Mehmet Kartal kimdir? Mehmet Kartal kitapları ve sözleri

Yazar Mehmet Kartal hayatı araştırılıyor. Peki Mehmet Kartal kimdir? Mehmet Kartal aslen nerelidir? Mehmet Kartal ne zaman, nerede doğdu? Mehmet Kartal hayatta mı? İşte Mehmet Kartal hayatı... Mehmet Kartal yaşıyor mu? Mehmet Kartal ne zaman, nerede öldü?

Yazar Mehmet Kartal edebi kişiliği, hayat hikayesi ve eserleri merak ediliyor. Kitap severler arama motorlarında Mehmet Kartal hakkında bilgi edinmeye çalışıyor. Mehmet Kartal hayatını, kitaplarını, sözlerini ve alıntılarını sizler için hazırladık. İşte Mehmet Kartal hayatı, eserleri, sözleri ve alıntıları...

Doğum Tarihi: 13 Şubat 1963

Doğum Yeri: Kırıkkale

Ölüm Tarihi: 2002

Ölüm Yeri:

Mehmet Kartal kimdir?

13 şubat 1963'te doğdu. babası hakkında tek bildiği onun trajik ölümü. annesi için ise yalnızca beslediği duygular var: öfke ve sonradan acımaya dönüşen nefret. aykırı bir insan mehmet kartal. bedelini defalarca ödediği bir aykırılık onun yaşamı. çocuk yaşta hırsızlığa başladı. sokaklarda yaşadı uzun bir süre.yedi kez cezaevinde yattı. iki kez de akıl hastanesinde. altı kitap yazdı. 2002 yılında zatürreden öldü.

Mehmet Kartal Kitapları - Eserleri

• Suçun Piçi: Hırsızın Günlüğü
• Hayatım Harbiden Roman
• Gecenin Gözleri

Mehmet Kartal Alıntıları - Sözleri

• Bu dünya böyledir işte. Düzeni değiştirecek bir ben mi kaldım anasını satayım (Suçun Piçi: Hırsızın Günlüğü)
• Kimse kimseye bedava iyilik yapmaz sokaklarda. Avcıların en büyük idealleri bedava yaşama yollarıdır. Ve kendilerini ateşe atmak yerine birazcık yemek karşılığında kuklayı bulmuşlardır, önce parklarda söğüşleme işleri, sonra kapkaç yapmanın başlangıcı ve daha birçok hırsızlıklar. Evet, artık toplumun temiz kanadının temsilcisi  olduğundan emin olan insanların aşağılayarak tatmin olacakları bir Suç Piçi doğmuştur işte. Suç dünyasında yeni doğan bu piç artık topluma göre hırsızdır, şerefsizdir, pisliktir. Hatta onun gibilerin yaşaması bile bir felaket demektir. Onu aşağılayanların  da, onu suç piçi haline getirenlerin de insan olduğunu düşünmek kimsenin işine gelmez. ‘Bu dünya böyledir işte. Düzeni değiştirecek bir ben mi kaldım anasını satayım’ deyince de iş bitiverir. (Suçun Piçi: Hırsızın Günlüğü)
• Ama kız evladın aşağılanışı, baba sevgisinden uzak kalması ve daha birçok neden, çocuğun evden soğumasının başlangıcı olmaktadır. Artık sıra kızın içindeki isyanların galip geleceği günü beklemeye kalmıştır. (Suçun Piçi: Hırsızın Günlüğü)
• Sonra gerçek arkadaşlıklar anlaşılmaya başlar. Zaten bir genç için de en zor anlaşılabilen duygu budur. (Suçun Piçi: Hırsızın Günlüğü)
• Ulan, sigarayı da, içkiyi de bırakacağım anasına satayım’ (Suçun Piçi: Hırsızın Günlüğü)
• “Tırmandığı yer boyunu geçmiyormuş. Bunu dikkate alalım” (Suçun Piçi: Hırsızın Günlüğü)
• O artık özgürdür. Parasız özgürlük neye yarıyorsa? (Suçun Piçi: Hırsızın Günlüğü)
• "İstanbul'a geldiğimde,bir gazete ilanı sayesinde iş bulmuş olduğum,oto garajında çalışmaya başladım.Sabıka dosyası kabarık birisi olarak,yapabileceğim en iyi şey yatacak yer verebilen,bir işe girmekti . Çünkü ben,altmışlık dayı gibi cezaevlerinde yaşlanmak,palavralar atacak bir duruma düşmek ve yaşam denen sermayeyi,boşu boşuna tüketmek istemiyordum. Çünkü,bu dünyaya bir daha gelmeyecektim." (Suçun Piçi: Hırsızın Günlüğü)
• Yine dönelim cezaevinin kapısında bırakmış olduğumuz kimsesiz bir mahkuma. Cebindeki birazcık harçlığın yeteceği en fazla birkaç gündür. Ya sonra ne olacak? “Bir iş bulsam ve çalışsam” düşüncesi mantıksız gibi gelir. “Ulan ben senelerdir çalışmamışım da bundan sonra mı çalışacağım. Benden ne köy olur, ne de kasaba. Bu kadar sabıka dosyasından sonra çalışsam ne olur, çalışmasam ne olur” düşünceleri insanı hep aynı karanlık işlere yöneltir. Bir gün semt pazarında kapkaç yapmak. Bir gün bir semtten araba teybi çalmak. Bir gün parkta sızmış olan bir ayyaşı söğüşlemek. Ama bir gün gelir ve son seyahat istikameti yine cezaevi olur. (Suçun Piçi: Hırsızın Günlüğü)
• Sokaklarda yaşayan bir insan için yaz aylarının en sıcak geceleri bile çok soğuk gelir. (Suçun Piçi: Hırsızın Günlüğü)
• Yalnızlık, umutsuzluk, yarınsızlık ve nefretler, insanları birbirini ezmeye itiyordu. (Hayatım Harbiden Roman)