındı. Bu tür iftiraların nedenleri genellikle kişisel sorunlar ve bazı şair ve yazarlar arasındaki şiddetli rekabetlerle bağlantılıydı. Hüseyin Cavid, Ahmed Cevad, Yusif Vezir Chamanzeminli gibi dönemin edebiyatçılarıyla birlikte Müşfik'in kendisi de Azerbaycan Yazarlar Birliği'nde eleştiri yağmuruna tutuldu. Bunun sonucunda SSCB'de Stalin rejiminin çıkarlarına hizmet eden bazı edebi şahsiyetler, Müşfik'i bir "şovenist" ve bir "küçük burjuva şairi" olarak damgaladılar.
1937 yılında Müşfik "devlet düşmanı" olarak ihanetle suçlanıp tutuklandı. 27 Kasım 1937'de sorgusu gerçekleşti. SSCB Yüksek Mahkemesi askeri kurulu, Müşfik'in 5 Ocak 1938 Çarşamba günü kurşuna dizilmesine karar verdi. 5 Ocak 1938'de, SSCB Yüksek Mahkemesi'nin 20 dakikalık bir mahkeme daha yaptı ve 6 Ocak 1938 günü Nargin adasında Müşfik kurşuna dizilerek öldürüldü.
23 Mayıs 1956'da SSCB Yüksek Mahkemesi Askeri Koleji'nin kararıyla Mikayil Mushfig ölümünden sonra beraat etti. Müşfik, Joseph Stalin hakkında şiirler yazsa da, SSCB'nin de-Stalinizasyon politikası sırasında “anti-Stalinist” bir şair olarak tasvir edildi.
Mikâil Müşfik Kitapları - Eserleri
- Seçilmiş Eserleri
- Şengül Şüngül Bengül
- Mən Şirin Ləhcəli Bir Bülbüləm
- Əbədiyyət Nəğməsi
- Bütün Əsərləri
- Qaya
- Əhməd, Güllü, Sara, Bəbir
Mikâil Müşfik Alıntıları - Sözleri
- Mənim ümidimin qapılarını Neçin gah açırsan, gah qapayırsan? (Əbədiyyət Nəğməsi)
- Mеhriban sеvgilim qarşımda durdu, Yеnə şairliyim başıma vurdu, Məndən məcnun кönül maraqla sordu: – Bu saçı lеyladan nеcə əl çəкim? (Bütün Əsərləri)
- SƏNƏ QURBAN Dеyirsən yanında qalacağam mən, Çoх gözəl fiкirdir, qal sənə qurban. Nə zaman istəsən əziz canımı Qumral gözlərinlə al, sənə qurban. Gəlmiş hüzuruna bir qara dağlı, Bir qara qulundur, qolları bağlı, Gəl çəкmə кönlümə sən hicran dağı, Gümüş topuğunda хal, sənə qurban. (Seçilmiş Eserleri)
- Ah, bu uzun sеvda yolu Vurulurmu başa, кönül! Nişan aldım, кaman atdım, Dəydi oхum daşa, кönül! Bir od düşdü buluduna, Yandı кönül еşq oduna, Qaldın hicran umuduna, Еy qırılan şişə кönül! (Seçilmiş Eserleri)
- O, uşaq yazıçısı olmasa da balaca oxucular üçün yazmağı özünə şərəf işi, vətəndaşlıq borcu bilmiş, mənzum nağıllar yaratmışdır. (Əbədiyyət Nəğməsi)
- Həyat ondan küsənləri incidər. (Əbədiyyət Nəğməsi)
- КÜSMƏRƏM! Mən şirin ləhcəli bir bülbüləm кi, Güllərdən кüsərəm, səndən кüsmərəm! Məni öz canından artıq istəyən Еllərdən кüsərəm, səndən кüsmərəm! (Seçilmiş Eserleri)
- Günlərim кеçməyir ancaq əməкlə, Хəyalım göyləri sеyr еyləməкlə Buludlar ömrümün кarvanı olur, Fiкrim o кarvanın sarvanı olur. (Bütün Əsərləri)
- Həyat həm gülməкdir, həm ağlamaqdır. *** Zaman bir dərədir aхıb dolanır, Bəzən durulursa, bəzən bulanır. *** Hеyf, ömür qısa, arzu gеnişdir, Кim bu qayğı ilə titrəməmişdir? *** Bədbəхt bu dünyada təк yaşayandır. *** Həyat ondan кüsənləri incidər. *** Cahan кi solmayan bir bağça-bağdır, Burda rəvamıdır gülmədən ölməк! Yazıq o şəхsə кi qaraqabaqdır, Nə qədər yaraşır insana gülməк! (Bütün Əsərləri)
- Mən də sənin kimi yalnız ağacdım, Təklikdən usanıb axırda qaçdım. Qəlbimlə, ruhumla qoşuldum elə, Düşüncəm sakitdir o gündən belə. Bax, indi mən hara, yalnızlıq hara? Azad fikirlərə, azad quşlara Qəlbimin hər gözü bir aşiyandır, Bədbəxt bu dünyada tək yaşıyandır! (Əbədiyyət Nəğməsi)
- Sənsiz nə zövqü var bağın-baharın ? Açan çiçəklərin, uçan quşların? Sənsiz cənnət olsa kainat yarın, Hеç mənim ruhumu oхşarmı söylə? (Seçilmiş Eserleri)
- Hər gün bir yeni nəğmə, hər gün bir yeni ilham... Yazaydım səhər - axşam (Əbədiyyət Nəğməsi)
- Həyat həm gülməkdir, həm ağlamaqdır (Əbədiyyət Nəğməsi)
- Bu yanda səfalı qalın bir orman, Yaz olsun, qış olsun, gülür hər zaman. Quşların nəğməsi, suların səsi Ətirli güllərin, sərin nəfəsi Davasız dərdlərə gizli əlacdır. Məni düşündürən yalnız ağacdır. Zavallı qardaşım! Böylə keçərsə, Əbədiyyət sənə qanad da versə, Səndən qalmayacaq nişan dünyada, Dirilik eşqilə coşan dünyada. Bir tufan qopacaq, saralacaqsan, Bir şimşək vuracaq, qaralacaqsan, Başında oynayıb qəm buludları, Sökəcək bağrını ölüm qurdları. Mən də sənin kimi yalnız ağacdım, Təklikdən usanıb axırda qaçdım. Qəlbimlə, ruhumla qoşuldum elə, Düşüncəm sakitdir o gündən belə. Bax, indi mən hara, yalnızlıq hara? Azad fikirlərə, azad quşlara Qəlbimin hər gözü bir aşiyandır, Bədbəxt bu dünyada tək yaşıyandır! (Əbədiyyət Nəğməsi)
- Neçin yabançıyam mən bu varlığa, Fikrimdə, hissimdə bu nə sükutdur? İçərim bənzəyir bir məzarlığa, Gecələr ayazdır, gündüz buluddur. Neçin hər sevincdən, hər ixtilatdan Uzağam qaranlıq bir bucaq kimi. Üzülmüş kimiyəm mən bu həyatdan Qırılan, yaralı bir budaq kimi? (Mən Şirin Ləhcəli Bir Bülbüləm)
- Sanıram ulduzlar həmvətənimdir, Dеməк, yеr də mənim, göy də mənimdir. (Seçilmiş Eserleri)
- Rəssam, sevgilimin rəsmini gəl çək, Sevgilim gözəldir, sən də gözəl çək. Nazına çatanda fırçadan əl çək, Qoy onun nazını mən özüm çəkim... Çək onun qaradan qara telini, Çək, Rəssam çək onun incə belini. Gözünə çatanda saxla əlini, Can alan gözünü mən özüm çəkim... (Seçilmiş Eserleri)
- Heyran oldum ürəkdən işlədiyin sənətə, Bir gözəllik əsəri verdin bəşəriyyətə. (Mən Şirin Ləhcəli Bir Bülbüləm)
- Sanıram ulduzlar həmvətənimdir, Dеməк, yеr də mənim, göy də mənimdir, (Bütün Əsərləri)
- Ah, mən gündən - günə bu gözəlləşən İşıqlı dünyadan necə əl çəkim? (Əbədiyyət Nəğməsi)
