Friedrich Hölderlin kimdir? Friedrich Hölderlin kitapları ve sözleri
Alman Şair Friedrich Hölderlin hayatı araştırılıyor. Peki Friedrich Hölderlin kimdir? Friedrich Hölderlin aslen nerelidir? Friedrich Hölderlin ne zaman, nerede doğdu? Friedrich Hölderlin hayatta mı? İşte Friedrich Hölderlin hayatı... Friedrich Hölderlin yaşıyor mu? Friedrich Hölderlin ne zaman, nerede öldü?
Tam / Gerçek Adı: Johann Christian Friedrich Hölderlin
Doğum Tarihi: 20 Mart 1770
Doğum Yeri: Lauffen am Neckar
Ölüm Tarihi: 7 Haziran 1843
Ölüm Yeri: Tübingen
Friedrich Hölderlin kimdir?
Johann Christian Friedrich Hölderlin (d. 20 Mart 1770 Lauffen am Neckar; ö. 7 Haziran 1843 Tübingen) Alman lirik şair. Friedrich Hölderlin klasik çağın ve romantizmin en önemli temsilcilerindendir.
Alman şair Johann Christian Friedrich Hölderlin, 20 Mart 1770'te Lauffen am Neckar'de doğdu, 7 Haziran 1834'te Tübingen'de öldü. Küçük yaşlarda babasını, büyükbabasını ve kardeşlerini yitirdi, bu ölümler Hölderlin'i çok etkiledi. Tübingen Manastırı'nda dinbilim, Jena Üniversitesi'nde öğrenim gördü. Hölderlin'in şiirlerini Schiller, Goethe'ye gösterdi, Goethe beğenmeyince müthiş bir düş kırıklığı yaşadı. Özel ders vererek yaşamını kazandı. Bordeaux'a gittiğinde sevdiği kadının öldüğü öğrenince ruhsal bozukluklar yaşamaya başladı. Stuttgart dönüşünde hükümet doktoru saldırganlık belirtileri saptadığından zorla Tübingen'e gönderdi. Çıldırdığı kesinleşince, yaşamının kalanını Neckar ırmağı kıyısında, gözetimine verildiği bir marangoz ailesinin evindeki kulede geçirdi. Tanrı'nın, doğanın ve insanın bir sayıldığı zamanlara geri dönmeyi istemiş, şairin Tanrı ile insanlar arasında bir köprü niteliği taşıdığına inanmıştır.
Friedrich Hölderlin Kitapları - Eserleri
- Hyperion : Yunanistan'da Bir Münzevi
- Seçme Şiirler
- Hyperion I
- Deliliğin Arifesinde
- Empedokles
- Hyperion II
- Şiir ve Tragedya Kuramı
Friedrich Hölderlin Alıntıları - Sözleri
- Dil pek gereksiz bir şey. Ne yaparsak yapalım asıl söylemek istediklerimiz her zaman için, denizin dibindeki inciler gibi kendi derinlerinde ilişilmeden kalır ve söylenemez. (Hyperion : Yunanistan'da Bir Münzevi)
- "Kendi içimde bir durak bulamayacak mıyım?" (Hyperion II)
- Öyle bilmişim sizi, bir düş değil Gönlümde sizi duyuşum, (Empedokles)
- Ah, insanoglunun deli gönlü için yurt bulunamaz. Güneş ışığı topraktaki bitkileri önce yetiştirir, sonra nasıl yakarsa, insan da göğsünde biten tatlı çiçekleri, yakınlık ve sevginin sevinçlerini öylece kendi öldürür. (Hyperion : Yunanistan'da Bir Münzevi)
- Pek ıssız, pek korkulu çevrem, her şey Parçalanıp dağılmakta, nereye baksam. (Seçme Şiirler)
- "Tatlı bir huzur Yüreğimdeki her dikenin bedeli..." (Deliliğin Arifesinde)
- “Öyleyse neden - uyumak bilmez benim bağrımdaki diken?” (Seçme Şiirler)
- “Altüst olacak, umutsuzluktan öleceğini sanacaksın, ama, iç dünyan seni yine kurtaracak.“ (Hyperion II)
- Onlara kalbinin bilmecesini vermiştin, çözsünler diye. (Hyperion I)
- ...sana bir kez daha rastlayım diye konuşulan her dile bürünür, her biçime girer, bin yıllar boyunca yıldızdan yıldıza dolaşırdım. Ama öyle sanıyorum, eşit varlıklar birbirlerine çabuk kavuşurlar. (Hyperion I)
- ''...içimizdeki sevgi, biz yaşadığımız kadar yaşadığı içindir ki, fakiriz.'' (Hyperion I)
- "İnan bana sen insan değil, bir dünya arıyordun." (Deliliğin Arifesinde)
- Bilmez misin, Delilerle dolu bir kentin ne iyi, Ne olağanüstü olduğunu? (Empedokles)
- "Sanat, doğanın çiçek açışıdır, tamamlanışıdır." (Şiir ve Tragedya Kuramı)
- Ah! Zavallı ben! Güzel günlerdi. Ama ardından Hüzün dolu bir günbatımı geldi. (Deliliğin Arifesinde)
- Ah, insanoglunun deli gönlü için yurt bulunamaz. Güneş ışığı topraktaki bitkileri önce yetiştirir, sonra nasıl yakarsa, insan da göğsünde biten tatlı çiçekleri, yakınlık ve sevginin sevinçlerini öylece kendi öldürür. (Hyperion I)
- "Bütünüyle kendine özgü bir yaşamdır paylaşılan, Bir ruh, ve tedirginlikten uzak bir saygı." (Deliliğin Arifesinde)
- İnsanoğlunun dramıdır bu: her başarısını bir yenilgiyle ödemek zorundadır. (Seçme Şiirler)
- ...sana bir kez daha rastlayım diye konuşulan her dile bürünür, her biçime girer, bin yıllar boyunca yıldızdan yıldıza dolaşırdım. Ama öyle sanıyorum, eşit varlıklar birbirlerine çabuk kavuşurlar. (Hyperion : Yunanistan'da Bir Münzevi)
- Saf yaşamda, doğa ve sanat birbirleriyle uyumlu bir karşıtlık içindedir. Sanat, doğanın çiçek açışıdır, tamamlanışıdır. Doğa ancak farklı ama uyumlu olan sanatla birlikteliğiyle göksel olur. (Şiir ve Tragedya Kuramı)
