İbrahim Çolak kimdir? İbrahim Çolak kitapları ve sözleri

Türk Gazeteci Yazar İbrahim Çolak hayatı araştırılıyor. Peki İbrahim Çolak kimdir? İbrahim Çolak aslen nerelidir? İbrahim Çolak ne zaman, nerede doğdu? İbrahim Çolak hayatta mı? İşte İbrahim Çolak hayatı... İbrahim Çolak yaşıyor mu? İbrahim Çolak ne zaman, nerede öldü?

Türk Gazeteci Yazar İbrahim Çolak edebi kişiliği, hayat hikayesi ve eserleri merak ediliyor. Kitap severler arama motorlarında İbrahim Çolak hakkında bilgi edinmeye çalışıyor. İbrahim Çolak hayatını, kitaplarını, sözlerini ve alıntılarını sizler için hazırladık. İşte İbrahim Çolak hayatı, eserleri, sözleri ve alıntıları...

Doğum Tarihi: 1969

Doğum Yeri: Trabzon, Türkiye

Ölüm Tarihi: 11 Aralık 2020

Ölüm Yeri: Ankara, Turkiye

İbrahim Çolak kimdir?

Trabzon doğumluyum. 69 yılının, karlı bir kış günü Adapazarı’na taşındığımızı hatırlıyorum. Çocukluğum, yeni yetmeliğim, delikanlılığım, anne ve babamın mezarı, hatıralarım, Arnavut kaldırımlı sokaklarda top, düğünlerde halay oynamalarım ve gönlümün attığı şehir 99 depreminde ta dibinden sarsılınca iki yıl kadar İstanbul’da ikamet ettim. Sonra yine, iki yıl kadar Adapazarı. 2003 yılı mayıs ayından beridir de Ankara’dayım. Merhamet hamurunun bir arada tuttuğu, 9 kardeşli bir aileye mensubum. Uzunca bir süre amatör futbol oynadım ve atletizm yaptım. Epeyce okudum lakin diplomam yok. 22 yıllık evliyim, biri kız, üç evladım var.

Sosyal medyada hakkında taciz İhtiyar Yayınevi sahibi yazar İbrahim Çolak intihar etti.

İbrahim Çolak Kitapları - Eserleri

• Dağlım
• Yenildik Hace
• Dağlım Dağ Çiçeğim
• Kağıttan Geminin Kaptanı
• Demiş miydim?
• Dağlım Hazinem

İbrahim Çolak Alıntıları - Sözleri

• Dedi: Niye susuyorsun? Dedim: Mutluluğu düşünüyorum. (Demiş miydim?)
• Aşk, yazılan değil yaşanandır. (Yenildik Hace)
• Kalbimizden uzaklaştıkça, yarın unutacağımız tartışmalara giriyor, gönül kırıyor, hırsımıza ve dünyaya yeniliyoruz. Yaşamak nefes alıp vermek değildir Dağlım. Yaşamak; derdimizin ve yorgunluğumuzun olmasıdır. Ya beraber güzel olacak ya da kaybedeceğiz. Güzel olalım istiyorum. (Dağlım Dağ Çiçeğim)
• İnsanın insana konuşarak değil hissederek sığınacağını öğrenmem çok zamanımı aldı. (Dağlım)
• Gönlümüzün sıkıştığı ve hatta aldığımız nefesi hazmetmekte zorlandığımız zamanlar olabilir. Ancak unutmayalım ki hüzün ile mutluluk birbirlerine nöbet devreder: Hüzün gider mutluluk, mutluluk gider hüzün gelir. (Dağlım Dağ Çiçeğim)
• Ne kadar da hızlı yaşıyor, hızlı tüketiyor ve aslında yaşamadan, künhüne varmadan ölüyoruz. (Yenildik Hace)
• Geçenlerde “Birbirimizi sevmeyelim, insan kalalım." diye bir yazı yazmıştım. Seviyor gıybet ediyor, seviyor surat asıyor, seviyor laf sokuyoruz. Seviyor ancak mutlu değiliz. Yazar da benim gibi düşünmüş olacak ki şöyle yazmış: “Yan yana bağlanmış iki insan, dalgalarla sarsılan iki gemi gibidir. Tekneler çarpışırlar ve gıcırdarlar.” Bizimkisi sevmek değil, gicırdayıp duruyoruz! Hüzün "ruh hastalığımızı” değil merhametimizi arttırmalı. (Dağlım)
• Rabbim heybeme ne koyuyor bilmiyorum, Rabbim yolumdaki hangi taşı kaldırıyor da ben yolu düz sanıyorum. (Dağlım)
• İnsanın içinin üşümesi kadar üşütmüyor hiçbir yağmur. (Yenildik Hace)
• Gidecek yerim kalmadığında değil, ilk fırsatta kapını çalacağımı bilmeli ve beni beklemelisin. Aksi de olabilirdi, bir gün yenilmiş, yıkılmış ve tükenmiş olabilirim. Bilmelisin ki ben başka bir yere gitmem, ben sana gelirim. (Yenildik Hace)
• Güzellik zorlayan, güzellik belirleyen, güzellik rahat vermeyendir. Güzellik dünyanın tepesine çıkıp oradan yeryüzüne bakmak gibidir. Sonra daha aşağılardan dünyaya bakar, yine keyif alır insan ancak içimizden bir ses de kulağımıza fısıldar durur: Bu dağın bir tepesi de var. (Dağlım Hazinem)
• Dünya kalbimi yoruyor.. (Dağlım Dağ Çiçeğim)
• Gözlerinden baharlar alacağım var. (Dağlım Hazinem)
• Koşar adım yaşadığımızdan durup kendimize soru sormaya zamanımız yok şimdi başkalarını suçlamaktan “kantara”çıkacak halimiz yok. (Dağlım)
• Sanki bir an, bağırarak, adını ağzımdan kaçırırım korkusu diğer yandan bir saklambaç oyununda aynı ağacın arkasına saklanmış olmanın hoşluğu ve sözsüz fakat manidarlığı... (Dağlım Hazinem)
• Havalar soğuk...Ama annesi olan üşüyorum demesin sakın.. (Demiş miydim?)
• Gözlerine değil gönlüne bakıyordu. (Kağıttan Geminin Kaptanı)
• "İnsan ihanete uğramadan hayatı tanıyamaz. Sevmeden de ihanete uğramaz." (Yenildik Hace)
• ‘Kalbimiz sırdır. İnsan, sırrına sahip çıkandır.’ (Kağıttan Geminin Kaptanı)
• Sevmişsek eğer, gönlümüzde gönüllüce bir dağ taşırız. (Dağlım Hazinem)