Maurice Blanchot kimdir? Maurice Blanchot kitapları ve sözleri
Fransız Edebiyat Kuramcısı ve Yazar Maurice Blanchot hayatı araştırılıyor. Peki Maurice Blanchot kimdir? Maurice Blanchot aslen nerelidir? Maurice Blanchot ne zaman, nerede doğdu? Maurice Blanchot hayatta mı? İşte Maurice Blanchot hayatı... Maurice Blanchot yaşıyor mu? Maurice Blanchot ne zaman, nerede öldü?
Doğum Tarihi: 22 Eylül 1907
Doğum Yeri: Devrouze, Fransa
Ölüm Tarihi: 20 Şubat 2003
Ölüm Yeri: Le Mesnil-Saint-Denis, Fransa
Maurice Blanchot kimdir?
1907'de Fransa'da, Saône-et-Loire'da doğdu. Roman, anlatı ve deneme yazarı. Ancak bu türler arasındaki ayrımları ve sınırları ortadan kaldıran bir tarzda yazdı. Georges Bataille'ın kurduğu Critique dergisinde Marcel Arland, Raymond Aron, Fernand Braudel, René Char, Michel Deguy, Michel Foucault gibi yazarlarla çalıştı. Daha çok edebiyat ile dil arasındaki ilişkiyi ele alan denemeleriyle tanınmıştır. Melville, Kafka, Bataille, Sade, Artaud, Proust, Musil ve Nietzsche gibi yazarlar ve Mallarmé, Char, Lautréamont, Rilke ve Hölderlin gibi şairler üzerine incelemeleri vardır. Blanchot'ya göre dil, dış dünyayı, gerçekliği yansıtmanın bir aracı değildir; aksine dil, edebiyatın nesnesi olarak, gerçekliği yıkar. Edebiyatın konusu da gerçekliğin yokluğudur. Dolayısıyla yazma eylemi, kelimelerin içlerinde barındırdıkları ölüm vasıtasıyla yokluk ve hiçliğe varır. Eleştiri ancak eserin özünde var olan sessizliği dile getirebilir. Hayatını bütünüyle edebiyata ve kendine özgü o suskunluğa adamış olan Maurice Blanchot, Bataille, Barthes ve Derrida gibi dilin özünü, yapısını ve sınırlarını tartışarak, yazma eylemini ve edebiyatın sorduğu "soru"yu sorgular.
Maurice Blanchot Kitapları - Eserleri
- Bekleyiş Unutuş
- Son İnsan
- Karanlık Thomas
- Ölüm Hükmü
- Ölüm Anım
- Günün Deliliği
- İtiraf Edilemeyen Cemaat
- Felaket Yazısı
- Sonradan Sonsuz Yineleme
- Yüceler Yücesi
- Hayalimdeki Michel Foucault - Maurice Blanchot: Dışarının Düşüncesi
- Yazınsal Uzam
- Kafka'dan Kafka'ya
- Öteye Adım Yok Ötesi
Maurice Blanchot Alıntıları - Sözleri
- Uyuyamayanlar; onlar, geceyi var ederler. (Yazınsal Uzam)
- Yeniden ayrı varoluşuma inanmam ve imgelerin hakikatine inancı eklemem için çok az şey yeterliydi. Oysa biliyorum ki, hatırlamaktır bu ve Ben denebilecek zaman kısıtlıdır, tehlikelidir. (Son İnsan)
- Yaşamadığı için ölüyor, ölecek bir yaşamı olmadan ölüyor... (İtiraf Edilemeyen Cemaat)
- Biz dünyayı kaybettik, dünya da bizi. (İtiraf Edilemeyen Cemaat)
- Sevme duygusunun nasıl gelebileceğini sorarsınız. Belki evrenin mantığında ansızın oluşan bir çatlakla, diye cevap verir kadın. İstemekle asla, der. (İtiraf Edilemeyen Cemaat)
- Düşünce, belli belirsiz düşünce, sakin düşünce, acı. (Son İnsan)
- “...başkasının mutsuzluğu düşüncesiyle beni avutamayacaksınız. Acısını çektiğim şey bana aittir.” (Sonradan Sonsuz Yineleme)
- Gerçek korkutmuyor beni. Sırrımı ele vermek gibi bir endişem yok. Ama sözcükler bugüne dek hiç istemediğim kadar güçsüz ve kurnazdılar. (Ölüm Hükmü)
- Her şey karardığında, kimi sözlerin duyurduğu ışıksız aydınlık hüküm sürer. (Felaket Yazısı)
- "Komünizm hayatımın en önemli sorunu ve temel deneyimidir. Kendimi daima komünizmin ifade ettiği özlemlerde buldum, bir başka toplumun ve bir başka insanlığın olabilirliğine de hâlâ inanıyorum." (İtiraf Edilemeyen Cemaat)
- ... bu çözümlenemez his, onda varoluştan geriye ne kalmışsa değiştirdi, böyle düşünüyorum ben. Sanki dışardaki ölüm bundan böyle yalnızca ondaki ölüme gelip toslayabilecekti. "Hayattayım. Hayır, sen bir ölüsün". (Ölüm Anım)
- Onu kendinize, yalnız kendinize saklama, bütün yasalara rağmen, bütün ahlaki baskılara rağmen onu alma, kaçırma isteğini duydunuz mu? Hiç bu isteği duydunuz mu?... (İtiraf Edilemeyen Cemaat)
- "İhmal edildiğimiz ölçüde çekiliriz." (Hayalimdeki Michel Foucault - Maurice Blanchot: Dışarının Düşüncesi)
- “Beni okumayın. Okunacak bir metin olarak ben, yazarken senden yavaş yavaş varlığını çekip alan tükenişle var kalıyorum.” (Sonradan Sonsuz Yineleme)
- "Seni duymamı istiyorsan konuşmayı bırak:' (Bekleyiş Unutuş)
- "Ama eğer bir nokta olmasaydı gökyüzü, en sivri iğnenin ucu kadar küçük olmasaydı nasıl dayanabilirdim ona? Gökyüzünün bize bir iğne ucu gibi saplandığını mı söylemek istiyorsun?" - "Öyle, kesinlikle öyle." (Son İnsan)
- “Gevezeliği bırakın,” diye bağırdım, “yalnız olmaya ihtiyacım var.” (Sonradan Sonsuz Yineleme)
- İşte savaş buydu: Birileri için hayat, diğerleri içinse vahşice katledilme. (Ölüm Anım)
- "Hayattayım. Hayır, sen bir ölüsün". (Ölüm Anım)
- Önemi yok: olmuştan yana mutluyum, olandan hoşnutum, olacak başımla beraber. (Günün Deliliği)
