André Malraux kimdir? André Malraux kitapları ve sözleri
Fransız romancı, sanat tarihçi ve devlet adamı André Malraux hayatı araştırılıyor. Peki André Malraux kimdir? André Malraux aslen nerelidir? André Malraux ne zaman, nerede doğdu? André Malraux hayatta mı? İşte André Malraux hayatı... André Malraux yaşıyor mu? André Malraux ne zaman, nerede öldü?
Doğum Tarihi: 3 Kasım 1901
Doğum Yeri: Paris, Fransa
Ölüm Tarihi: 23 Kasım 1976
Ölüm Yeri: Créteil, Fransa
André Malraux kimdir?
André Malraux (1901-1976) Fransız romancı, sanat tarihçi ve devlet adamı.
1922'de bir Khmer tapınağını görmek amacıyla Kamboçya'ya gitti.Tapınağın kabartmalarını sökmek suçundan bir süre hapis yattı. Burası, Malraux'nun sömürge karşıtı düşüncelerinin geliştiği yer oldu. Güneydoğu Asya'da L'lndochine Enchainee adlı gazeteyi kurdu. Daha sonra Çin'e geçerek Devrimci eylemlerde bulundu.
1929'da Afganistan ve İran'da, 1934'te Arabistan Yarımadası'nda incelemelerde bulundu. İspanya iç savaşına pilot olarak katılıp, cumhuriyetçi cephede savaştı. 1945'te Roman yazmayı bırakarak Sanat Tarihine yöneldi.1959-1969 arasında Fransa'da Kültür Bakanı olarak görev yaptı. Çağın felsefi ve ideolojik yapısını sorgulayan Malraux'nun yapıtlarında, burjuva toplumuyla ve bu toplumda yaşayan bireylerin varoluşsal sorunlarıyla bir hesaplaşmasını görürüz.
En önemli eseri Dünya klasikleri arasında bulunan (La Condition Humaine) İnsanlık Yazgısı (1933), (L'Espoir) Umut (1937), (Les Noyers de l'Altenburg) Altenburg'un Ceviz Ağaçları (1947).
André Malraux Kitapları - Eserleri
- İnsanlık Durumu
- Umut
- Altenburg'un Ceviz Ağaçları
- Kanton'da İsyan
- Turan Yolu
- İnsan Yazgısı
- Karşı Anılar
- Fatihler
- Büyük Yol
- Obsidiyen Kafa
- Düşsel Müze
- Batı'nın İğvası
André Malraux Alıntıları - Sözleri
- Devrimin en büyük gücü umuttur . (Umut)
- Cumhur - körler toplusu... (Batı'nın İğvası)
- “Sanatın geçmişi Avrupa için olsa olsa sanat denilen bu üslubun geçmişi olmuştur ve bu geçmiş bize bir üsluplar evreni olarak görünür... Bilinmeyen veya küçümsenen bir güç, bir asır önce sanatçının en temel güçlerinden biri olarak ortaya çıkıyordu. (...) Ama bu gücün şaşırtıcı biçimde yükselmesi bize unutulması mümkün olmayan birkaç sözcüğü açıkça telaffuz ettirmektedir: ‘Müze’ bir doğrulamaydı, ‘Düşsel Müze’ ise bir sorgulamadır.” (Düşsel Müze)
- Meydan, saray ve tarihi bahçelerde bulunan heykellerin yerini, kutsal dağ, tapınak ve mezarlıklardaki heykeller alacaktır; bu durum tek sorunun estetik olmadığını göstermek için yeterlidir. (Düşsel Müze)
- Öldürülmek, yok olmak umurunda değildi onun: kendine aldırış ettiği yoktu. Böylece zafere olmasa bile kavgasına kavuşmuş olacaktı. (Büyük Yol)
- Her şey işarettir. İşaretten işaret edilen şeye yönelmek, dünyayı derinleştirmek, Tanrı’ya doğru gitmektir. (İnsanlık Durumu)
- Kendime sık sık, uzlaşmanın özgürlüğün bedeli olup olmadığını sormuşumdur. (Karşı Anılar)
- Kölelerde çok güçlü bir yalan içgüdüsü vardır. (Altenburg'un Ceviz Ağaçları)
- Yaşam ahmakça bir şey olduğuna göre, ölüm neden zekice bir şey olsun ki? (Karşı Anılar)
- Her dahi biraz şamandır, ama tabii, her budala da biraz şamandır. (Turan Yolu)
- “Bir insanın hayatı hiçbir şeydir ama hiçbir şey bir insan hayatının yerini tutmaz” (Düşsel Müze)
- Siz kendinizde bulamadığınız bu dünya kavramının yerini, inşālarla dolduruyorsunuz. (Batı'nın İğvası)
- Çünkü, en insan adamlar devrim yapmaz, iki gözüm: ya kitaplıkları doldururlar, ya da, yazık ki, mezarlıkları. (Umut)
- Burada, yazmak, yaşamayı sürdürmenin tek yolu. (Altenburg'un Ceviz Ağaçları)
- Çocukken uçan martıların kanatlarına bakmaya doyamazdım. İki orak ağzını andıran bu kanatlar benim için bir pastahane vitrininden daha çekiciydi. (Turan Yolu)
- İnsan kendi içinde kendine yabancı ... (Büyük Yol)
- İnsan, bütün bu pisliğin içinden, demişti, kararlı adımlarla bir çöp yığınını nasıl tekmeleyip geçerse öyle geçmeli..." ••• (Fatihler)
- Ama biliyorum ki, bütün hayatım boyunca toplumsal düzeni karşımda bulacağım ve kendimde ne varsa hepsinden vazgeçmeden onu asla kabullenemiyeceğim. (Fatihler)
- Sizin için üstünlük silahlı adamın üstünlüğü, acının üstünlüğüdür ve bizim için duygu yoğunluğundan gelen mükemmelliğin üstünlüğüdür. (Batı'nın İğvası)
- Öylesine bıraktığımız sayısız mezar... (Batı'nın İğvası)
