Konstantin Simonov kimdir? Konstantin Simonov kitapları ve sözleri

Rus Roman Yazarı, Şair Konstantin Simonov hayatı araştırılıyor. Peki Konstantin Simonov kimdir? Konstantin Simonov aslen nerelidir? Konstantin Simonov ne zaman, nerede doğdu? Konstantin Simonov hayatta mı? İşte Konstantin Simonov hayatı... Konstantin Simonov yaşıyor mu? Konstantin Simonov ne zaman, nerede öldü?

Rus Roman Yazarı, Şair Konstantin Simonov edebi kişiliği, hayat hikayesi ve eserleri merak ediliyor. Kitap severler arama motorlarında Konstantin Simonov hakkında bilgi edinmeye çalışıyor. Konstantin Simonov hayatını, kitaplarını, sözlerini ve alıntılarını sizler için hazırladık. İşte Konstantin Simonov hayatı, eserleri, sözleri ve alıntıları...

Tam / Gerçek Adı: Konstantin (Kiril) Mihayloviç Simonov

Doğum Tarihi: 28 Kasım 1915

Doğum Yeri: Petersburg

Ölüm Tarihi: 28 Ağustos 1979

Ölüm Yeri: Moskova

Konstantin Simonov kimdir?

Babası Kızıl Ordu'da subay olduğundan çeşitli taşra okullarında okudu. Moskova'da yükseköğrenim görürken bir yandan da tornacılık yaptı. 1934-1939 arasında Gorki Edebiyat Enstitüsü'nde okudu. 1939'da Tüm Birlik Komünist Partisi'ne girdi. II. Dünya Savaşı'nda ordu gazetesi Kızıl Yıldız'ın savaş muhabiri olarak askerlik yaptı. Gerek cephede gerek cephe gerisindeki Sovyet insanının mücadelesini gazetesine gönderdiği yazılarda dile getirdi. Bu yazılarla Stalin Ödülü'nü kazandı. Savaştan esinlenerek milliyetçi ve devrimci görüşlere yer veren lirik ve epik şiirler yazdı. Savaştan sonra, dönemin ünlü edebiyat dergilerinden Novi Mir'in yayın yönetmenliğini üstlendi (1946-50, 1954-58) ve 1974'te Lenin Edebiyat Ödülü'nü aldı.

1975'te Türkiye'yi ziyaret eden Simonov, öldüğünde Sovyet Yazarlar Birliği'nin sekreteriydi.

Konstantin Simonov Kitapları - Eserleri

• Günler ve Geceler
• Savaşsız Yirmi Gün
• Bir Daha Görüşmeyeceğiz
• Albayın Aşkı
• Silah Arkadaşları
• Anayurdun Dumanı
• Yaşayanlar ve Ölüler 2
• İnsan Asker Doğmaz
• Savaş Günleri
• Yaşayanlar ve Ölüler 1
• Özel Yaşam Dedikleri
• Bugün ve Yıllar Önce

Konstantin Simonov Alıntıları - Sözleri

• İstesen de istemesen de savaş şimdi herkesin hayatının bir parçasıydı! Bazılarını korkutsa bile, bazılarını cesarete getiriyordu; kimileri ise hiçbir şey olmamış gibi hayatını sürdürüyordu. (Savaşsız Yirmi Gün)
• Bir insan hiçbir zaman sonsuzluğa içtenlikle inanmaz. Her şeyin muhakkak bir sonu olduğunu düşünür. (Günler ve Geceler)
• Tabancasını çekti ... ..derinden fakat kesik kesik bir kaç soluk aldı ..sonra soluğunu tutup ..Tabancasını göğsüne dayadı ..tam yüreğinin üstünde ateşledi (Özel Yaşam Dedikleri)
• Ekmek hakkımı verip tütün alıyorum. . Pamuk küspesiyle bile degistiriyorum .. Pamuk küspesi ne ki ! Çigniyorsun çiģniyorsun ağzında bir tutam pamuk kalıyor .. Karım "tütün yüzünden aç kalıp kuruyorsun" diye çıkışıyor. . ..bana "önce boğazını düşünsen daha iyi edersin " diyor .. __sonunda tüttürecek birşey olmassa ne diye düşünecekmisim boğazımı ?.. (Özel Yaşam Dedikleri)
• yaşamın,tokmağıyla,canının istediği gibi rastgele döveceği bir örs olmaktansa insanın kendi mutluluğunu ya da mutsuzluğunu yaratan bir demirci olması daha iyi (Savaşsız Yirmi Gün)
• Kıyı topçusunun gülleleri,kurtarıcı melekler gibi,gene tepesinden uğulduyarak geçiyordu. (Savaş Günleri)
• Bu basit gerçeği ne kadar zor görebilmişti! (Savaş Günleri)
• "Peki, sizin aşkınız var mı? diye sordu. " Ne aşkı? " " Hiç aşık olmadınız mı yoksa? " " Aşık ha? "dedi. Gözlerini kapadı. Aşk... Acaba gerçekten hiç aşık olmamış mıydı? (Günler ve Geceler)
• Sizin kin dolu bir aklınız ama iyi bir kalbiniz var. (Puşkin) (Savaşsız Yirmi Gün)
• Ne çok düş kuran, isteyen, düşünen, yerinen insan gömülmüştür? (Günler ve Geceler)
• Ve zaman zaman düşünürüm de, bir şeyler öğrenmek istediğim kişilerin aslında benden bir şey öğrenemediklerini hissederim... (Savaşsız Yirmi Gün)
• Kadın .. 14 yaşındayken babasının onları bırakıp gittiğini anlatmıştı .. 14 yaş! Bu öyle bir yaştır ki .. .. çocuklar hiç bir şeyi bağışlamazlar . (Özel Yaşam Dedikleri)
• Kimisinin gözüne uyku girmezken, kimisi de taş gibi uyurdu. (Bir Daha Görüşmeyeceğiz)
• "Tertemiz nefret " (Özel Yaşam Dedikleri)
• Fin savaşında ilk olarak farkına vardığı bu gevşeklik salgını nereden çıkmıştı böyle? Uğruna bütün ömrünü harcadığı, canından çok sevdiği Kızılordu'nun, İşçi-Köylü Ordusu'nun şanına yakışmayan bu adamlar nereden türemişti? Yenilgiden çok yenilginin sözünü etmekten korkan, kayıp vermekten çok kayıp vermenin sorumluluğundan çekinen, hastalıklarını ancak savaşın iyileştirebilreceği ya da foyaları ancak savaşta meydana çıkacak bu insanlar kimlerdi? (Savaş Günleri)
• Eğer birinin yaşamı bizim yaşamımızın bir parçası olmuşsa böyle bir insanın ölümü de bizim ölümümüzün bir parçası olmuştur. Biz hala sağızdır, gelgelim içimizde bir şey dirilmemek üzere ölmüştür artık. (Bir Daha Görüşmeyeceğiz)
• İnsanların hiçbir şey görmeden ölmelerine sövüyordu. (Günler ve Geceler)
• Hatta bu mutsuzluğunu düşüne düşüne hasta bile olmuştu. (Savaşsız Yirmi Gün)
• Ne el üstünde taşınmaktan hoşlanırım .. Ne de "getir _götür " emri almaktan .. (Özel Yaşam Dedikleri)
• sen otururken de koşar gibisin ... (Anayurdun Dumanı)