Gustav Meyrink kimdir? Gustav Meyrink kitapları ve sözleri
Avusturyalı Yazar Gustav Meyrink hayatı araştırılıyor. Peki Gustav Meyrink kimdir? Gustav Meyrink aslen nerelidir? Gustav Meyrink ne zaman, nerede doğdu? Gustav Meyrink hayatta mı? İşte Gustav Meyrink hayatı... Gustav Meyrink yaşıyor mu? Gustav Meyrink ne zaman, nerede öldü?
Tam / Gerçek Adı: Gustav Meyer
Doğum Tarihi: 19 Ocak 1868
Doğum Yeri: Viyana, Avusturya
Ölüm Tarihi: 4 Aralık 1932
Ölüm Yeri: Starnberg, Almanya
Gustav Meyrink kimdir?
1868’de Viyana’da doğdu. Asıl adı Gustav Meyer’dir. Mistik Yahudi halk efsanelerine dayanan başyapıtı Golem 1915’te yayımlandı ve yayımlanır yayımlanmaz fantastik-ezoterik edebiyatın klasikleri arasına girdi. Bunu Kardinal Napellus gibi öyküleriyle romanlar ve denemeler izledi. Meyrink, Münih, Viyana ve Prag sanat çevrelerinde bulundu; bu kültür merkezlerinden özellikle de Prag, yazarın yazınsal çalışmasında kendine sık sık yer buldu. Meyrink gizli derneklere, cemiyetlere ve tarikatlara üye oldu; büyü, okültizm, simya, yoga ve mistik felsefe üzerine çalışmalar yaptı. Son romanı Batı Penceresinin Meleği’ni 1927’de yayımladı. Aynı yıl Protestanlıktan Budizmin iki büyük mezhebinden biri olan Mahayanaya geçtiğini açıkladı. Gustav Meyrink 1932’de Bavyera’nın Starnberg kentinde öldü.
Gustav Meyrink Kitapları - Eserleri
- Golem
- Kardinal Napellus
- Batı Penceresinin Meleği
Gustav Meyrink Alıntıları - Sözleri
- Sen, kalbine söz geçiremeyen, bundan sonrasını okuma! (Batı Penceresinin Meleği)
- Heyecan ve sıkıntı seli ruhu yorduğunda genellikle öyle olduğu üzere, kendimi yine ansızın tam bir umursamazlıkla adeta tüm tasalardan kurtulmuş hissediyordum. (Batı Penceresinin Meleği)
- "Şeytanın da en büyük alçaklığı sanki yokmuş gibi davranmaktır." (Kardinal Napellus)
- İnsanların neden bu kadar çabuk öldüğünü, neden İncil'deki gibi 1.000 yıl yaşamadıklarını söyleyeyim mi size? İnsanlar, bir ağaçta süren yeşil filizler gibidir; ağacın köküne ait olduklarını unuttular, o nedenle de ilk sonbaharda solup gidiyorlar. (Kardinal Napellus)
- Oldum olası boğucu bir acı kemiriyordu beni - sanki benden bir şeyler koparılmıştı, sanki yaşamımda bir uyurgezer gibi uçurum kıyısında uzun süre yol aldığımı anımsar gibiydim. (Golem)
- Sırf gündüz olmasını beklemek için lamba yakma düşüncesinde çok fazla umutsuzluk vardı - ince bir korku, böyle yaparsam sabahın erişilemez bir uzaklığa itileceğini söylüyordu bana. (Golem)
- "hayatımın anlamı beklediğim her şey bir sabun köpüğü gibi yok olup gitti gozlerimin önünde". (Kardinal Napellus)
- Aklımız, dünyanın sınırları değildi, hatta kendi tabiatımızın bile. (Batı Penceresinin Meleği)
- Sekiz gri ve korkunç gün boyunca ölünü bekleyecektim yani! Sonsuz bir müddet gibi geliyordu gözüme. (Golem)
- "ölümün elinden nasıl kurtulur ki insan, beklememek ve umut etmemek dışında?" (Kardinal Napellus)
- ''Ruhun yaşam düşüncesine gebe kaldı" (Golem)
- Dünyada neleri başarmışsak başaralım, bunlar hep yeni bir bekleyiş, yeni umutlar doğurur; Bir türlü doğmayan bir şimdiki zamanın cesedinin saçtığı pis kokuyla doludur evren. Bir doktorun, bir memurun bekleme odasında kapıldığımız o sinir bozucu acizliği hissetmeyen var mıdır? Bizim hayat dediğimiz şey, ölümün bekleme odasıdır. (Kardinal Napellus)
- " Duygularımın ve Amaçlarımın tek efendisi benim: Ben hürüm!" (Batı Penceresinin Meleği)
- Küçülen aydan, Gümüş yağan geceden, Bak bana, Bak bana, Sen hep beni düşünen, Sen hep orada olan.. (Batı Penceresinin Meleği)
- Nereye baksam solgun bir bezginlik görüyorum. İçimde her şey yırtılmış, parçalanmış. (Golem)
- bazen nesneler bizim onlara hâkim olduğumuzdan çok daha hâkimdirler bize ; bu gibi durumlarda belki de asıl yaşayanlar onlardır ve sadece kendilerini ölü gösteriyorlardır .. &&&& ölümlü her şey ikiyüzlüdür ; ve kuşku duyan ondan medet ummamalıdır . onlar cismani olanın duaları ve kurbanlarıyla beslenir sonra da aç kurtlar misali yoldan çıkarlar .. (Batı Penceresinin Meleği)
- İnsan birinin yalnız gövdesini değil, ruhunu da iyileştirebilir. (Golem)
- Kitap sanki bir düş gibi sesleniyordu bana, ama daha açık, daha anlaşılır bir biçimde. Yüreğime dokunuyordu bir soru gibi. (Golem)
- "Yalnız çok aptal olanlar dışarıya yansıyan parıltıya aldanır", diye okumuştum bir yerde bir zamanlar. Ne kadar doğru! Ne kadar doğru! (Golem)
- Ben susuyorum, çünkü ne bildiğimi biliyorum. (Kardinal Napellus)
