Keith Ansell-Pearson kimdir? Keith Ansell-Pearson kitapları ve sözleri

Felsefe Profesörü, Yazar Keith Ansell-Pearson hayatı araştırılıyor. Peki Keith Ansell-Pearson kimdir? Keith Ansell-Pearson aslen nerelidir? Keith Ansell-Pearson ne zaman, nerede doğdu? Keith Ansell-Pearson hayatta mı? İşte Keith Ansell-Pearson hayatı...

Felsefe Profesörü, Yazar Keith Ansell-Pearson edebi kişiliği, hayat hikayesi ve eserleri merak ediliyor. Kitap severler arama motorlarında Keith Ansell-Pearson hakkında bilgi edinmeye çalışıyor. Keith Ansell-Pearson hayatını, kitaplarını, sözlerini ve alıntılarını sizler için hazırladık. İşte Keith Ansell-Pearson hayatı, eserleri, sözleri ve alıntıları...

Doğum Tarihi: 11 Kasım 1960

Doğum Yeri:

Keith Ansell-Pearson kimdir?

Keith Ansell-Pearson Kitapları - Eserleri

• Kusursuz Nihilist
• NIETZSCHE: Modernizmden Queer Teoriye

Keith Ansell-Pearson Alıntıları - Sözleri

• Nietzsche, tarih sorunu üzerine düşünmeye, 1872’de ya­yımlanan ilk kitabı The Birth of Tragedy (Tragedyanın Doğuşu) ile başlar. Kafasını kurcalayan sorun ise, dünya tarihini karakterize eden ıstırabı, acıyı, zulmü ve dehşeti nasıl yorumlayacağımıza ilişkindir. Tarihe herhangi bir anlam ve önem atfedilmesi mümkün müdür? Nietzsche’nin bu soruya verdiği yanıtsa, ister insanlık ta­rihine isterse evrene ilişkin olsun, onlara nihai bir hedef ve erek ka­zandıracak teleolojik bir görüşün rahatlığına kendimizi bırakamayacağımızdır. Istırap, zulüm, acı ve “günah” (dinsel saygısızlık), insan varoluşunun kökü kazınamaz ayırt edici özellikleridir. Önemli olansa, bunları nasıl kavradığımızdır. (Kusursuz Nihilist)
• ''Yaşam da kolay yanıtlar yoktur, olsa olsa zor tercihler vardır. Bu tercihlerin öneminin, ağırlığının kavranması içinse, doğru so­ruların ortaya atılması gerekmektedir. Nietzsche’nin yapmamıza yardımcı olduğu şey de işte budur.'' (Kusursuz Nihilist)
• ''İyi üslup için ilk kural, aslında tek başına yeterli koşul, söyleyecek bir şeye sahip olmaktır.'' (Kusursuz Nihilist)
• Nietzsche bizi trajik bir kültürün yeniden yaratılması için savaşmaya zorlar, çünkü an­cak böylesi bir kültür, alacalı doğasında insanın tüm çıplaklığıyla ortaya çıkarılmasını mümkün kılacak bir uzam (bir polis) ya­ratabilir. Ama Nietzsche’ye göre insanın “hakikat”inin ortaya çıkarılması için en önemli araç, politika değil sanattır. Nietzsche, trajik sanatın değerlendirilmesiyle bireyin dar kişisel varoluşunun ötesinde bir bakış açısına ulaşabileceğine ve Dionysosca içgörüyü kazanabileceğine inanır. Nietzsche’ye göre, bize insan olma ko­şuluna ilişkin en derin içgörüleri sağlamakla kalmayıp, aynı za­manda varoluşun dehşetine ve saçmalığına anlam ve önem at­fetmemizi mümkün kılan şey de sanattır (yani, hakikat olarak sanat). (Kusursuz Nihilist)
• ''Tarzıma ve üslubuma kanıp, beni izler ve peşime düşer misiniz? İçtenlikle kendi benliğinizin peşine düşün. Böylece beni izlemiş olacaksınız. Yavaş yavaş!'' (Kusursuz Nihilist)
• Biz vicdan sahibi kişiler, yararsız ve çürümüş olana, inanmaya değmeyen şeylerin tümüne (gelin buna Tanrı, erdem, hakikat, adalet, yardımseverlik ya da merhamet diyelim), dönmek istemeyen kişiler; biz kendimizin, antik ideallere uzanan yalanlardan oluşan köprüler inşa etmesine izin vermeyeceğiz. (Kusursuz Nihilist)
• Birey kendi başına hiçbir şeydir, bir atom bile değildir, ne bir zincirin halkası, ne de sadece geçmişten miras kalan bir şeydir. Daha doğrusu, der Nietzsche, “birey ‘insanın’ bağlı olduğu ve kendisini de dahil ettiği ‘tam, tek bir çizgi’ ” olarak görülmelidir. (Kusursuz Nihilist)
• “Her şey,” der ısrarla Nietzsche, “oluşmaktadır. Tıpkı mutlak hakikatler olmadığı gibi, ezeli, ebedi olgular da yoktur”. Bu nedenle, “bundan böyle ihtiyaç duyulan şey, tarihsel felsefileştirme ve buna eşlik eden bir tevazu erdemidir.” (Kusursuz Nihilist)
• İyi ve kötü şeklinde mutlak ahlâki değerler temelinde ku­rulmuş bir toplum , “bütünün genel ekonomisini” kavramada ba­şarısızlığa uğrar. Bunun yanı sıra, Nietzsche’nin modern Alman devletinde gözlemlediği gibi, araçsal ve faydacı değerler temelinde yükselen, iktidar-güç politikasıyla yönetilen ve bir “para- ekonomisi” ile idare edilen bir toplum da, doğru dürüst bir kültür anlayışına ulaşmada başarısız olacaktır. Nietzsche’nin sözünü et­tiği ve değer verdiği “sanatın”, bir halkı veya topluluğu bir araya toplayan ve onlara varoluşlarının “hakikat”ini açıklayan kamusal sanat, yani Yunan trajik draması g|bi bir sanat olduğunu kavramak önemlidir. Dolayısıyla, bu anlam da sanatın tattırdığı deneyimin po­litik olduğu söylenebilir. Pek çok şey, “politik” sözcüğünü nasıl anladığımıza bağlıdır. (Kusursuz Nihilist)
• İnsan kendini nasıl haklı kılacağını, açıklayacağını, evetleyeceğini bilmiyordu: anlamın yarattığı sorundan dolayı acı çekiyordu. Başka bir şeyden dolayı da yaralıydı, temelde hastalıklı bir hayvandı; oysa, çektiği acının kendisinden gelmiyordu sorunu, “niçin bunca acı” çığlığındaki soruya yanıtı yoktu. (NIETZSCHE: Modernizmden Queer Teoriye)
• ''İnsanlığın ihtiyaç duyduğu şey, şiddete dayanan bir politik devrim değil, eğitim alanında ve insanlığın düşünme biçimlerinde yapılması gereken değişikliklerdir.'' (Kusursuz Nihilist)