Louis Ferdinand Celine kimdir? Louis Ferdinand Celine kitapları ve sözleri

BİYOGRAFİ

Fransız yazar ve doktor Louis Ferdinand Celine hayatı araştırılıyor. Peki Louis Ferdinand Celine kimdir? Louis Ferdinand Celine aslen nerelidir? Louis Ferdinand Celine ne zaman, nerede doğdu? Louis Ferdinand Celine hayatta mı? İşte Louis Ferdinand Celine hayatı... Louis Ferdinand Celine yaşıyor mu? Louis Ferdinand Celine ne zaman, nerede öldü?

Fransız yazar ve doktor Louis Ferdinand Celine edebi kişiliği, hayat hikayesi ve eserleri merak ediliyor. Kitap severler arama motorlarında Louis Ferdinand Celine hakkında bilgi edinmeye çalışıyor. Louis Ferdinand Celine hayatını, kitaplarını, sözlerini ve alıntılarını sizler için hazırladık. İşte Louis Ferdinand Celine hayatı, eserleri, sözleri ve alıntıları...

Tam / Gerçek Adı: Louis-Ferdinand Destouches

Doğum Tarihi: 27 Mayıs 1894

Doğum Yeri: Courbevoie, Fransa

Ölüm Tarihi: 1 Temmuz 1961

Ölüm Yeri: Meudon, Fransa

Louis Ferdinand Celine kimdir?

Louis-Ferdinand Destouches veya kalem adıyla Louis-Ferdinand Céline (27 Mayıs 1894 - 1 Temmuz 1961), Fransız yazar ve doktor. Céline, yazarın büyükannesinin ismidir. Yeni yazı tarzı ile Fransız ve Dünya edebiyatını geliştirmiştir. 20. yüzyılın en etkili yazarlarından biri olarak kabul edilir.

Gecenin Sonuna Yolculuk adlı kitabı Le Monde 'un Yüzyılın 100 Kitabı listesi'nde de 6. sırada yer almıştır.

Kaynak: https://tr.wikipedia.org/wiki/Louis-Ferdinand_Céline

Louis Ferdinand Celine Kitapları - Eserleri

  • Gecenin Sonuna Yolculuk
  • Profesör Y ile Konuşmalar
  • Taksitle Ölüm
  • D'Un Chateau L'Autre
  • North
  • Guignol's Band
  • Castle to Castle
  • London Bridge

Louis Ferdinand Celine Alıntıları - Sözleri

  • Ne dersek diyelim, ne iddia edersek edelim, dünya gerçekten çekip gitmeden çok öncesinde terk ediyor bizleri. Daha önce en çok meraklısı olduğumuz şeylerden, günün birinde artık gitgide daha az söz eder oluveririz, ille de konuşmak gerektiğinde de zorlanırız. Hep kendi sesimizi duymaktan gına gelmiştir... Kısa keseriz... Vazgeçeriz... Otuz yıldır konuşup duruyoruzdur zaten. Haklı çıkmayı bile umursamamaya başlarız. Zevkler arasında kendimize ayırdığımız o küçük yeri bile koruma arzusunu yitiririz. Kendimizden iğreniriz... Azıcık karnını doyurmak, birazcık ısınmak ve hiçbir yere varmayan yolda giderken mümkün olduğu kadar çok uyuyabilmek artık yetiyor da artıyordur bile. Yeniden bir şeylere ilgi duymak için başkalarının önünde takınacak yeni surat... (Gecenin Sonuna Yolculuk)
  • Zevkler kısa olduğu gibi sıkıntılar da sonsuzdur. (North)
  • “Öyle bedavaya ölünmüyor. Hikayelerle bezeli güzel bir kefen sunmak lazım Hanımefendi’ye. Son nefes emek ister.” (Taksitle Ölüm)
  • Mutlu olmanın sonu yok. İnsan belirli bir rol oynayabildiği sürece, asla mutluluğa doymak nedir bilmez. (Gecenin Sonuna Yolculuk)
  • Artık duramıyoruz birbirimizin içinde. Fazla yakıcı. Tütüyoruz resmen. Cehennemde. (Taksitle Ölüm)
  • olağanüstü bir hafızaya sahip olmanın böbürlenecek bir tarafı yok aslında... hatıralarla dolup taşıyor kafa, işin yoksa ayıkla hepsini, eh sonra dakka başı, durduk yere aklına geliyorlar... sonra da neticede... son tahlilde... şöyle bir yığıyorsun hepsini üst üste... bir bakıyorsun, hatırlanmaya değecek bir bok da yokmuş ortada... (Profesör Y ile Konuşmalar)
  • ''... giderek, her şeyden vazgeçe vazgeçe, sanki bir başkası oldum...'' (Gecenin Sonuna Yolculuk)
  • Heves kadar kolay kırılan başka ne vardı ki şu dünyada (D'Un Chateau L'Autre)
  • "Ruh cümlelerle yetinmesini bilir, oysa beden öyle değildir, o daha müşkülpesenttir, kas da olsun ister. Beden daima elle tutulur bir gerçektir. bu yüzden de hep hüzünlüdür ve tiksindirici bir görüntüsü vardır." (Gecenin Sonuna Yolculuk)
  • "Bundan sonrası geceye ait" (Gecenin Sonuna Yolculuk)
  • İçimizde yeryüzünde ve gökte korkunç olan biricik şey daha henüz söylenmedik sözlerdir olsa olsa. Yalnızca her şey artık tümüyle, geri dönülmez biçimde söylendiğinde rahat yüzü görebileceğiz, işte ancak o zaman nihayet sessiz kalabileceğiz ve artık susmaktan korkmayacağız. O zaman tam olacak işte. (Gecenin Sonuna Yolculuk)
  • dur diyemezsin cehalete!... sizin eve de uğrayacak elbet! ben biliyorum da konuşuyorum!... yağmacı lan bunlar, domuzdan hallice! (Profesör Y ile Konuşmalar)
  • İnsanlara güvenmek demek kendini azıcık öldürtmekle eşdeğerdir. (Gecenin Sonuna Yolculuk)
  • hadi bas git yürü, bir daha intihar et şimdi! (Profesör Y ile Konuşmalar)
  • “… içimde, dipte, en derinimde arıyordum kendimi, hangi büyük kötülükten, benzeri görülmemiş bir günahtan ötürü suçlu olmam gerektiğini anlamak için.” . (Taksitle Ölüm)
  • “Ticarette iyi temsildir işin özü. Kendine özen göstermeyen bir eleman patronun utancıdır…” (Taksitle Ölüm)
  • Giderek, her şeyden vazgeçe vazgeçe sanki bir başkası oldum. (D'Un Chateau L'Autre)
  • Boşuna heveslenmemekte yarar var, insanların aslında birbirlerine söyleyecekleri hiçbir şey yoktur, karşılıklı olarak yalnızca kendi acılarını anlatırlar, bu böyledir. (Gecenin Sonuna Yolculuk)
  • kesin kıskançlıktan yediniz siz kafayı! (Profesör Y ile Konuşmalar)
  • ve benim gözümde hiçbir şey, ama hiçbir şey, şu fikir denen şeylerden daha aşağılık, daha boktan, daha tiksinç değildir! kütüphaneler ağzına kadar fikir dolu! kafelerin bahçeleri de!... bütün çöpten çelebiler fikir zengini olmuş!... hele o felsefeciler!.. (Profesör Y ile Konuşmalar)