François Mauriac kimdir? François Mauriac kitapları ve sözleri

Fransız Yazar François Mauriac hayatı araştırılıyor. Peki François Mauriac kimdir? François Mauriac aslen nerelidir? François Mauriac ne zaman, nerede doğdu? François Mauriac hayatta mı? İşte François Mauriac hayatı... François Mauriac yaşıyor mu? François Mauriac ne zaman, nerede öldü?

Fransız Yazar François Mauriac edebi kişiliği, hayat hikayesi ve eserleri merak ediliyor. Kitap severler arama motorlarında François Mauriac hakkında bilgi edinmeye çalışıyor. François Mauriac hayatını, kitaplarını, sözlerini ve alıntılarını sizler için hazırladık. İşte François Mauriac hayatı, eserleri, sözleri ve alıntıları...

Doğum Tarihi: 11 Ekim 1885

Doğum Yeri: Bordeux, Fransa

Ölüm Tarihi: 1 Eylül 1970

Ölüm Yeri: Paris, Fransa

François Mauriac kimdir?

Fransız edebiyatında iki dünya savaşı arasında etkili olan "sol Katolik" (renouveau Catholique) akımın temsilcileri arasında kabul edilir. Romanlarındaki derin ruhsal içgörü ve insan hayatının dramına nüfuz ettiği sanatsal yoğunluk nedeniyle 1952 Nobel Edebiyat Ödülü'nü aldı. Bu ödülün verildiği sekizinci Fransız yazar oldu.

Mauriac, 20. yüzyılın en büyük Roma Katolik yazarlarından biri olarak kabul ediliyor.

François Mauriac Kitapları - Eserleri

• Yılan Düğümü
• Aşk Çölü
• Gecenin Sonu
• Genitrix
• Kara Melekler
• Ateşten Nehir
• Zehir
• Seçilmiş əsərləri

François Mauriac Alıntıları - Sözleri

• - Demek bu saçmaların hayatımda yeri var sandınız... (Aşk Çölü)
• ...Kendi duygularımın gerçek bir yanı yoktu. Asıl önemlisi, senin bana beslediğin sevgiye olan inancımdı. Başka bir yaratıkta kendi hayalimi görüyordum ve benim bir aynadaki gibi yansıyan bu hayalim, hiç de ürkütücü değildi. Tatlı bir gevşeyiş içinde keyiflenip duruyordum. Bakışların altında tüm benliğimin ılıklaştığını, içimden fışkıran heyecanları, boşanan kaynakları anımsıyorum. En olağan sevgi davranışları, bir el sıkış, bir kitabın içine saklanan çiçek, her şey benim için yeniydi; her şey beni sevindiriyordu... (Yılan Düğümü)
• Kim, ölümden evvel «kurtuldum» diyebilir? (Ateşten Nehir)
• Yaşama sanatının alçak bir tutkuyu, daha yüksek bir tutkuya feda etmekten başka bir şey olmadığını bana öğretecekti. (Yılan Düğümü)
• Sahip olmadığım bir şeyden feragat ettim. Hiçbir vakit benim olmamış bir şeyden kendimi mahrum etmeye kalkıştım. (Gecenin Sonu)
• Öyle anlar vardır ki insanın kendi yüreğini bile çiğneyip geçmesi gerektir. (Yılan Düğümü)
• Ben pek alçaktan yükseliyorum. Benim kadar aşağılara düşmüş olan var mı? (Ateşten Nehir)
• «Bazı ruhlar için dönüş bir çığlık kadar beyhudedir.» (Ateşten Nehir)
• Aslında hayatta hiç kimse, ama hiç kimse gerçek yüzünü göstermez. (Yılan Düğümü)
• Ne kadar çok yaşarsan yaşa, bu dünyada şu birkaç saatten fazla sevinç yüzü görmeyeceksin. Bu sevinci yudum yudum tad, çünkü bundan böyle sana bir şey kalmayacak. Tesadüf bu ilk kaynak aynı zamanda sondur. Kana kana iç, hararetini söndür. Bundan sonra bir damla bulamayacaksın. (Yılan Düğümü)
• Kimbilir belki de insanların arasında, öpüşlerin dolduramayacağı hiçbir uçurum yoktur... François MAURIAC (Aşk Çölü) (Aşk Çölü)
• Çocukluk çekilip giderken bizde ne gibi izler bırakır, bilemeyiz. (Ateşten Nehir)
• . Sen ve ben birbirimizin cellatı olmalıydık. ... (Aşk Çölü)
• Kendi içimde hakikati açıkça görebilmek için ne işkencelere katlandığımı tasavvur edemezsiniz... Fakat, size sayıp dökebileceğim bütün sebepler daha ağzımdan çıkarken bana yalan, uydurma gibi gelecekti. (Gecenin Sonu)
• İnsanın hor gördüğü kimselere imrenmesi...Bu utandırıcı tutku bütün bir ömrü zehirleyebilir. (Yılan Düğümü)
• İnsanları şehvetten başka bağla­rın da birleştirebileceğini henüz bilmiyordu. (Ateşten Nehir)
• Həyatda ən vacib olan şey özünə sığınacaq yaratmaqdı. Lazımdı ki, əvvəldə olduğu kimi sonda da bizi qadın bəsləsin. (Seçilmiş əsərləri)
• Dünyada şehvetten iyi ne var? Yegane aldatmayan şey odur. François MAURIAC (Aşk Çölü) (Aşk Çölü)
• Kendi kabuğuna çekilmiş, bütün dikkatini sadece varlığının merkezindeki o düzensizlik üzerinde toplamıştı. İç alemine çevirdiği o ısrarlı bakış, düşüncelerini yatıştırmaya, o çılgınca çarpıntıları kasmaya, o baş döndürücü sürat koşusunu dizginleyip uçurumun kenarında durdurmaya muktedirmiş gibi... (Gecenin Sonu)
• Çocukluk çekilip giderken bizde ne gibi izler bırakır, bilemeyiz. (Ateşten Nehir)