İsi Melikzade kimdir? İsi Melikzade kitapları ve sözleri
Azerbaycanlı Yazar, Senarist, Editör İsi Melikzade hayatı araştırılıyor. Peki İsi Melikzade kimdir? İsi Melikzade aslen nerelidir? İsi Melikzade ne zaman, nerede doğdu? İsi Melikzade hayatta mı? İşte İsi Melikzade hayatı... İsi Melikzade yaşıyor mu? İsi Melikzade ne zaman, nerede öldü?
Doğum Tarihi: 1 Mayıs 1934
Doğum Yeri: Ağcabedi, Azerbaycan
Ölüm Tarihi: 12 Mayıs 1995
Ölüm Yeri:
İsi Melikzade kimdir?
İsi Abbasoğlu Melikzade, 1 Mayıs 1934'te Ağcabedi'de doğdu. 1957'de Azerbaycan Sanayi Enstitüsü Petrol-Kimya Fakültesinden mezun oldu. Aynı yıl Ezizbeyovneft madenler idaresinde ve 1961'de Azerbaycan Komünal Ekonomi Bakanlığı Başgaz idaresinde çeşitli görevlerde çalıştı. Azerbaycan Edebiyatının bir dönemine şekil veren 1960 Nesri yazarları arasında yer aldı. 1980'de Ulduz dergisinde düzyazı şubesi müdürü, 1981'de Mozalan Mizahi kısafilm büyük redaktörü, 1983'te Azerbaycanfilm stüdyosu baş redaktörü olarak görev aldı. 1988'de Azerbaycan Devlet Akademik Dram Tiyatrosunda edebi bölümler müdürü oldu. Ömrünün sonuna dek Azerbaycandergisinde sosyal ve siyasal bölüm şubesinin müdürü, Azerbaycan Medeniyet Fonunun Garabağ şubesinin başkanı olarak çalıştı. 1968'de Azerbaycan Yazarlar Birliğine üye oldu. 12 Mayıs 1995’te vefat etti.
ESERLERİ:
1. Hesretin Sonu, Bakü, 1964.
2. Özge Anası, Bakü, 1969.
3. Kövrek Kanadlar, Bakü, 1973.
4. Küçelere Su Serpmişem, Bakü, 1977.
5. Yaşıl Gece, Bakü, 1979.
6. Güneşli Payız, Bakü, 1982.
7. Dede Palıd, Bakü, 1984.
8. Gümüşgöl Efsanesi, Bakü, 1987.
9. Şehli Çemenlerin İşığı, Bakü, 1991.
10. Polaşaların Novruz Bayramı, Bakü, 1992.
İsi Melikzade Kitapları - Eserleri
- Gümüşgöl Əfsanəsi
- Seçilmiş Eserleri
- Kuyu
- Küçələrə Su Səpmişəm
İsi Melikzade Alıntıları - Sözleri
- Düşündü ki, xoşbəxtliyi siniyə qoyub adamın hüzuruna gətirmirlər, xoşbəxtlik göydən adamın başına yağış kimi, dolu kimi yağmır.Xoşbəxtliyə gedən yolda neçə-neçə uçurum var... (Seçilmiş Eserleri)
- -Lənət şeytana,- dedi. O dəqiqə də xırıltılı bir səs eşitdi: -Şeytanda nə günah var, əşi? (Seçilmiş Eserleri)
- ... öz vəzifəsini pisləyə- pisləyə tərifləyir. (Seçilmiş Eserleri)
- Oğlan hiss etdi ki, bu fikir ancaq onun beynində dolandı, ürəyinə çatmamış haradasa əridi, pərən-pərən düşdü. Anladı ki, bayaq qəlbində baş qaldıran qəzəb, nifrət deyilmiş. Bu olsa-olsa, yaxın, əziz adamdan uman, küsən uşağın ərkyana şıltaqlığıdır. (Seçilmiş Eserleri)
- -Sən meşədə təkcə ağacları görürsən...Bilmirsən ki,meşənin də nəfəsi, həniri var.Bilmirsən ki, ağacların da canı var, ürəyi var, dili var. Bağır elə bildi Nurcabbar onu ələ salır. -Əşi, qoy oturmuşuq,- dedi və fikirləşdi ki, Nurcabbar get-gedə lap ağ eləyir, yaxşısı budur ki; Nurcabbarı danışdırmayasan. Amma Nurcabbar özü danışdı.Bayaqkı yuxulu səslə: -Ağaclar da adamlar kimidir,- dedi.-Ağlayan vaxtları da olur, gülən vaxtları da. Mahnı da oxuyurlar, bir-birlərinə dərdlərini də danışırlar. (Seçilmiş Eserleri)
- "Mənim qələmimdən çıxan sözlər yaşayacaq, dünya durduqca yaşayacaq". Bu əminlik Nurcabbarın xəyalını qaldırıb apardı göyün yeddinci qatına. Nurcabbar öz ölümündən sonra onun nağıllarını oxuyub heyrətlənən, ağlayan, vaysınan adamları təsəvvürünə gətirdi.O adamlar çox uzaq gələcəyin adamları idilər və bugünkü adamlara qətiyyən oxşamırdılar. Nurcabbar belə bir gələcəyin şirin xəyaliylə qidalana-qidalana baxıb gördü ki, heç kimlə söhbəti tutmur, onun sözlərini başa düşmürlər, dediklərini anlamırlar və Nurcabbar başladı adamlardan gen gəzməyə... (Seçilmiş Eserleri)
- Sən demə, ağrıyan vicdanı ovundurmaq o qədər də çətin deyilmiş. (Gümüşgöl Əfsanəsi)
- -Sancmır səni? -Nə? -Alnındakı ağcaqanad? (...) Qov onu, dədə. Qanını sorur axı. (Seçilmiş Eserleri)
- Kaş doğrudan da, elə bir göl olaydı, adamların günahlarını ölçəydilər orda: təkcə xəyanəti yox, irili-xırdalı bütün günahları... (Gümüşgöl Əfsanəsi)
- Xoşbəxtliyi siniyə qoyub adamın hüzuruna gətirmirlər, xoşbəxtlik göydən adamın başına yağış kimi, dolu kimi yağmır. Xoşbəxtliyə gedən yolda neçə-neçə uçurum var... (Gümüşgöl Əfsanəsi)
- Yenə göz-gözə gəldilər. Yenə bircə anlıq təbəssüm! Və hər şey yuxu kimi qəflətən dağıldı,yox oldu. Təkcə bu təbəssümün hərarəti qaldı onun ürəyində... (Seçilmiş Eserleri)
- Loğmandan soruşublar ki, dünyada ən böyük bədbəxtlik nədir? Loğman cavab verib ki, ən böyük bədbəxtlik odur ki, qanan olasan, qanmaz buyruğuna baxasan... (Gümüşgöl Əfsanəsi)
- Xoşbəxtliyi siniyə qoyub adamın hüzuruna gətirmirlər, xoşbəxtlik göydən adamın başına yağış kimi, dolu kimi yağmır. Xoşbəxtliyə gedən yolda neçə uçurum var... (Gümüşgöl Əfsanəsi)
- -Cavanlığımda bəlkə on qıza vurulmuşam, amma onların biri də bu dünyada olmayıb,xəyalımda özüm yaradırdım onları. Yaradırdım, sevirdim, vurulurdum, ancaq istəmirdim ki, mənim olsunlar. Bağır çiynini çəkib maraqla soruşdu. -Niyə axı? -Axı onların biri mənim olsaydı, day o birilərini yarada bilməzdim. Hər şey qurtarardı mənimçün. Onların əzabını çəkməkdən xoşum gəlirdi. Əlim yetmirdi,məhəbbətim nakam qalırdı, mən də ləzzətlə dərd çəkirdim. Dünyada ondan şirin dərd yoxdur. (Seçilmiş Eserleri)
